ବେଶ୍ୟା କି ମୁଁ, ପତି କେହି ନୁହେଁ ମୋର?

ବେଶ୍ୟା କି ମୁଁ, ପତି କେହି ନୁହେଁ ମୋର?
-------------------
ଆଉ ଏକ ଗର୍ଭ ବେଦନାକୁ ମୋର ପ୍ରଣାମ,
ଆଉ ଏକ ରକ୍ତାକ୍ତ ଶିଶୁକୁ ଦେଖିବ ନୟନ,
ଆଉ ଏକ କରାଳ ସ୍ୱର ଶୁଣିବ ମୋ କାନ,
ଖୁଆଇବି ବକ୍ଷରେ ଲଗାଇ ମୋଦେହ କ୍ଷୀର।

ହେବ କଣ ବଡ ହୋଇ ସେ ମାଁ ଜନନୀର!
ହେବ କଣ ବୃଦ୍ଧି ପାଇ ନିଜ ପରିବାରର!
ହେବ କଣ ଗାଦି ପାଇ ତା ଦେଶବାସୀର!
ପୁଅଟେ ମାରିଲା ମାଁଙ୍କୁ ଗଳା ଦାବି ଖବର।

ନିର୍ବାଚନୀ ଗର୍ଭ ବେଦନା, ଯେବେଠୁ ସ୍ଵାଧୀନ,
ଲୀଳା ବାଲ୍ୟ ନୁହେଁ, ଦେହ ନୁହେଁ ଯୌବନ,
କଂଗ୍ରେସ, ଜନତା, ଭାଜପା ସ୍ବାମୀ ଥର କୁଥର,
ଜନ୍ମ ଦେଉଛି ଫଟାଇ ଗର୍ଭ, କିଏ କୁହ ମୋର?

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି, ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩

ରଙ୍ଗ ଖେଳିବ କାହାର

ରଙ୍ଗ ଖେଳିବ କାହାର
-----------
ବାଘ ନିଶ ହଲାନା,
ସପ୍ତ ରଙ୍ଗ କଳନା,
ଦିନ ରାତ୍ରି କଳ୍ପନା,
ଋତୁ ଚକ୍ର ସୃଜନା,
ପୃଥିବୀ ତୁମ ବିନା,
ବକ୍ଷ୍ୟ ବଡ ସ୍ରଷ୍ଟା,
ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ଯ ତୁମ ରଙ୍ଗ ଖେଳା ।

କଣା, ଛୋଟା, ଅନ୍ଧ, ମୂକ ରଙ୍ଗ ତାଙ୍କର,
ମଣିଷ ଜନ୍ମ, ମୃତ୍ୟୁ, ଏନ୍ତୁଡ଼ି ସାଳରୁ, ଶ୍ମଶାନ,
ଖଟ୍ଟା, ମିଠା, ସିଠା, ପିତା ରାଗ ତାଙ୍କ ଶୃଜନ,
ବର୍ଣ, ଜାତି, ଧର୍ମ, ଉଚ୍ଚ, ନୀଚ୍ଚ ମଣିଷଙ୍କର,
କାହା ରଙ୍ଗ ବାସ୍ତବ, କାହା ରଙ୍ଗ ଅବାସ୍ଥବ,
ଖେଳ ଖେଳିବ କାହାର?

ମୋଦିଙ୍କ ରଙ୍ଗ ଗେରୁଆ,
ନେହେରୁଙ୍କର ଗୁଲାବିଆ,
ସାସ୍ତ୍ରୀଜୀଙ୍କ ରଙ୍ଗ ସାଗୁଆ,
ଗାନ୍ଧୀମାନେ ରକ୍ତରେ ବର୍ଣା 
ବାଛୁଛି, ରଙ୍ଗ ଖେଳିବା।

ରଙ୍ଗବି ଅଛି ରାଗ, ହିଂସା, କ୍ରୋଧ, ବିରକ୍ତ,  
ବଜାରେ ମିଳୁଛି ବହୁତ,
ପ୍ରେମ, କ୍ଷମା, ହସ, ସ୍ୱଳ୍ପ, ଦାମ୍ ପଡୁଛି ଅଧିକ,
ରଙ୍ଗ ଖେଳିବ କାହାର?

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି, ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
(ଭାରତୀୟଙ୍କ ପାଇଁ ସମର୍ପିତ)

କହି ଦିଅ ତୁମେ କାହିଁକି ଲୁଚିଛ

କହି ଦିଅ ତୁମେ କାହିଁକି ଲୁଚିଛ 
------------
ବର୍ଷା ତୁମେ ମୋତେ ଭିଯାଇ ଦେଲ,
ଭିଜେଇ ଭିଜେଇ ଥଣ୍ଡା କଲ,
ତୁମେ ବୋହିଲ ଯେଉଁଠୁ ତା ନାଁ କହିଲ?
ତା ନାଁ କୁହ ତାକୁ ଡାକି ମୁଁ ହେବି ଗେଲ!

ପବନ ତୁମେ ମୋ ଉପରେ ବୋହି ଗଲ,
ବୋହି ବୋହି ସୁଖେଇ ଦେଲ,
ତୁମେ ବୋହିଲ ଯେଉଁଠୁ ତା ନାଁ କହିଲ?
ତା ନାଁ କୁହ ତାକୁ ଡାକି ମୁଁ କରିବି  ପ୍ରଶ୍ନ!

ଖରା ତୁମେ ମୋତେ ତତାଇଦେଲ,
ତତେଇ ତତେଇ ଫଟାଇ ଦେଲ,
ତୁମେ ତତେଇଲ ଜାହାଠୁ ତା ନାଁ କହିଲ?
ତାକୁ ଡାକି ପଚାରିବି ମୋ ଦୋଷ କଣ!

ଖରା ବର୍ଷା ଓ ପବନର ଜନକ
ତୁମେ ଏତେ ରୁକ୍ଷ, ଏ ତୁମ ପୌରୁଷ
ଭିଜେଇ, ତତେଇ, ଶୁଖାଇ, ତୁମେ କଣ କଲ?
ପଶୁ, ପକ୍ଷୀ, ବୃକ୍ଷ, ଲତା, ସେ ଖାଲି କଣ ମୋର!

ବିକଳାଙ୍ଗ ଝିଅ, ଭୁଲି ଗଲି ପାଇ ବର୍ଷା, ଖରା, ପବନ,
କହି ପାରିବିନି, ମୁଁ ନିସ୍ତବ୍ଧ,
ଗର୍ଭ ପାତ କରିନି, କାହାକୁ ଯାଇ କହିବ ସତ?
ଗର୍ଭ ବେଦନାକୁତ ଥରେ ଆସି ଦେଖି ଯାଇ ଥାଆନ୍ତ!

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି, ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
(ଅନ୍ଧ ମୂକ ଓ ବଧିରା ନିଯ୍ୟାତିତାଙ୍କ ପାଇଁ ସମର୍ପିତ)

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ଜଣାଣ

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ଜଣାଣ
---------
ଜାଳେଣି ନ ହେଲେ ଖାଦ୍ୟ ନାହିଁ,
ଜାଳେଣି ନହେଲେ ଜୀବନ ନାହିଁ,
ସୂରୁଜ ତୁମେ ଜୀବନ ପୃଥିବୀ ପାଇଁ,
ଫଳ ମୂଳ ଖାଉଛୁ ତୁମ ରନ୍ଧାରୁ ଆଣି।

ପାଣି, ପବନ, ଉତ୍ତାପ ରାଜନୀତି,
ଭାରତେ ଜାଳେଣି ଧର୍ମ, ବର୍ଣ୍ଣ ଓ ଜାତି,
ପାଉଷ ହେଉଛି ଫଟୋ, ପ୍ରେମର ସ୍ମୃତି,
କେବେ ନାଗା କେବେ କୁକି, କେବେ ଇସ୍ଲାମ, କେବେ ଇଶାଇ। 

ପାଣି, ପବନ, ବୃକ୍ଷ, ଯିବ ଓ ସରୀସୃପ,
ସବୁଠୁ ନେଉଛ ବାମ୍ଫ କରି ଶୁଖିଲା ଓ ଉତ୍ତପ୍ତ,
ମଣିଷ ପାଇ କାହିଁକି ହେଉଛ ଏତେ ସଦୟ?
ନେଉନ ତାର କ୍ରୋଧ, ବୈରାଗ, ହିଂସା ଓ କ୍ରୋଧ?

ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଓକିଲ ଓ ସମାଜସେବୀ
ବଡ଼ପଡ଼ା, ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
ଫୋନ୍ ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩

ମହିଳାଟେ କହିଲା ଆଜି କବିତା ଟେ ମୋ ପାଇଁ ଲେଖ

ମହିଳାଟେ କହିଲା ଆଜି କବିତା ଟେ ମୋ ପାଇଁ ଲେଖ
--------
ମହିଳାତୁ ଫୁଲ ପରି,
ଭୁଲି ଯାଉଛୁ ବାଇବଲ ଧରି,
ମନ କରୁଛୁ ସ୍ବର୍ଗ ପୁରୀ,
ଦର୍ପଣ ଦେଖୁଛୁ ବାଇବଲ ଛାଡ଼ି,

ମହିଳା ଦିବସ ତାଙ୍କ ପାଇ,
ସମର୍ଦ୍ଧନା ମିଳେ ଦୁଃଖ ସହିବା ପାଇଁ,
ଝରୁଛି ଅଶ୍ରୁ ଘରେ ଘରେ ଲୁଚି,
ଶୁଭେଚ୍ଛା ତୁମକୁ ସହିଛ ପୁରୁଷ ପାଇଁ।

ମାଁ ତୁମର ସୁଭେଚ୍ଛା ଯୋଗ୍ୟ,
ଭଉଣୀ ତୁମର ସାଙ୍ଗ,
ପ୍ରଣାମ, କାଦ୍ଦିଛି ଯେ ତୁମ ପାଇଁ ରାତି ଦିନ,
ତାପରେ ଆମ ସାଙ୍ଗରେ ତୁମ ମିଳନ।

ଭ୍ରୁ କୁଞ୍ଛନ,
ସାବଲୀଳ ବାକ୍ ବିନିମୟ,
ଚୁମ୍ବକୀୟ ନୟନ,
କହିବାକୁ ଚାହେଁ, "ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ହିଁ ମୋ ଦର୍ପଣ"
ଏହା ମୋ ପରିଚୟ, 
କେହି ଜଣେ ପଚାରିଲା ମୋତେ, "ଏହା ଶୁଣିବାକୁ କହିଲ କି, କବିତା ଟେ ମୋ ପାଇଁ ଲେଖ"..........

ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ବଡ଼ପଡ଼ା, ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
ଫୋନ୍ ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩

ହିନ୍ଦୁ ରାଷ୍ଟ୍ର ହେଲେ, ମୋତେ ଆଉ ଡକା ଯିବନି ଡମ୍ବ, ଗଣା, ଘାସି ଓ ପାଣ

ହିନ୍ଦୁ ରାଷ୍ଟ୍ର ହେଲେ, ମୋତେ ଆଉ ଡକା ଯିବନି ଡମ୍ବ, ଗଣା, ଘାସି ଓ ପାଣ
---------
"ଏ ଡମ୍, ଏ ଗଣା, ଏ ପାଣ" ଏହି ସମ୍ବୋଧନ ହୁଏତ କ୍ରୋଧିତ ବା ଅପମାନିତ କରିପାରେ, କିନ୍ତୁ ଏହି ସମ୍ବୋଧନ ଶୁଣି ମୁହଁ ଓ ଦେହର ଚମଡା, ମୋ ଶରୀର ଭିତରେ ଜୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯିବା ମୁଁ ସେଦିନ ଅନୁଭୂଵ କରୁଥିଲି। ଆଜି ବି ମୁଁ ସେଦିନ ଭୂଳିପାରିନି। ଅଷ୍ଟମ ଶ୍ରେଣୀର ପ୍ରାର୍ଥନା ସଭାରେ ଏହା ମୋର ପ୍ରଥମ ଅନୁଭୂତି। ଅପମାନରେ ଜର୍ଜରିତ ହୋଇ ଥିଲି। ସମ୍ବୋଧନ କାରି ସାଥିଙ୍କୁ ମୁଁ ନିସ୍ତୁକ ମାଡ ମାରିଥିଲି। ତିରିଶ ବର୍ଷ ପୁରୁଣା ସମ୍ବୋଧନ ଆଜିର ରାଜନୀତି ପୁନରୁଦ୍ଧାର କରୁଛି। ଅନେକ ସବର୍ଣ୍ଣଙ୍କ ସ୍ଵର ଓ ବ୍ୟବହାର ସେ ପ୍ରକାର। ଏସ. ସି ଓ ଏସ.ଟି ଏଟ୍ରୋସିଟି ଏକ୍ଟ ବା ଅନୁସୂଚିତ ଜାତୀ ଓ ଅନୁସୂଚିତ ଜନ ଜାତୀ ଅଧିନିୟମ ୧୯୮୯ ରେ ଆସିଲା। ମୋ ସହିତ ଘଟିଥିବା ଘଟଣାଟି ୧୯୮୩ ର। ଆଜି ଏହି ଆଇନ ବଳରେ ଜଣେ ଦଣ୍ଡ ପାଉଛି। କିନ୍ତୁ ଏସ. ସି ଓ ଏସ.ଟି ପାଇଁ ମନୋଭାବ ବଦଳି ନାହିଁ । ଯଦିଓ ଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ଏସ. ସିଙ୍କ ହିନ ମନ୍ୟତା କମିଛି।
କଳାହାଣ୍ଡିର ନର୍ଲାରେ କାମ କଲା ସମୟରେ ୨୦୧୧ ର ଘଟଣା, ଗଉଡ କାମ ବାଲି କିଛିଦିନ କାମ ଛାଡ଼ିଦେବା ଓ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପଡୋଶୀ ଆମ ମିଠା ତାଙ୍କୁ ଦେଲେ, ନଖାଇ ଚାକରଙ୍କୁ ବାଣ୍ଟି ଦେବା ଜାଣି, ନାର୍ଲା ଛାଡ଼ିବା, ଆଜିବି ଭୁଲି ହୋଇନି। ବିହାରରେ ମୁଷହାରି ତାଠୁ ହିନ। ମୋର କଲେଜରେ ଅନେକ ବ୍ରାହ୍ମଣ ସାଙ୍ଗ ଆମ ଘରେ ରହିଛନ୍ତି ଓ ମୋତେ ତାଙ୍କ ଘରେ ଅନେକ ଦିବାରାତ୍ରି ଆତିଥ୍ୟ କରିଛନ୍ତି। ଏଗୁଡିକ ସୁଶିକ୍ଷା ଓ ସଂସ୍କାରର ପରିଣତି ଓ ତାହା ପ୍ରସଙ୍ଗସନୀୟ ଚିତ୍ର, ଅସ୍ବୀକାର କରିହେବ ନାହିଁ।
ହାଥରସ, ଗୁଜରାଟ, ରାଜସ୍ଥାନ କାହିଁକି, ଭାରତ ସାର ସ୍କୁଲ, କଲେଜ, ଦପ୍ତର, ବଜାର, ସାହି, ପଡ଼ିଶାରେ ଆଜିବି ନିଚ୍ଚ ଜାତି ହାତରୁ ନ ଖାଇବା ଓ ସମ୍ବୋଧନ ଓ ବ୍ୟବହାରରେ ନିଚ୍ଚ କରିବା ଚାଲିଛି। ଅନୁସୂଚିତ ଜାତୀ ଓ ଅନୁସୂଚିତ ଜନ ଜାତୀ ଅଧିନିୟମ ୧୯୮୯ ର ଯଥେଷ୍ଟ ବ୍ୟବହାର ନିଜେ କରି ପାରୁ ନାହାନ୍ତି। ଅନେକ ଦଣ୍ଡ ବିଧାନ ପରେବି ସହର ଅପେକ୍ଷା ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ଜାତୀ ଭିତ୍ତିକ ହିନ ବ୍ୟବହାର ବହୁତ୍ ବେଶି।
ରାମ ମନ୍ଦିରର ପ୍ରାଣ ପ୍ରତିଷ୍ଠା, ରାଷ୍ଟ୍ର ପତ୍ତି ମୁର୍ମୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା କିମ୍ବା, ଅଛୁଆ, ଏକ ଶିକ୍ଷକ ଦ୍ଵାରା, ବା ମାଡ ଖାଇ ଥିବା ଗୁଜରାଟର ଦଳିତ ଛାତ୍ରଙ୍କ ଦ୍ଵାରା, କିମ୍ବା ବିରୋଧୀ ଦଳ ନେତା ମଲିକାର୍ଯୁନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହୋଇ ଥିଲେ, ଆଜି ମୋଦୀଙ୍କ ଭାରତରେ ଜାତିଆଣ ପ୍ରଥା ସମ୍ପୂର୍ଣ ଲୁପ୍ତ ହେବା ପ୍ରକ୍ରିୟା ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଗଲା ବୋଲି ସର୍ବ ସାଧାରଣରେ ଅନୁଭବ ହୋଇ ଥାଆନ୍ତା। କିନ୍ତୁ, ଭୟ, ହିନ୍ଦୁ ରାଷ୍ଟ୍ର ହେଲେ ଦଳିତ ଦଳିତ ହୋଇ ରହିଯିବ।
ଜଣେ ଶଙ୍କରାଚାର୍ଯ୍ୟ କହିଲେ, "ପ୍ରାଣ ପ୍ରତିଷ୍ଠା, ମହା ଆତ୍ମିକ ସମାରୋହରେ, ବର୍ଣ୍ଣା ଶ୍ରମ ଧର୍ମ, ପାଳନ କରିବା ଉଚିତ୍।" ଏଥିରୁ ଜଣା ପଡୁଛି, ମୋଦି ମଧ୍ୟ, ପୁରୋହିତ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ ନୁହନ୍ତି। ତାହା ହେଲେ ବର୍ଣ୍ଣାଶ୍ରମର ଠିକାଦାରମାନେ, ରୀତି ନୀତିର ପୁରୋହିତ ମାନେ, ଆଜିବି ଭାରତୀୟ ସମାଜକୁ ଆଇନ ଓ ପ୍ରଶାସନ ଦ୍ବାରା ନିଶ୍ଚିତ କରାଇବା ପାଇଁ ଲାଗି ପଡ଼ିଛନ୍ତି। ୧୭% ଜନତା ସୁଦ୍ର, ସେମାନେ, କେତେଦିନ ଯାଏଁ ଏହି ବର୍ଣ୍ଣ ଭିତ୍ତିକ ସାମାଜିକ, ସାଂସ୍କୃତିକ, ଧାର୍ମିକ ବାରଣ ସହ୍ୟ କରିବେ, ଆକଳନ କରି ହେଉନାହିଁ। ବୁଦ୍ଧ, ଜୈନ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ, ମୁଷଲ୍ ମାନ ଧର୍ମ ଯଦି କିଏ ଏହି କାରଣରୁ ଗ୍ରହଣ କରିଛି, ତାହା ହୀନଉଦ୍ଧାର କରିବାରେ ବ୍ୟର୍ଥ ବିକଳ୍ପ ହୋଇଛି। ସ୍ଵାଭିମାନୀ ଆମ୍ବେଦକର, କହିଲେ ମୁଁ ହିନ୍ଦୁ, ଶୁଦ୍ର ହୋଇ ଜନ୍ମ ହେଲି ସତ କିନ୍ତୁ, ଶୁଦ୍ର ହୋଇ ମାରିବି ନାହିଁ। ତଥାପି ଶୁଦ୍ର ହୋଇ ବୁଦ୍ଧ, ଜୈନ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ, ମୁସଲମାନ  ନିଜ ଧର୍ମର ସବର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ବାସୀ ଦ୍ଵାରା ଅଗୃହିତ।
ସ୍କୁଲ କଲେଜ ଓ ଅଫିସ ମାନଙ୍କରେ ଆଉ ଥରେ ସରସ୍ଵତୀ ପୂଜା, ଗଣେଶ ପୂଜା ଓ ସମାଜରେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପୂଜା ଗୁଡ଼ିକ ବଢ଼ି ଚାଲିଛି। ଏଥିପାଇଁ ଆଗେ ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀ, ଅଭିଭାବକ ପଇସା ଚାନ୍ଦା ଦେଉ ଥିଲେ। ଆଜି କିନ୍ତୁ ବ୍ୟବସାୟୀ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ଗୁଡିକ ଓ ରାଜନୀତିରେ ଥିବା ନେତା ମାନେ ମୋଟା ଚାନ୍ଦା ଦେବା ଅଣସ୍ବୀକାର୍ଯ୍ୟ ନୁହେଁ। ଆରମ୍ଭରୁ ଭସାଣି ପର୍ବର ରଙ୍ଗ ମଞ୍ଚ ପଯ୍ୟନ୍ତ, ବାଦ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ର ଓ ବାରୁଦ ବମର ଶବ୍ଦରେ କର୍ଣ୍ଣ ବଳୟ ଦୋହଲି ଯାଉଛି। ଏହି ବାତାବରଣ ଦେଖିବାକୁ ଅନେକଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗୁଛି, କିନ୍ତୁ, ପୂଜା ବ୍ରାହ୍ମଣହିଁ କରୁଛି ଓ ଶୁଦ୍ର ଘରୁ ଅସୁଦ୍ର ଘରକୁ ଖାଇବା ପଠାଇଲେ, ବାରଣବି ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି। ପୂଜା ମାଧ୍ୟମରେ ବର୍ଣ୍ଣାଶ୍ରମର ଭାବନା ପୁନଃରୁଦ୍ଧାର ଗାଁ ଠାରୁ ରାଷ୍ଟ୍ର ଯାଏ ଚାଲିଛି, ଓ ବର୍ଣ୍ଣାଶ୍ରମର ପୁନର୍ ଉଦ୍ଧାର ହେଉଛି ମନେ ହେଉଛି?
ଭଲ ଲାଗୁଛି, ପାଣ ବାଜା ବା ହାଡ଼ି ବାଜା ଯାହାକୁ ହିନ କରାଯାଉଥିଲା, ଆଜି ସବର୍ଣ୍ଣବି ବଜାଉଛି ଓ କେତେକ ସବର୍ଣ୍ଣଙ୍କ ଲାଭ ଦାୟକ ବ୍ୟବସାୟ ରୂପରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି। ଦୁଃଖର ବିଷୟ, କେତେକ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ହସ୍ପିଟାଲ ମାନଂକରବି, ମଳ, ମୁତ୍ର ଓ ଆବର୍ଜନା ସଫା କରିବା କାମ ଆଜିବି ଜାତୀ ପ୍ରଥା ଭିତ୍ତିରେ ଚାଲିଛି। ପରିବର୍ତ୍ତନ ଅଛି, କିନ୍ତୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଜି.ଡ଼ି.ପି ବେଗରେ ହୋଇ ପାରୁନାହିଁ। ଯେପରି ଜି.ଡି.ପିର ବଡ ଭାଗ ହିତାଧିକାରୀ ସବର୍ଣ୍ଣ, ସେପରି ମଳ, ମୁତ୍ର ଓ ଆବର୍ଜନା ସଫା କରିବା କାମ ଆଜିବି ବଡ ଭାଗ ଦଳିତ କରୁଛି।
ଭାରତରେ ଦଳିତ ମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ, ମୁସଲମାନ ଓ ବୁଦ୍ଧ ଧର୍ମ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଚର୍ଚ୍ଚା ହୁଏ। ଏହା ସମ୍ପୂର୍ଣ ଅସତ୍ୟ ନୁହେଁ। କିନ୍ତୁ ଧର୍ମ ପରିବର୍ତ୍ତନ ପରେବି ସେମାନେ ଦଳିତ। ଆଟ୍ଟ୍ରୋସିଟୀ ଏକ୍ଟ୍ ସେମାନେ ବ୍ୟବହାର କରିପାରନ୍ତି ନାହିଁ। ଦଳିତ ସମାଜବି ସେମାନଙ୍କୁ ହିନ କରନ୍ତି, ନିଆଁ ଓ ପାଣି ବାରଣ କରନ୍ତି। ଦଳିତ ମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଓ ମୁସଲମାନ ହେଲା ପରେ ଦଳିତ ଆରକ୍ଷଣ ପାଇ ପାରନ୍ତି ନାହିଁ। ଅନୁସୂଚିତ ଜାତୀ ଓ ଅନୁସୂଚିତ ଜନ ଜାତୀ ଆଇନ ୧୯୮୯କୁ ବ୍ୟବହାର କରି ଦଣ୍ଡ ଆବେଦନ କରିପାରନ୍ତି ନାହିଁ। ତାଙ୍କର ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଓ ମୁସଲମାନ ସମାଜ ସରକାରୀ ଏସ.ସି ସ୍ଥାନ ସଂରକ୍ଷଣର ଫାଇଦା ନନେବାକୁ ଉତ୍ସାହ ଓ ପ୍ରବର୍ତ୍ତନା ଦିଅନ୍ତି।
ଏହି ବିଗତ କିଛି ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ, ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକ ବାରଣକୁ ଗତି ମିଳିଛି ବୋଲି ଅନୁଭବ ହୁଏ। ସାଂଖ୍ୟ ଲଘୁ, ଅସୁରଖିତ୍ତ ମନେ କରିବା ମଣିପୁର, କାଶ୍ମୀର ଓ ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶର ଘଟଣା ଗୁଡ଼ିକ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି।
ବିହାର ପ୍ରଦେଶର ବିହାର ସରିଫ, ନାଳନ୍ଦା ଜିଲ୍ଲାର ସଦର ମହାକୁମାରେ,  ଯେଉଁ ଦଙ୍ଗା ଗତବର୍ଷ ଘଟିଗଲା, ଏହା ବିଗତ ଦୁଇ ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ରାମ ନବମୀ ମେଢ଼ର ଯାତ୍ରା ଦେଖି ଆଶଙ୍କା କରାଯାଉ ଥିଲା। ଆଜି ଭାରତର ଅନେକ ସହର ଓ ବସ୍ତିରେ ସେହି ପ୍ରକାର ଯାତ୍ରା ଓ ପର୍ବ ପାଳନ, ଖଣ୍ଡା, ତଲୱାର୍, ତ୍ରିଶୂଲ ଓ ଜୟର ନାରାରେ ସକ୍ରିୟ ହେବାକୁ ଲାଗିଛି। ଏହା ମୁଁ ବିହାରରୁ ଝାଡ଼ଖଣ୍ଡର ଚାଇବସା ଆସି ସେ ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖିଲି। ସେ ସବୁ ସମାରୋହ ଦେଖିବାକୁ ଭୟ ଲାଗୁଛି। ଏହି ଯାତ୍ରାରେ, ଖଣ୍ଡା, ତଲ୍ଵାର, ଘୋଡ଼ା ପ୍ରଦର୍ଶନ, ଏକ ଶାନ୍ତି ଯାତ୍ରା ଅନୁଭୂତ ନହୋଇ ରଣ ଯାତ୍ରା ବା ବିଜୟ ଯାତ୍ରା ବା ହୁଙ୍କାର ମାରିବା ଯାତ୍ରା ପରି ମନେ ହେଉଛି। ଏପରିକି ଶକ୍ତି ପ୍ରଦର୍ଶନର ସମୟ ପରି ଅନୁଭୂଵ ହେଉଛି। ଲାଗେ, ରଣ କ୍ଷେତ୍ରକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଆସିଛନ୍ତି ଏକ କ୍ଷତ ଗ୍ରସ୍ତ ପୁରୁଣା ପରାଜୟର ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବା ପାଇଁ ଏକ ଦଳ। ଡି.ଯେ ବାଦ୍ୟର ଘମ ଘମ୍, ଦମ୍ ଦମ୍ ଶବ୍ଦ, ଧମନିରେ ରକ୍ତ ବେଗ ବଢ଼ାଇ ଦିଏ, ସାଧାରଣ ମଣିଷର ଶରୀର, ଅସାଧାରଣ ବଳ ପାଇ ଯାଏ। ୧୯୯୯ ରେ ଏମ୍.ଏ ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ, ଛତିଶଗଡ଼ର ରାଇପୁର ସହରରେ, ମୁସଲମାନ ଭାଇ ମାନଙ୍କ ଇଦ୍ ଯାତ୍ରା ସମୟରେ, ଠିକ୍ ସେପ୍ରକାର ଭୟ ଅନୁଭବ କରିଥିଲି।
ମନ୍ଦିର, ମସଜିଦ, ଗିର୍ଜା, ଇତ୍ୟାଦି ମୋତେ ଓ ମୋର ଦାୟାଦ ମାନଙ୍କୁ ଯଦି ହୀନ ମନ୍ୟ ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ ଓ ଆତଙ୍କିତ ହେବାପାଇଁ ବାଧ୍ୟ କରୁଛି, ତେବ ବର୍ଣ୍ଣ, ଜାତୀ ଓ ଧର୍ମରୁ କିପରି ତ୍ରାହି ପାଇବି କାହିଁକି ଜଣେ ଚିନ୍ତା କରିବ ନାହିଁ। ହୁଏତ ସବର୍ଣ୍ଣ ତାହା ଚିନ୍ତା କରିନଥାଇ ପାରେ।
ଭାରତର ଆଦିବାସୀ କେଉଁ ଧର୍ମାବଲମ୍ବି ଅଟନ୍ତି ତାହାର ଉତ୍ତର ସୁସ୍ପଷ୍ଟ ନୁହେଁ, ଯେହେତୁ ସେମାନେ ବର୍ଣ୍ଣାଶ୍ରମ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଆବିର୍ଭାବ ପୂର୍ବରୁ ଭାରତର ଆଦିବାସୀ/ଜନ ଜାତି। ସେମାନଙ୍କ ଭିତରୁ ଅନେକ ନିଜକୁ ହିନ୍ଦୁ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ, ବୁଦ୍ଧ ବା ମୁସଲମାନ କହିବା ବା ସେ ଧର୍ମ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଉଚିତ୍ ମନେ କରନ୍ତି ନାହିଁ। ତାଙ୍କର ନିଜସ୍ୱ ଧର୍ମ ଭିତ୍ତିକ ଭାବନା ଓ ପରମ୍ପରା ମାନ ରହିଛି। ସେମାନେ ହିନ୍ଦୁ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ, ବୁଦ୍ଧ ବା ମୁସଲମାନ ଧର୍ମଠୁ ପୁରୁଣା। ଆଦିବାସୀ, ପୃଥିବୀର ସବୁ ମହାଦେଶରେ ଅଛନ୍ତି। ସେମାନେ ଧର୍ମ ମାନଙ୍କଠୁ ପୁରୁଣା।
ଯିହୁଦି, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଓ ଇସ୍ଲାମ ଧର୍ମ, ' ମଣିଷ ' କୁ ୟୋହୋଵା ବା ଗଡ୍ ବା ଆହ୍ଲା ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି। ବର୍ଣ୍ଣ ବା ଜାତୀ, ଭାରତରେ ଧର୍ମର ' ଭଗବାନଙ୍କ ' ସୃଷ୍ଟି ବୋଲି କେତେକେ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି ଓ କେତେ ଏହା ମଣିଷ ସମାଜର ସୃଷ୍ଟି କହନ୍ତି। ଯିହୁଦି ଅଣ ଯିହୁଦିକୁ ହିନ ମାନିବା ଓ ହିନ ବ୍ୟବହାର କରିବା ବାଇବେଲରେ ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ। ବଇଦିକ ଧର୍ମ ଓ ୟୋହୋବା ଧର୍ମ ପୂର୍ବରୁ ମଣିଷ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଜାତୀ ପ୍ରଥା ନଥିଲା ସ୍ଵିକାର୍ଯ୍ୟ।
ଜଣେ ଶୁଦ୍ର ଭାରତରେ ଯେକୌଣସି ଧର୍ମ ଗ୍ରହଣ କରି ପାଣ, ଡମ୍ବ, ହାଡ଼ି ସମ୍ବୋଧନରୁ ଓ ତୁଚ୍ଛ ବ୍ୟବହାରରୁ ତ୍ରାହି ପାଇ ପାରେ ନାହିଁ। ସେ ପ୍ରକାର କିଛି ନଥାଇ, ଅନେକ ସବର୍ଣ୍ଣ ଉଚ୍ଚ ବୋଲି ଅଗାଧ ଆତ୍ମ ତୃପ୍ତି ଅନୁଭବ କରିପାରନ୍ତି। ଏହି ଦୁଇ ମାନସିକତାରୁ ତ୍ରାହି ନପାଇବା ଭାରତୀୟତା ମନେ ହୁଏ।
ସବର୍ଣ୍ଣ ଗରିବ-ଅଶିଖିତ୍ତ ହେଉ ପଛେ, ସିଖିତ୍ତ ଦଳିତ ସମ୍ମୁଖରେ ସେ ଉଚ୍ଚ ଭାବି ଆତ୍ମତୃପ୍ତି ଲାଭ କରିବା ଭାରତରେ ସାଧାରଣ ଅନୁଭୂତି। ସେପ୍ରକାର ଦଳିତ ଯେତେ ଧନୀ, ଶୁଶିକ୍ଷିତ ହେଲେବି ସବର୍ଣ୍ଣ ପାଖରେ  ନିଜକୁ ନୀଚ୍ଚ ଭାବିବା ହେଉଛି, ସାଧାରଣ ଅନୁଭୂତି ଗୁଡ଼ିକ। ଏହି ମନୋଭାବକୁ ଆବାହମାନ କାଳରୁ ଦୂରକରିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା  ହୋଇଆସୁଥିଲା  କିନ୍ତୁ ମନେ ହୁଏ, ଏବେ ତାହା ପ୍ରଖର ହେବାକୁ ଲାଗିଛି।  ଦଳିତ ଆଜିବି "ଏ ଡମ୍, ଏ ଗଣା, ଏ ପାଣ"। ପ୍ରଶ୍ନ, ହିନ୍ଦୁ ରାଷ୍ଟ୍ର ହେଲେ, ମୋତେ ଆଉ ଡକା ଯିବନିତ ଡମ୍ବ, ଗଣା, ଘାସି ଓ ପାଣ?
ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩


Certificate

Certificate
____________
Certificate buyers are better than many certificate holders,
They ensure it's use, before  becoming buyers.

Pet dogs are better than free dogs,
Not limited to one gate, eat and dwell before all gates,

Last benchers are better than first benchers,
They prove themselves after all the selections get over,

Without being religious is better than being religious,
They are loved by all, as they love all neighbours,

Invaluable people value all,
Beggars know who they are all.

Dwit David Philip
Advocate and Social worker
Bhawanipatna, Kalahandi, Odisha
Phone 9437104303
klddavid@rediffmail.com

The name of the era is inbuilt while it is scripted

The name of the era is inbuilt while it is scripted
_________________
If the driver is not concerned about the damage, the Bulldozer can buldoze anything. It is seen that a driver is generally an employee or a hired person. The owner is often someone else. Sometimes the bulldozer and driver both are hired. In Indian politics now, 'buldozer' and  'bulldoze' are much used jargon. It is not only bulldozing buildings and slums occupied or constructed illegally, it is also  bulldozing philosophies and ethos born and cherished by it's people in the land of  diversities, India, where many are by birth marginalised. The allegation is, "the present governance/politic is smashing the democratically founded institutions". 

Philosophies and ideologies are being bulldozed. Socialism, egalitarianism, ecumenism, is not only formatted and cherished in Universities and intellectuals' minds, rather philosophies and ideologies are the untold out cry of all living human beings existing among masses or found among multitude living below the poverty line including many rich and well to do citizens. In India, I believe more than 20 percent of the population are landless. Together, women occupy less than 5 percent of total private lands of the entire nation.  Food and Health of more than 20 percent of the population is under the grace as well as will of governments. 10-15 percent Childre below 14 years would be out of school. Children 0-5 of Mushahari of Bihar, Hoo of Jharkhand, Kutia in Kalahandi, Odisha would be over 70 percent and are under the clutch of malnutrition, stunting, wasting and are underweight. Excluding few, lion share of SCs, STs and SEBCs are suffering from untouchability, deprivations and discriminations of different kinds in public and private life. Deprivations and discrimination are not only in recruitments and political platforms of many political parties, also in bus stops, trains, hospitals, hotels, offices, villages, towns and cities. Opportunities of health, education and livelihood is not known to over 30 percent due to illiteracy and lack of information, data, census report, and knowledge and lack of availability, affordability, accessibility and quality of information from formal sources of the country, though we are in the age of digital revolution. Right to information is out of free and fare use and it is beyond the reach of common mass so far its use and impact is concerned. FIR is not received and FIR copy is not given back instantly, is a regular complaint.

Under such situations, the nation sees, voices of personalities like Subramanian Swamy, Raghuram Rajan, Arvind Kejriwal statesman and academician or pandits of Universities are stamped as against the government. Mohua Moitra, Rahul Gandhi etc, faced suspension from parliament, and it is renounced as, "the buldozer is working well".

Statue of Sardar Patel, New Parliament VISTA, Ram Mandir New, are the Historical monuments of this age to be remembered in the History along with the names of the present regime with Human Development Report on India. But I am afraid the current Era will also be remembered with Pulwama, Manipur, Hathras, Javahar Neheru University along with the plight of 74 primitive tribes including Malto, Mushari, Hoo, Kutia. 

It's an era, the media is in the hands of corporates. The highest number of editors and journalists resigned from media houses. It's an era when national appreciations, trophies, accolades and awards are surrendered back by artists, sports persons and intellectuals of distinctions.

Beauty lies in the beholder. Jay Shri Ram, Modi Mantra, Har Har Mahadev, Safron color are the media High lights of this era. The majority liked these symbols and slogans in this era. 

The names that are condemned mostly in this era are, Mohatma Gandhi, Pandit Javahar Lal Neheru, then Mughal and British Empire. 

Eras are branded and admired with socio- economic prosperity. Eras are also branded and admired with art, architecture, techniques and technologies. Development experts have promulgated development theories based on socio economic principles, philosophies, systems and structures and have named them like socialism, capitalism, marxism etc. States and governances are branded like, egalitarian, democratic, theocratic, military, dictatorship, totalitarian etc. Approaches are promulgated like philanthropy, welfare, development,  empowering etc.

The current Era 2014-2024 is likely to continue for another ten years or more and this period of India will be defined by economists, sociologists and political scientists. They will define it with different parameters. The prime presumed consideration of parameters would be, Gross Domestic Product, Economic Growth, Social Cohesion, Technology, Art and Architecture, Law and Justice, Freedom and Peace. 

The name would not be shocking because, the name of the era would be picked up from the current valued media and literature that are being written and encrypted not only by Indians of different disciplines but also by foreigners in print and electronics media. Era writes the things that are bubbling and boiling in the hearts of poor and rich, marginalized and preferred, minority and majority, illiterate and literate, victor and vanquised, rulers and ruled.

This is an era where epoch making legislations are made by the highest panchayat, Parliament  and judgements have been passed by the Supreme Court.  And will be passed in days to come. The judgement on Kashmir, Ram Mandir and Babri Masjid will be ever remembered. The legislations made on women, children, farmers, laborers and businessmen, will ever be referred to. But the greatest judgement and verdict is given by time and History records it. Meak and mighty, all are subjected to history and time. Concern is not the name of the era, but the healing of wounds. End shows erosion. Bleeding speaks the damage. 

The era witness the weaknesses of electoral system, i.e. the vote share of elected governments, may be 31 to 38 percent in a multy party democracy, but it impacts the entire 100 percent.

Dwit David Philip
Advocate and Social worker
Bhawanipatna, Kalahandi, Odisha
766001
Phone:9437104303

ପାତାଳରେ ବସିଥିଲା ଛଳନା

ପାତାଳରେ ବସିଥିଲା ଛଳନା
---------------------------------
ତୁମେ ମୋ ପଦବୀକୁ ବାହା ହେଲ ନା ମୋ ଦେହକୁ,
ତୁମେ ମୋ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ବାହା ହେଲ ନା ମୋ ଆତ୍ମାକୁ,
ତୁମେ ହେଲ ମୋ ସ୍ପନ୍ଦନ, ଯେବେଠୁ ହେଲା ଦେଖା ତୁମକୁ,
ବାହାହେଲି ଆଜି ସତ, ଭେଦି ଥିଲ ଯେବେ ମୋ ପାତାଳକୁ।

କୁହ, ନୁହେଁ ମୋର ପ୍ରଶ୍ନ ଜଟିଳ,
କୁହ, ନୁହେଁ ମୋର ଆତ୍ମା ଶିଥିଳ,
ଉତ୍ତର ସୁସ୍ପଷ୍ଟ, ତୁମ ନୟନ ଯୁଗଳ,
ହେଲେ ମୋଠି ବି ନାହିଁ ବିକଳ୍ପ।

ରହସ୍ୟ ତୁମ ହସ, ରହସ୍ୟ ତୁମ ବିତିଲା ଜୀବନ,
ତୁମ ପାତାଳ ଭିନ୍ନ, ପଶିପାରିବନୀ ସାମାନ୍ୟ,
ମୋ ପାତାଳ ମୋ ହୃଦୟ, ଭେଦିଲ ନଦେଇ ଅଙ୍ଗ,
ତୁମେ କେବଳ ଏକ ଶରୀର, ସେ ଭେଦି ନଥିଲା ମୋ ଗର୍ଭଗୃହ।

ଗର୍ଭ ପାତ ହେଲା ଆଜି ମୋର,
ଆଶ୍ୱସ୍ତି, ରହିବନି ଆଉ ହୋଇ ମୋର,
ମୋର ଭୁଲ, ନୁହେଁ ତୁମର, 
ଶୁକ୍ରାଣୁ ସେ ପ୍ରହେଳିକା, ଡିମ୍ୱାଣୁ ମୋ ମନ।

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବକ,
ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
୩୦/୧୨/୨୦୨୩
www.pensofdavid.com

ଯୀଶୁଙ୍କର ପ୍ରାଶଙ୍ଗିକତା

ଯୀଶୁଙ୍କର ପ୍ରାଶଙ୍ଗିକତା
---------
ଯୀଶୁ କହିଦେଲେ, ଅନେକଙ୍କୁ ବିଦେଶୀ ଓ ଗୋରା ମାନଙ୍କର ଭଗବାନ ବା କୃର, ନିଷ୍ଠୁର, ଧନ ଓ ପଦବୀର ଲାଳସା ଥିବା ଲୋକଙ୍କ ଦେବତା ପରି ଲାଗେ। ସଂସ୍କୃତି ଛଡା ଲୋକର ଧର୍ମ ଗୁରୁ ପରି ଲାଗେ। ଘୃଣା ଓ ବିତୃଷ୍ନାରେ ମୁଣ୍ଡ ଗରମ ହୋଇ ଯାଏ। ଅସୁଚିର ମନୋଭାବ ବଳେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇ ଯାଏ। କିନ୍ତୁ ଯିଏ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବରେ ଜାଣିଛି, ଅନୁଭୂତିରୁ, କିମ୍ବା ବାଇବେଲ ପଢ଼ି, କିମ୍ବା ଇତିହାସ ପଢ଼ି, ତାଙ୍କୁ ଯୀଶୁ ଶଦ୍ଦ୍ ବାହାରେ କେଉଁଠି ଶୁଣିଲେ, ମନ ଖୁସିରେ ବିଭୋର ହୋଇ ଯାଏ। ଯିଏ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଜାଣିଛି କିନ୍ତୁ ପ୍ରକାଶରେ ଗ୍ରହଣ କରିପାରି ନାହିଁ, ସେ ନିଜକୁ ଦୋଷୀ ଓ ମନରେ ଅସ୍ଵଭାବବିକ ମନେକରେ।
ଆପଣ କେଉଁ ଦଳ ଭିତରେ ଯାଆନ୍ତି ମୁଁ ଜାଣି ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଜାଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୁଏଁଯେ, ଯିଏକି କୌଣସି ଏକ ସହରରେ ଜନ୍ମ ହୋଇ ନଥିଲେ, କୌଣସି ଏକ କଲେଜରେ ପଢ଼ି ନଥିଲେ, କୌଣସି ଏକ ବହିଟିଏ ଲେଖିନ ଥିଲେ, ଯାହାର କୌଣସି ଅଫିସଟିଏ ନଥିଲା, ଯିଏକି ୨୦୦ ମାଇଲରୁ ଅଧିକ ଦୂର ଯାତ୍ରା କରିନଥିଲେ, ଯାହାଙ୍କୁ ସେସମୟର ସରକାର ଓ ଧାର୍ମିକ ନେତାମାନେ ବିରୋଧ କଲେ, ଯାହାଙ୍କୁ ନିଜ ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ଛାଡି ଚାଲିଗଲେ, ଯାହାଙ୍କ କଥାକୁ ଥଟ୍ଟା କରି, କୃଷରେ ହତ୍ୟା କରାଗଲା, ଯାହାଙ୍କର ନିଜର ସ୍ଥାବର ସମ୍ପତ୍ତି ବୋଲି କିଛି ନଥିଲା, ଯାହାଙ୍କ ମୃତ ଶରୀରକୁ ଅନ୍ୟର କବରରେ ଅନ୍ତିମ କ୍ରିୟା କରାଗଲା, ସେ ୨୦୦୦ ବର୍ଷ ପରେବି ପୃଥିବୀର ଜ୍ଞାନୀ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଅପ୍ରାଶଙ୍ଗିକ ହୋଇ ନାହାନ୍ତି। ତାହାଙ୍କ ଜନ୍ମ ଦିନ ପୃଥିବୀ ଇତିହାସକୁ ଦୁଇ ଭାଗ କରି ଦେଇଛି।
ମୋର ମନେ ହୁଏ, କ୍ଷମା ବିନା ପରିବାର, ସମାଜ, ଦେଶ ଓ ପୃଥିବୀରେ ଶାନ୍ତି ଅସମ୍ଭବ, ଯେହେତୁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଅକ୍ଷମଣୀୟ ଭୁଲ, ସବୁ ବେଳେ କରୁଛୁ। ଯୀଶୁଙ୍କ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଉପଦେଶ: ପରସ୍ପରକୁ ପ୍ରେମ କର ଓ କ୍ଷମାକର।
ଆପଣଙ୍କୁ ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କର ୨୦୨୩ ତମ ଜନ୍ମ ଉତ୍ସବର ଶୁଭେଚ୍ଛା।
ଯେଉଁମାନେ ଯୀଶୁଙ୍କ ବିଷୟରେ ଅଧିକ ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ତାଙ୍କ ପାଇଁ ସୂଚନା। ଯୀଶୁଙ୍କ ନାମ, ଜନ୍ମ ସ୍ଥାନ, ଅବିବାହିତ କନ୍ୟରୁ ଜନ୍ମ ହେବେ, ତାଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁର ଦୁଃଖଦ ବିବରଣୀ, ମୃତ୍ୟୁରୁ ପୁନରୁତ୍ଥାନ, ସ୍ୱର୍ଗହୋରଣ, ଆଲୌକିକ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବେ, ଇତ୍ୟାଦି, ଯୀଶୁଙ୍କ ଜନ୍ମର ସହ ସହ ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ଭବିଷ୍ୟତ ବାଣୀ ଲେଖା ହୋଇ ଥିଲା। ଯିହୁଦୀ ମାନେ, ଯୀଶୁଙ୍କ ଏହି ପୁରୁଣା ଭବିଷ୍ୟତ ବାଣୀକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରି ଆଜିବି ଅପେକ୍ଷା କରୁଛନ୍ତି। ଭାରତର କିଛି ଗ୍ରନ୍ଥ ମଧ୍ୟ ଏହାର ସୂଚନା  ସାଧୁ ଚିଲାପ୍ପାଙ୍କ 'ସତ୍ୟକେ ଔର ଏକ ଖୋଜ' ବହିରେ ସଂକଳିତ ହୋଇଛି।
ଯୀଶୁ ନିଜ ମୃତ୍ୟୁର ଦୁଃଖଦ ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ଭବିଷ୍ୟତ ବାଣୀ କରି ମୃତ୍ୟୁ ପୂର୍ବରୁ ଜଣାଇ ଦେଇଥିଲେ। ଯୀଶୁ ରୋଗୀଙ୍କୁ ସୁସ୍ଥ କରୁଥିଲେ। ଭୋକିଲାଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା ବଳରେ ଖାଦ୍ୟ ଖୁଆଉ ଥିଲେ। ଯୀଶୁ ମନ କଥା ଜାଣୁଥିଲେ ଓ କହି ଦେଇ ଅନ୍ୟକୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କରି ଦେଉଥିଲେ। ଯୀଶୁ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଆଉଥରେ ଜୀବିତ ହୋଇ ଅନେକଙ୍କୁ ଦର୍ଶନ ଦେଇଥିଲେ। ଯୀଶୁ ନିଜକୁ ୟୋହୋବା ଇଶ୍ଵରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଓ ନିଜକୁ ୟୋହୋବ ଦାବି କହୁଥିଲେ। ଏହି କାରଣରୁ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଦୋଷୀ ବୋଲି ଆକ୍ଷେପ କରି, କୃଷରେ ମୃତ୍ୟୁ ଦଣ୍ଡ ଦିଆ ଯାଇଥିଲା।
ଯୀଶୁଙ୍କର ଜ୍ଞାନୀ ଓ ଧନୀ ଶିଷ୍ୟ, ତଥା ଯୀଶୁଙ୍କ ଶିକ୍ଷିତ୍ତ, ଅଶିଖିତ୍ତ ଓ ଗରିବ ଶିଷ୍ୟ, ଉଭୟେ ଯୀଶୁଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ, ନିଜ କୌଳିକ ବୃତ୍ତିକୁ ଫେରି ଯାଇଥିଲେ। ଯୀଶୁ ଯେତେବେଳେ ମୃତ୍ୟୁପରେ ବାର ବାର ସ୍ଵଶରୀରରେ ଦେଖାଦେଲେ, ଯୀଶୁଙ୍କ ଜ୍ଞାନୀ ଓ ଧନୀ ଶିଷ୍ୟ ତଥା ଯୀଶୁଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସୁଶିକ୍ଷିତ୍ତ ଓ ଗରିବ ଶିଷ୍ୟ, ଯୀଶୁଙ୍କ ଆଦେଶ ଓ ବାଣୀ ମାନି ଯୀଶୁ ଓ ୟୋହୋବା ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମା ଗୁଣ ଓ ଅନନ୍ତ ଜୀବନର ସୁତ୍ରକୁ ପ୍ରଚାର କଲେ।
ଯିଏ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରେ, ସେ ଯୀଶୁ ଓ ୟୋହୋବା ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମା ଗୁଣ ଓ ଅନନ୍ତ ଜୀବନର ସୁତ୍ରକୁ ପ୍ରଚାର କରେ, ଯେହେତୁ ଆଜିବି ତାହା ଯୀଶୁଙ୍କ ଶିଷ୍ୟ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପରାମର୍ଶ ଅଟେ।
ଯୀଶୁଙ୍କ ଇଶ୍ଵରତ୍ୱକୁ ପୃଥିବୀର ଦକ୍ଷିଣାଞ୍ଚଳ, ଆଫ୍ରିକା, ଦକ୍ଷିଣ ଏସିଆ, ଦକ୍ଷିଣ ଆମେରିକାର ଦେଶ ମାନେ ବେଶୀ ଗ୍ରହଣ କରୁଛନ୍ତି। ୟୁରୋପ ଓ ଆମେରିକାର ଦେଶ ମାନଙ୍କରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ସଂଖ୍ୟା କମୁଛି, ପୃଥିବୀରେ ଅଶାନ୍ତି ବଢୁଛି।
ଯୀଶୁ ଆଜିବି ଦେଖା ଦେଉଛନ୍ତି ବୋଲି କେତେକେ ପ୍ରମାଣ  ଦେଇ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରିବା ମୁଁ ଶୁଣିଛି ଓ ପଢୁଛି।
ମୋ ଜୀବନରେ, ମୁଁ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରି ଅନେକ ଥର ସୁସ୍ଥ ହୋଇଛି, ଅନେକ ବିପଦରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଛି, ଉପାର୍ଜନ ଲାଭ କରିଛି, ଶିକ୍ଷା ଓ ଆୟ ଉପାୟ ପାଇଛି।
ଅଲୌକିକ କାର୍ଯ୍ୟର ସାକ୍ଷ୍ୟତ ସବୁ ଧର୍ମାବଲମ୍ବି, ସାକ୍ଷ୍ୟ ଓ ପ୍ରମାଣ ଦିଅନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଯେ, ଇତିହାସରେ ଯୀଶୁଙ୍କ ବିଷୟରେ ବିଭିନ୍ନ ଧର୍ମ ଗ୍ରନ୍ଥ, ଏପରିକି ଭାରତର କେତେକ ଧର୍ମ ଗ୍ରନ୍ଥ ମଧ୍ୟ ସୂଚନା ଦିଏ।
ଅନୁଭୂତି ଆସ୍ଥା ଜନ୍ମାଏ। ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ କଲେ ଅନୁଭୂତି ଆରମ୍ଭ ହୁଏ। ଯାତ୍ରା ଲମ୍ବା ହେଲେ ଅନୁଭୂତି ଗୁଡ଼ିକ ବିଶ୍ୱାସକୁ ସୁଦୃଢ କରେ। ଧର୍ମ ପ୍ରଚାର ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ, ଏହା ମୋରବି ବିଶ୍ୱାସ ଓ ନୀତି। ଅନୁଭୂତି ଅନ୍ୟକୁ ନକହି ରହି ହୁଏ ନାହିଁ। ଅନେକ ଧର୍ମର ପରିବେଶରେ, ଧର୍ମ ପ୍ରଚାର ଅପ୍ରାଶଙ୍ଗିକ ଭିତ୍ତିହିନ-ଜିଦ୍ ବୋଲି ମୁଁ ଭାବେ। କିନ୍ତୁ, ଅନୁଭବ ଏକ ଝଡ ତାକୁ ଚାପି ହୁଏନି। ଯୀଶୁଙ୍କ ସହିତ, ମୋ ପାଇଁ ମୋ ଯାତ୍ରା, ତାଙ୍କ ବିଶୟରେ ରଚିତ ବାଇବେଲ ଓ ମୋ ଜୀବନର ଘଟଣା ଗୁଡ଼ିକ ଅନୁଭୂତି। ତାହା ନକହି ରହି ହୁଏନି।
ଜେଲରୁ ଆଜିବି ପ୍ରାର୍ଥନା ବଳରେ କଏଦୀ ଖଲାସ ହେବା, ବିନା ଚାକିରୀରେ ଉପାର୍ଜନ, ବିନା ରୋଗରେ ଜୀବନ, (ବାପାଙ୍କ) ଦୀର୍ଘ ଜୀବନ ପାଇଁ ପ୍ରାର୍ଥନା ଓ ଉତ୍ତର, ଅସ୍ବୀକାର କରି ରହିହେବନି। ଯୀଶୁଙ୍କର ପ୍ରାଶଙ୍ଗିକତା ଆକାଟ୍ୟ, ସେଥିପାଇଁ ମୃତ୍ୟୁ, ରାଜ ଦଣ୍ଡ, ଭୋକ, ହିନ ମନ୍ୟତା ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଅସ୍ବୀକାର କରିପାରୁନାହିଁ ଓ ଆଜିବି ଦକ୍ଷିଣ ପୃଥିବୀ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁ ଇଶ୍ଵର ବୋଲି ବହୁସଂଖ୍ୟାରେ ଗ୍ରହଣ କରି ଚାଲିଛି। ଗାନ୍ଧୀ ଭାରତୀୟ ହୋଇ ଆଫ୍ରୀକାରେ ପ୍ରାଶଙ୍ଗିକ ହୋଇ ପାରିଲେ, ଗୌତମ ବୁଦ୍ଧ ଭାରତୀୟ ହୋଇ ଚିନ୍, ଜାପାନ କୋରିଆରେ ପ୍ରାଶଙ୍ଗିକ, ତେବେ ବିଶ୍ଵଶାନ୍ତି ପାଇଁ କ୍ଷମାର ବାର୍ତ୍ତା ଅପ୍ରସଙ୍ଗିକ ନୁହେଁ।  ଯୀଶୁଙ୍କ କ୍ଷମାର ବାର୍ତ୍ତା ଭିନ୍ନ। କରଣ, ଯୀଶୁଙ୍କ ବାର୍ତ୍ତା: ନିଜେ କଷ୍ଟ ପାଇ ଓ କ୍ଷତି ସହି ଅନ୍ୟକୁ କ୍ଷମା ଦେବା ବାର୍ତ୍ତା। ପରଷ୍ପର ଭିତରେ ଭୁଲ ଗୁଡ଼ିକର ଡେବିଟ ଓ କ୍ରେଡିଟ ବା କେତେ ଗଲା, କେତେ ମିଳିଲା ଏହି ହିସାବ କଲେ, ଘରେ, ସମାଜରେ, ଦେଶରେ ଓ ପୃଥିବୀରେ ମୟିତ୍ରୀ ସ୍ଥାପନ ହୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ। 
ଯୀଶୁଙ୍କ ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମାର ବାର୍ତ୍ତା ଅନେକଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଉପେକ୍ଷିତ, କାରଣ ଯୀଶୁ ମନୁଷ୍ୟର ଅନନ୍ତ ଜୀବନ ପାଇଁ ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମା ପାଇଁ ଅୟିଶ୍ୱରୀୟ ଅନୁଗ୍ରହର ବାର୍ତ୍ତାକୁ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି। ପ୍ରକୃତି ଓ ସୃଷ୍ଟି କର୍ତ୍ତାଙ୍କ  ଅନୁଗ୍ରହରେ ଦୟା, କ୍ଷମା ଓ ପ୍ରେମ ରହିଛି। ଗଛ ହାଣି, ପ୍ରକୃତିକୁ ଦୂଷିତ କରି ଆମେ ବାୟୁରୁ ନିଶ୍ବାସ, ପାଣି ଓ ମାଟିରୁ ଖାଦ୍ୟ ପାଉଛୁ। ପ୍ରକୃତିର ମାଲିକ ଯଦି କୌଣସି ଏକ ପ୍ରଭୁ ବା ଇଶ୍ଵର ବା ଗଡ୍, ତେବେ ସେହି ଗଡଙ୍କ ବାର୍ତ୍ତା ହେଉଛି, ଅନୁଗ୍ରହ, ଦୟା, କ୍ଷମା ଓ ପ୍ରେମ। ଅନୁଗ୍ରହ ଦରକାର, ଯେହେତୁ ଆମେ ଯାହା କ୍ଷତି କରିସାରିଛୁ ତାହା ଅପୂରଣୀୟ ଯାହା ପାଇଁ ଆମେ ଦଣ୍ଡର ଯୋଗ୍ୟ। ଯୀଶୁଙ୍କ ସାର ବାର୍ତ୍ତା ହେଉଛି, ଅନୁଗ୍ରହ, ଦୟା, କ୍ଷମା ଓ ପ୍ରେମ। ବିଶ୍ୱ ପ୍ରଚୂର୍ଯ୍ୟୟରେ ଭରପୁର, କିନ୍ତୁ କ୍ଷୁଧା, ତୃଷା ଓ ଅଭାବରେ ଶିଶୁ, ଯୁବା, ବୃଦ୍ଧ ସବୁ ଦେଶରେ ଜର୍ଜରିତ। ଯୀଶୁଙ୍କ ବାଣୀ ଓ ପ୍ରକୃତିର ବାଣୀ ଭିନ୍ନ ନୁହେଁ, ତାହା ଏକ ଏବଂ ତାହା ଶାନ୍ତ ବାଣୀ। ଆଜିର ସମୟରେ କାହିଁକି, ଯୁଗ ଯୁଗ ପାଇଁ ଯୀଶୁଙ୍କ ବାଣୀ ପ୍ରାସଙ୍ଗିକ। ଅନୁଗ୍ରହ, ଦୟା, କ୍ଷମା ଓ ପ୍ରେମ କୌଣସି ଦେଶ, ବର୍ଣ୍ଣ, ସଂସ୍କୃତି ଓ ଦଳ ପାଇଁ ଅପ୍ରାଶଙ୍ଗିକ ହୋଇ ପାରିବ ନୁହେଁ। ଅନୁଗ୍ରହ, ଦୟା, କ୍ଷମା ଓ ପ୍ରେମ ନ ଥାଇ ନିଜକୁ ଯୀଶୁଙ୍କ ଲୋକ, ଧାର୍ମିକ ସମାଜ, ଗୋଷ୍ଠୀ, ଜାତି, ବର୍ଣ୍ଣ, ଦେଶ, କହିପାରିବା ନାହିଁ।
ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଆଇନଜୀବି ଓ ସମାଜସେବୀ,
ବଡ଼ପଡ଼ା, ଭବାନୀପାଟଣା, ୭୬୬୦୦୧ ଫୋନ୍ ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩

Why did you leave me

Why did you leave me before I am not lifted up?
----------
You will not be there to show compassion,
Soil is ready to decompose your son,
All that to come have to face alone, 
You can't lift as were, not with me any more.

Daddy, before death, I am dying here,
Daddy, before dying, I am fighting here.

The world is brutal, intolerance is every where,
Humanity has become animality though called software,
Dogs and snakes are dear to this world,
Who will hold me to the chest don't know doggy words. 

Sex is food even among same gender,
Nudity is civilisation, clothes not required any more,
Cash and love sick with digitalisation,
I am not equipped, I am abandon.

Why did you leave me, before I am not lifted up?

DWIT DAVID PHILIP
Advocate and Social worker
Badpada, Bhawanipatna, Kalahandi Odisha 

ଛିଣ୍ଡାଇଛି ଫୁଲ

ଛିଣ୍ଡାଇଛି ଫୁଲ
---------
ଯାଉଛି ତୁ ଥିବୁ
ହେବ ଯଦି କରି ଆସିବୁ

ଭାବୁଥିଲି ଯୌବନେ ଦୁନିଆ ମୋର 
କରିବି ଭୋଗ ଓ ପୁଣ୍ୟ ଅନେକଙ୍କର
ଭାବୁଛି ଏବେ ଦୁନିଆ ଆଉ ନୁହେଁ ମୋହର
ନଦେଲେବି ଏହାକୁ ହାତରେ ତୋହର
ଆସିବା ପୂର୍ବରୁ ପାଇବୁ ଅନେକ ସମୟ 
ପେଟ, ଆରାମ, ଅଧିକାର, ସମ୍ମାନ, ପାଇଁ ହେବୁନି ବ୍ୟାକୁଳ
ପର ଉପକାରେ ପାଇବୁ ଯାହା ଦୁନିଆ ପାଇଁ ଅପାର।

ଫୁଲ ବାଶିଲେ ଫୁଲ ତୋଳିବାକୁ ବ୍ୟାକୁଳ
ମାଟି, ପାଣି, ମଞ୍ଜି ଯୋଗାଡ କଷ୍ଟ ନୁହେଁ ସେମାନଙ୍କର
ଛିଣ୍ଡାଇଛି ସାଜିବାକୁ ମୋ ଘର ଦ୍ବାର
ଯାଉଛି ଶିଖି, ଶିଖାଇବିନି, ନାହିଁ ସମୟ
ଭାଷଣ ପେଲୁଛି କବିତାରେ, କରିବୁନି ମୋପରି ବିଦ୍ରୋହ।

ହାଏ ମୋ ଯୌବନ ଭୁଲେ ଶିଶୁ ଓ ଶୈଶବ ସମୟ।
ହାଏ ମୋ ପ୍ରୌଢ଼, ଛିଣ୍ଡାଇଛି ପେଟ, ଆରାମ, ଅଧିକାର, ସମ୍ମାନ, ପାଇଁ ଫୁଲ।


ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବକ,
ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
୨୬/୧୧/୨୦୨୩
www.pensofdavid.com

କୁଆଁ କୁଆଁ ଶବ୍ଦ ଅବୁଝା

କୁଆଁ କୁଆଁ ଶବ୍ଦ ଅବୁଝା
--------
ମାଠିଆରେ ତୋତେ ଗଢ଼ିଲାଜିଏ ସେ ହେଲା ମଇଳା,
ଥାଳିରେ ତୋତେ ଗଢ଼ିଲଜିଏ ସେ ହେଲା କାଳୀଆ,
ଛାତରେ ତୋତେ ଗଢ଼ିଲାଜିଏ ସେ ହେଲା ଝାଳରେ ଓଦା,
ମଇଳା, କାଳୀଆ, ଝାଳରେ ଓଦା, ତାକୁ କହନ୍ତି ଏ ଶୁଣିଯା।

ପଗଡ଼ି ପିନ୍ଧା, ଅଣ୍ଟା ବନ୍ଧା, ମାଲିକ ପାଖରେ ଛନ୍ଦା,
ପଗଡ଼ି ପିନ୍ଧା, ଅଣ୍ଟା ବନ୍ଧା, "ଏ" ଶୁଣେନି ସେ ପ୍ରକୃତରେ ଏଠି ରାଜା,
ଆସିଲା ଭୋଟ ହାତ ଯୋଡ଼ିଲା, କହେ ରାଜା ଶାସନ ଗଲା,
କିଏ ବିଧାତା, "ଏ" ଶୁଣେନି ସେସିନା ପ୍ରକୃତ ରାଜା।

କୁକୁଡ଼ା ଡାକିଲା, ମାଲିକ ଆସିଲା, ବିନା ହାତ କଡିରେ ଯେ ବନ୍ଧା,
ଦେହ ସମାନ, କିଏ ବନ୍ଧା ତ କିଏ ଖୋଲା, ଭୋଟ ଦେଲେବି ଅସୁବିଧା,
କୁଆଁ କୁଆଁ କରି କିଏ ନ ଆସିଲା, ଅର୍ଥ ସିନା ଥିଲା ଅବୁଝା
କିଏ କହୁଥିଲା ମୁଁ ଆଶୁଛି ରାଜା, କିଏ କହୁଥିଲା ମୁଁ ହେବି କାହିଁକି ପ୍ରଜା?

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବକ,
ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
୩୦/୧୧/୨୦୨୩ ଟ୍ରେନରେ
www.pensofdavid.com

Tenderly sobbing

Tenderly sobbing 
-----------
A human life with fragility,
A human life with divinity,
A human life with all sensitivity,
Best heart without a voting right.

Without requesting, they come into life,
Without knowledge names are given,
Food, water, and air are only demand of life,
From day one facing restrictions and impositions in life,

Though heart and mind is empty, 
Nakedness, they are taught from beginning to hide,
Handle with care their heart and mind,
It's they who turn into human bombs also messengers of tranquility.

Compare not with flowers of life,
Compare not with divinity,
Compare not with innocence,
They see what you, me and we have been doing.

Slogans, they are 'future of family, society, country and humanity',
Tenderly sobbing,  'don't declare delinquence',
Who is behind all these?
Voters and the adult suffrage system, never answers all these.

DWIT DAVID PHILIP
Advocate and Social Worker
9437104303
klddavid@rediffmail.com
www pensofdavid.com

10/11/2023

ରାଁ

ରାଁ,
------
ମୁଁ ଅଭାବରେ ତୁମକୁ ଦେଖେ
ଦେଖେ ତୁମେ କେତେ ମହାନ୍

ରାଁ କରିବୁଲେ ଖାଲି ପଡ଼ିଆରେ,
ନିରାଶ ଶୀର୍ଷରେ, ଅନ୍ୟର ଲୁହରେ!
ଦେଖେ ତୁମ ପ୍ରେମ ଯୋଜନା,
ହୋଇପାରେ ମୃତ୍ୟୁ ବେଦନା,
ମୋ ପାଇଁ ସାନ୍ତ୍ଵନା, ମୁଁ କରୁଥିଲି ରାଁ!
ରହୁଥିଲ ତୁମେ ଦେବାକୁ ଜଣକୁ ଅନୁଭୂତିର ରାଁ।

କଂକ୍ରିଟ ଭିତରେ ଶିଶୁ ଟିର ରାଁ,
ଶିଶୁ ବିହୁନେ ମାଁ ଟିର ରାଁ,
କୃଷ ଉପରେ ଯୀଶୁଙ୍କ ରାଁ,
ସବୁରି ପଛରେ ତୁମର ରାଁ?
ଟୋପା ଟୋପା ରକ୍ତ ବିନ୍ଦୁ ତୁମରି କାହା ପାଇଁ ରାଁ?
ଜଗତରେ ରାଁ ବୁଝିଲାନି ବୁଦ୍ଧ ବିଚରା, କହିଲା ଛାଡ଼ିବାକୁ ରାଁ।

ବ୍ରମ୍ଭାଣ୍ଡ କି ଛିଡି ପଡ଼ିବ, ଶୀର୍ଷରେଜେ ତୁମ ଯୋଜନା,
ଫରକ୍, ତୁମର ଓ ମୋର ରାଁ।

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବକ,
ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
୯/୧୧/୨୦୨୩
www.pensofdavid.com

ଇଶ୍ଵର

ଇଶ୍ଵର
---------
ଧାର୍ମିକତାର ପରୀକ୍ଷା ମୋର ନେଉଛ,
ଧାର୍ମିକ ହେବାକୁ ତୁମେ ହିଁ କହିଛ,
ମୁର୍ଖ ମୁଁ ତୁମେ ମୋତେ ଜନ୍ମରୁ ଛନ୍ଦିଛ,
ବାହାରି ପାରୁନି ଏବେବି, ହୋଇ କେବେଠୁ ଜନ୍ମ।

ସମାଜ ତୁମେ ବଡ ପଥର,
ପଥର ଛେଚିଲେ ତୁମର ଧର୍ମକୁ ଭାଙ୍ଗୁନ,
ଭାଙ୍ଗୁଛ କିନ୍ତୁ ମୋର ମନ,
ମୁକୁଳିବିନି ଯେତେଦିନ ମୁଁ ଓ ତୁମେ ଥିବ।

ମୁଁ ଦେଇଛି ମୋ ପିଲାକୁ ଜନ୍ମ,
ତାକୁବି ଛନ୍ଦିଛ ସେବି ବ୍ୟାକୁଳ,
ଏବେ କହିବ ଧର୍ମ?
କିଏ କ'ଣ, କିଏ କ'ଣ ସେଥିପାଇଁ ଇଶ୍ଵର!

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବକ,
ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
www.pensofdavid.com


ତୁମେ ଗଲାପରେ

ତୁମେ ଗଲାପରେ
----------
ତୁମେ ଗଲାପରେ
ସୂର୍ଯ୍ୟବି ଉଇଁଲା
ବର୍ଷାବି ହେଲା
ଶୀତ ବି ହେଲା.....
ତୁମେ ଗଲାପରେ
କୋଇଲି ବି ରାବିଲା
ବେଙ୍ଗ ବି ଡାକିଲା
କୋକିଶିଆଳୀ ବି ବୋବାଇଲା......
ତୁମେ ଗଲାପରେ 
ଚାଷ ବି ହେଲା
ରନ୍ଧା ବି ହେଲା
ଖିଆବି ଗଲା........
ମୁଁ ଗଲାପରେ, ଲେଖା ରହିଗଲା,
ଆସିଥିଲ, ନା ଥିଲ, ନା ଅଛ, ନା ଥିବ, ମନ ଅବୁଝା
ସ୍ବପ୍ନ ଟି କିନ୍ତୁ ଭଲ ଲାଗିଲା
ଗାଧେଇଲା,
ଶ୍ରୀଙ୍ଗାର କଲା,
ସ୍ୱପ୍ନର ଓଢ଼ଣା ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା,
ପାଖକୁ ଆସି କହିଲା,
"ତୁମେ ଗଲାପରେ ମୁଁ ' ସ୍ବପ୍ନ ' ବିଧବା"

ଡୁଇଟି ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଆଇନ ଜୀବୀ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩

ଯୁଦ୍ଧ ନୁହେଁ ପୁଞ୍ଜି ପତ୍ତୀ ମାନଙ୍କର ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍, ବାହାନା ଆତଙ୍କବାଦ, ଧର୍ମ ଓ ସୀମା

ଯୁଦ୍ଧ ନୁହେଁ ପୁଞ୍ଜି ପତ୍ତୀ ମାନଙ୍କର ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍, ବାହାନା ଆତଙ୍କବାଦ, ଧର୍ମ ଓ ସୀମା
-----------
ଧର୍ମର ଭିଡ ଭିତରେ ଯୁଦ୍ଧ। କିନ୍ତୁ ଯୁଦ୍ଧ କେବେବି ଏକ ବିକଳ୍ପ ନୁହେଁ। 'ଯୁଦ୍ଧ ଯୁଦ୍ଧକୁ ଜନ୍ମ ଦିଏ', ଏହା ଏକ ସତ୍ୟ ଓ ପୁରୁଣା ପ୍ରବାଦ। ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ ପୃଥିବୀରେ ଇତିହାସ ହୋଇ ରହି ନାହିଁ। ଆଜିବି ରାଷ୍ଟ୍ର, ସମାଜ, ଧର୍ମ ଓ ବ୍ୟକ୍ତି ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦର କ୍ଷୁଧା ଓ ଜ୍ଵାଳାରେ ଜର୍ଜରିତ। ଗଣତନ୍ତ୍ର ଓ ମାନବ ଅଧିକାରର ଯଥେଷ୍ଟ ଚର୍ଚ୍ଚା ଓ ଆଇନ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଭୌତିକ ଓ ମାନସୀକ ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ ପାଇଁ ରାଷ୍ଟ୍ର, ସମାଜ, ଧର୍ମ ଓ ବ୍ୟକ୍ତି, ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ ଭୋକରୁ ନିଜକୁ ପ୍ରତ୍ୟାହାର କରି ପାରୁନାହାନ୍ତି। ପୁଞ୍ଜିବାଦୀ ମନୋବୃତି ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦକୁ ବହୁଳ ଭାବରେ ପ୍ରାୟୋଜିତ କରୁଛି। କେବଳ ଅନ୍ତର୍ଦେଶୀୟ ଯୁଦ୍ଧ ନୁହେଁ, ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟ ଓ ଧର୍ମ ପୀଠ ମାନଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ରାଷ୍ଟ୍ର, ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମାଜ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଧର୍ମ ଓ ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ ନୀତିକୁ ଧରି ବଞ୍ଚୁଛନ୍ତି। ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦର ଶିକାର, ଆମେ ସମସ୍ତେ, କିନ୍ତୁ ଆଦିମ ଜନଜାତି, ଶିଶୁ, ମହିଳା ଓ ବୃଦ୍ଧ ସବୁଠୁ ବେଶୀ ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ ମନୋବୃତ୍ତି ଦ୍ଵାରା କ୍ଷତି ଗ୍ରସ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି। ପ୍ରକୃତ୍ତୀ ଓ ଭବିଷ୍ୟତ ପିଢ଼ି, ବିତିଗଲା ସମୟକୁ ଦୋଷ ଦେବା ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କିଛି କରି ପାରିବେ ନାହିଁ।
ଯୁଦ୍ଧର ଭୟାବହ ରୂପ କହିଲେ ୧୯୧୯ ର ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ଵଯୁଦ୍ଧ ଓ ୧୯୪୫ ର ଦ୍ଵିତୀୟ ବିଶ୍ଵ ଯୁଦ୍ଧକୁ ପୃଥିବୀ ବାସି ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି ଓ ତୃତୀୟ ବିଶ୍ଵ ଯୁଦ୍ଧକୁ ଏଡ଼ାଇବା ପାଇଁ ନାସ୍ତି କରୁଛନ୍ତି। ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ଵଯୁଦ୍ଧ ଓ ଦ୍ଵିତୀୟ ବିଶ୍ଵଯୁଦ୍ଧରେ ଯେତେ ଜନ ଜୀବନ ଓ ଧନ ନଷ୍ଟ ହୋଇଛି, ଆକଳନ କଲେ ୧୯୪୫ ଠାରୁ ଆଜିଯାଏଁ ଯେତେ ଦୁଇ ପାକ୍ଷିକ ଯୁଦ୍ଧ ହୋଇଛି, ସେଥିରେ ପ୍ରଥମ ଦୁଇଟି ବିଶ୍ଵ ଯୁଦ୍ଧରୁ ପ୍ରାୟ ପଚାଶ ଗୁଣରୁ ଅଧିକ ଜନ ଜୀବନ ଓ ଧନର କ୍ଷୟ କ୍ଷତି ହୋଇ ସାରିଲାଣି। ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧ ରେ ୧୭ ମିଲିୟନ ଲୋକ ମରିଥିଲେ ଓ ଦ୍ଵିତୀୟ ବିଶ୍ଵଯୁଦ୍ଧରେ ପ୍ରାୟ ୫୦-୮୦ ମିଲିୟନ ଲୋକ ମରିଥିଲେ। 
ଦୁଇ ଦେଶ, ଦୁଇ ଜାତି, ଦୁଇ ଧର୍ମ, ଦୁଇ ରଙ୍ଗର ଭିତରେ ଘୃଣା ଓ ବିବାଦ କେତେ ଖୋକଲା, ଯୁକ୍ତି ଓ ଅର୍ଥ ବିହୀନ ତାହା ଦୁଇ ଦେଶ, ଦୁଇ ଜାତି, ଦୁଇ ଧର୍ମ, ଦୁଇ ରଙ୍ଗର ଲୋକ ଭିତରେ ରକ୍ତ ଦାନ ଓ ଅଙ୍ଗ ଦାନ ଓ ଗ୍ରହଣରୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଉଛି। ଯୁଦ୍ଧ, ମଣିଷ ଜଙ୍ଗଲରୁ ସଂଗ୍ରହ କରି ବଞ୍ଚିବା ଦିନଠୁ ଶିଳ୍ପ କେନ୍ଦ୍ର ଦ୍ବାରା ପ୍ରସ୍ତୁତ ପ୍ୟାକେଟ ଖାଦ୍ୟ ଓ ପାଣି କିଣି ବା ଯାଏଁ ଚାଲି ରହିଛି ଓ ଚାଲୁ ରହିବ ଯେତେଦିନ ଯାଏଁ ପୃଥିବୀରେ ଖାଉଟି ବାଦ୍ ରହିଥିବ। ମନସ୍ତାତ୍ତ୍ୱିକ ମାଶ୍ଲୋଙ୍କ ମଣିଷର ନିଡ ବା ମୌଳିକ ଆବଶ୍ୟକତା ସିଦ୍ଧାନ୍ତରେ ଦର୍ଶା ଯାଇଥିବା ଚାରୋଟି ଆବଶ୍ୟକତାରୁ ମଣିଷ ବାହାରି ପଞ୍ଚମ ଆବଶ୍ୟକତା: ଆତ୍ମ ସଚେତନତାରେ ପହଞ୍ଚି ପାରୁନାହିଁ। (୧:ଶରୀର ସମନ୍ଧୀୟ ବା physiological, ୨:ସୁରକ୍ଷା ବା safety, ୩:ପ୍ରେମ ଓ ମୋର ଭାବନା ବା love and belonging, ୪:ସମ୍ମାନ ବା esteem and ୫: ଆତ୍ମ ସଚେତନତା ବା self- actualization).
ବର୍ତମାନ ଇସ୍ରାଏଲ ଓ ପାଲେଷ୍ଟାଇନ ଓରଫ ହାମାଶ ଯୁଦ୍ଧରେ କେବଳ ଦୁଇଦେଶର ଭୌତିକ ଭୂମି ଅଧିଗ୍ରହଣ ପାଇଁ ଯୁଦ୍ଧ ଏହା ପୃଥିବୀ ବାସୀଙ୍କ ଆଖିରେ ଦିଶୁଛି କିନ୍ତୁ, ଏହାର ଆଢ଼ୁଆଳରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶ ଓ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ସ୍ୱାର୍ଥିଯେ ଲୁଚି ରହିଛି ତାହା ସର୍ବ ସାଧାରଣରେ ଆଲୋଚନା ହୋଇ ପାରୁନାହିଁ। 
ଯୁଦ୍ଧକୁ ଦେଖି ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁଛି ଯେପରି, ଭାରତ ଆଗରୁ ପାଲେଷ୍ଟାଇନକୁ ସମର୍ଥନ କରୁଥିଲା ଆଜି କାହିଁକି କରୁନାହିଁ? ଇସ୍ରାଏଲକୁ ଆମେରିକା, କାନାଡା ଓ ୟୁରୋପର ଅଧିକାଂଶ ଦେଶ କାହିଁକି ଧନ ଓ ଉପକରଣ ଦେଇ ସମର୍ଥନ କରୁଛନ୍ତି? ଏହି ଯୁଦ୍ଧ ତୃତୀୟ ମହା ଯୁଦ୍ଧକୁ କାହିଁକି ମୁହାଇବ? ଋଷିଆ ଓ ଚିନ୍ କାହିଁକି ପାଲେଷ୍ଟାଇନ କୁ ସମର୍ଥନ କରିବେ? ଇସ୍ରାଏଲ୍ କାହିଁକି ୧୯୪୮ ରେ ଯାଇ ରାଷ୍ଟ୍ରର ମାନ୍ୟତା ପାଇଲା? ଇସ୍ରାଏଲ ଓ ପାଲେଷ୍ଟାଇନର ଯୁଦ୍ଧକୁ ତିନୋଟି ଧର୍ମର ଧର୍ମଯୁଦ୍ଧ ବୋଲି କାହିଁକି କୁହାଯାଉଛି? କାହାକୁ ଯିରୁଶାଲମ୍ ମନ୍ଦିର ମିଳିବା ଉଚିତ୍? ମୁସଲମାନ ମାନେ ବା ହାମାଶ କାହିଁକି ଯିରୁସାଲେମ୍ ଓ ଇସ୍ରାଏଲ ଦେଶକୁ ଅଧିକାର କରିବାକୁ ଚାହାନ୍ତି? ଏସବୁ ପ୍ରଶ୍ନ କେବଳ ଶିଶୁ ମାନେ ନୁହନ୍ତି, ରାଜନୀତି ଓ ଆଇନ ପାଠ ପଢ଼ି ବି ଅନେକେ ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଛନ୍ତି। ଏହି ସ୍ତମ୍ବ ଲେଖାରେ ଏହି ଗୁରୁତର ପ୍ରଶ୍ନର ଗୁଡ଼ିକର ଉତ୍ତର ଦେବାର ଚେଷ୍ଟା କରାଯାଇଛି। 
ପ୍ରଥମେ ବୁଝିବାକୁ ହେବ ତିନୋଟି ଧର୍ମର ଆବିର୍ଭାବର ସମୟ, ସ୍ଥାନ ଓ ପ୍ରଣେତାଙ୍କ ନାମ। ଯିହୁଦୀ ଧର୍ମର ମୁଖ୍ୟ ସ୍ରୋତ ବା ନବି, ଅବ୍ରହାମ। ଅବ୍ରହାମଙ୍କ ବଂଶଧର, ମୋଷା, ପରେ ଯିହୁଦୀ ମାନଙ୍କର ରାଜା ଦାଉଦ ଓ ତାଙ୍କ ପୁତ୍ର ଜ୍ଞାନୀ ସଲୋମନ୍। ଦାଉଦଙ୍କ ବଂଶରେ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଧର୍ମର ମୂଳ, ଯିରୁସାଲେମରୁ ପ୍ରାୟ ୯.୫ କି.ମି ଦୂର ବେଥେଲିହିମରେ ୨୦୨୩ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଯିହୁଦୀ ପରିବାରରେ ଜନ୍ମ ହୋଇ ଥିଲେ। ଯୀଶୁ ଯିରୁଶାଲେମ୍ ମନ୍ଦିରରେ ବାର ବାର ଶିକ୍ଷା ଦେଇଥିଲେ। ଯିରୁଶାଲେମ୍ ମନ୍ଦିର ପ୍ରଥମେ ରାଜା ସଲୋମନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ପୂର୍ବ ଦଶମ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଭବ୍ୟ ଆକୃତ୍ତିରେ ତିଆରି ହୋଇ ଥିଲା। ଏହି ମନ୍ଦିର ବାବିଲୋନ, ବର୍ତ୍ତମାନର ଇରାକ ଅଞ୍ଚଳର ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ୍ ନୀତି ଯୋଗୁଁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ପୂର୍ବ ୫୮୭ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଥିଲା। ତା'ପରେ ଯିହୁଦୀ ମାନଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱ ଓ ପାରସ୍ୟ, ବର୍ତ୍ତମାନର ଇରାନ ଅଞ୍ଚଳର ତତ୍ୱାବଧାନ ଓ ଧନରେ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ପୂର୍ବ ୯୫୭ ବର୍ଷରେ ପୁନଃ ନିର୍ମାଣ ହୋଇ ଥିଲା। ଏହି ମନ୍ଦିର ଦ୍ଵିତିୟ ଥର ରୋମ ସମ୍ରାଟଙ୍କ ଅଧିକାର ସମୟରେ ରୋମୀୟ ସନ୍ୟମାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ୭୦ ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦରେ ଭାଙ୍ଗି ଦିଆ ଯାଇଥିଲା। ସେ ଯାଏଁ ଏହା କେବଳ ଯିହୁଦୀ ମାନଙ୍କର ଧର୍ମ ପୀଠ ଥିଲା।
ମହମ୍ମଦ ମୁସଲମାନ ଧର୍ମର ମୂଳ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଜନ୍ମ ଓ ମୃତ୍ୟୁର ପ୍ରାୟ ୫୭୦ ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦ ପରେ ସାଉଦି ଆରବର ମକ୍କା ସହରରେ ଜନ୍ମ ଗହଣ କରିଥିଲେ ଓ ଯିରୁଶାଲମକୁ ମଧ୍ୟ ଯାଇ ପ୍ରଚାର କରିଥିଲେ ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ।
ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍: ଧନ, ଜ୍ଞାନ, ପଣ, ସମୃଦ୍ଧି ଆଣିବାରେ ଓ ବିସ୍ତାର କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରେ। ଇତିହାସରେ ସବୁଠୁ ବଡ଼ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦି ହେଉଛନ୍ତି ଗ୍ରୀକ୍, ରୋମୀୟ, ବାବିଲୋନିୟ, ପାରସ୍ୟ ଓ ଇଂରେଜ ମାନେ। ଜ୍ଞାନ, ଧନ ଓ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି, ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍ ବୃଦ୍ଧିରେ ଯଥେଷ୍ଟ ସହାୟକ ହୋଇ ଥାଏ। ବାରୁଦ ଓ ବନ୍ଧୁକ ଏବଂ ପରେ ଆଣବିକ ଶକ୍ତି ଯୁଦ୍ଧକୁ ଗୁଣାତ୍ମକ ଓ ଭୟାବହ କରୁଛି। ଏବେ ପୁଞ୍ଜିବାଦୀ ମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶରେ ଏହାର ପ୍ରାୟୋଜକ ଓ ପ୍ରଭାବକ।
ଦ୍ଵିତୀୟ ଥର ଇସ୍ରାଏଲଦେଶକୁ, ୭୦ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଆକ୍ରମଣ ଓ ମନ୍ଦିର ଭାଙ୍ଗି ଦେଲା ଉତ୍ତାରେ, ଯିହୁଦୀ ମାନେ ସାରା ପୃଥିବୀରେ ଛିନ ଛତ୍ର ହୋଇ ବିଛାଇ ହୋଇ ଗଲେ। ଯିହୁଦୀ ମାନେ ଯେଉଁ ଦେଶ ମାନଙ୍କରେ ବ୍ୟବସାୟ କରୁଥିଲେ ସେହି ଦେଶ ମାନଙ୍କୁ ଚାଲିଗଲେ। ବହୁ ପୂର୍ବରୁ ଯିରୁଶାଲେମ୍ ପ୍ରଥମେ ଯିହୁଦୀ, ଦ୍ଵିତୀୟରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ମାନଙ୍କର ଧର୍ମର ଓ ବ୍ୟବସାୟର କେନ୍ଦ୍ର ବିନ୍ଦୁ ଥିଲା। ଏହା ଭୌଗୋଳିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ୟୁରୋପ, ଏସିଆ ଓ ଆଫ୍ରିକାର ମିଳନ କେନ୍ଦ୍ର। ଏହି ସ୍ଥାନରେ ସବୁ ମହାଦେଶର ଲୋକଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ। ଧର୍ମକୁ ବ୍ୟବହାର କରି ରୋମ ରାଜା ମାନେ, ପରେ ଆରବ ଦେଶର ରାଜା ମାନେ ଓ ପରେ ୟୁରୋପୀୟ ରାଜାମାନେ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବିସ୍ତାର ନୀତିରେ, ରାଜ୍ୟ ବିସ୍ତାର କରି ଚାଲିଲେ। ଧର୍ମରୁ ପ୍ରେମ, କ୍ଷମା, ତ୍ୟାଗ ଇତ୍ୟାଦି ଭାବ ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ୍ ହରଣ କରି ନେଇଗଲା ମନେ ହୁଏ।
ପୃଥିବୀରେ ଯିହୁଦୀ ମାନେ ସ୍ୱଳ୍ପ ସଂଖ୍ୟକ ହେଲେ ସୁଦ୍ଧା, ଶିଳ୍ପ ପତି ଓ ନୋବେଲ ପୁରସ୍କୃତ ବିଜ୍ଞାନୀ। ଉଇକିପିଡ଼ିଆ ଲେଖେ, "1901 ରୁ 2023 ମଧ୍ୟରେ ନୋବେଲ ପୁରସ୍କାର ଏବଂ ବିଜ୍ଞାନରେ ନୋବେଲ ମେମୋରିଆଲ ପୁରସ୍କାର ପ୍ରାପ୍ତ 965 ଜଣ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅତି କମରେ 214 ଜଣ ଯିହୁଦୀ କିମ୍ବା ଅତି କମରେ ଜଣେ ଯିହୁଦୀ ପିତାମାତା ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଅଟନ୍ତି, ଯାହାକି ସମସ୍ତ ପ୍ରାପ୍ତକର୍ତ୍ତାଙ୍କ 22% ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରିଥାଏ।" ଆଜି ସବୁ ଧର୍ମରେ ଶିଳ୍ପ ପତି ଓ ପରମାଣୁ କ୍ଷମତାପୁର୍ଣ୍ଣ ଜ୍ଞାନ କୌଶଳ ରହିଛି। ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍ ଚାହେଁ ଯେକୌଣସି ଉପାୟରେବି ନିଜର ପ୍ରତିପତ୍ତି ବିସ୍ତାର କରିବା। ମିତ୍ର ଗୋଷ୍ଠୀ ହୋଇ କିମ୍ବା, ଧନ ଓ ଜ୍ଞାନର ବ୍ୟବସାୟ କରି ହେଉ, କିମ୍ବା ବ୍ୟବସାୟ ସନ୍ଧି ସ୍ଥାପନ କରି ନିଜର ପ୍ରତିପତ୍ତି ବିସ୍ତାର କରିବା ଚେଷ୍ଟା ଜାରି ରଖିଛନ୍ତି। ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍ ପିପାସା ସବୁ ଦେଶର ପୁଞ୍ଜିପତ୍ତିଙ୍କ ଇଚ୍ଛା। ଏହି ପୁଞ୍ଜିପତ୍ତି ମାନେ ଦେଶ ଓ ବିଦେଶର ରାଜନୀତି ଓ ଯୁଦ୍ଧକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରୁଛନ୍ତି। ଇସ୍ରାଏଲ ଓ ପାଲେଷ୍ଟାଇନ ଓରଫ ହାମାସର ଯୁଦ୍ଧ, ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦର ଯୁଦ୍ଧ ମନେହୁଏ। ଏହି ଚକ୍ରଭ୍ୟୁରୁ କୌଣସି ଦେଶ ଆଉ ନିରପେକ୍ଷ ହୋଇ ରହି ପାରୁନାହାନ୍ତି। ଧର୍ମ, ଭୌଗୋଳିକ ସୀମା ଓ କ୍ଷମତା, ଆଢ଼ୁଆଳରେ ପୁଞ୍ଜିବାଦ ଓ ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ୍ ଏକ ନୀତି, ଯାହାକି ଠିଆ କରାଉଛି ସବୁ ସଭ୍ୟ ଓ ବିକଶିତ ରାଷ୍ଟ୍ରକୁ ଏକସ୍ୱରରେ କହିବା ପାଇଁ, "ଯୁଦ୍ଧ ଏକ ଆବଶ୍ୟକୀୟ ଅମଙ୍ଗଳ"/ ୱାର ଇଜ୍ ଏ ନେସେସେରି ଏଭିଲ୍।
ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଆଇନ ଜୀବୀ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି, ୭୬୬୦୦୧
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
୨୪ ଅକ୍ଟୋବର ୨୦୨୩
www.pensofdavid.com

Don't suffer

Don't suffer
----
Don't suffer,
You are alone,
Yes, I know, pain is unbearable, 
It's long, 
Don't suffer,
I the one, suffers for you,
Accept me within, and be relex, 
Allow me to suffer for you,
Give your body, it's me has given the body on to you,
Let me back, to empower you,
In suffering, just come and do join,
You will enjoy, once I am fully into you,
Keep loving till, I in you and you in me,
Your loving echo, 'I'm' thee, for you.

DWIT DAVID PHILIP
Advocate and Social Worker
www.pensofdavid.com
9437104303

ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ୍ ତାଲିବାନି ଓ ସରକାରୀ ଆତଙ୍କବାଦ୍ ଅଗ୍ରହଣୀୟ ଉପାଖ୍ୟାନ ନୁହେଁକି?

ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ୍ ତାଲିବାନି ଓ ସରକାରୀ ଆତଙ୍କବାଦ୍ ଅଗ୍ରହଣୀୟ ଉପାଖ୍ୟାନ ନୁହେଁକି?
ପୃଥିବୀରେ ଗୋରା ସରକାର ଉପନିବେଶବାଦ ପାଇଁ ସଦା ଘୃଣ୍ୟ। ଦାସ ପ୍ରଥା ପାଇଁ ଇଉରୋପ ସଦା ବଦନାମ। ଦକ୍ଷିଣ ଆଫ୍ରୀକା ଓ ଆମେରିକା ଦ୍ଵାରା ଆପାଥାଏଡ ବା ଗୋରଙ୍କ ଗୋରାଙ୍କ ଦ୍ଵାରା କଳା ମାନଙ୍କୁ ଘୃଣା ଓ ଭେଦ ଭାବ ଯେପରି ଭାରତରେ ଶାସକଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଇତିହାସରେ ଜାତିବାଦ ସେପରି, ଶାସକ ଓ ଶାସନ ନିଜର କୁକୃତ୍ତି ପାଇଁ ମାନବ ଇତିହାସ ଚିର କାଳ ପାଇଁ ଲଜ୍ଜା ଭୋଗୁଛି । ଯେବେଠୁ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଭାବନାର ଆବିର୍ଭାବ ହୋଇଛି, ଇତିହାସ ମାନବିକ ଅଧିକାର ଓ ମାନବିକତା ଲାଗି ସଭ୍ୟ ସମାଜ, ଶିଶୁ, ନାରୀ, ବୃଦ୍ଧ, ବିକଳାଙ୍ଗ, ଜନଜାତି ନପୁଂସକ ଓ ସମ ଲିଙ୍ଗି ପାଇଁ ନ୍ୟାୟ ବାନ ଓ ଉଦାର ହୋଇ ଆସୁଛି। 
ଶିଶୁ, ନାରୀ, ବୃଦ୍ଧ, ବିକଳାଙ୍ଗ, ଜନଜାତି କାହିଁକି, ପୁରୁଶଙ୍କ ପାଇଁବି ଉପନିବେଶବାଦ ଓ ଦାସ ପ୍ରଥାର ଶିକାର ମଣିଷ ହୋଇଥିଲା। ଅନେକ ଦେଶ ରାଷ୍ଟ୍ର, ଜାତି ଓ ଧର୍ମ ର ଲୋକ ମାନେ, ଉପନିବେଶବାଦ ଓ ଦାସ ପ୍ରଥାର ଜଘନ୍ୟ ଶିକାର ହୋଇଥିବା ପୃଥିବୀ ଜାଣିଛି। 
ବୁଦ୍ଧଦେବ, ଯିଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟ, ଗାନ୍ଧୀଯୀ, ନେଲସନ ମଣ୍ଡେଲା ପୃଥିବୀକୁ ମାନବ ଧର୍ମର ସୁଶିକ୍ଷା ଓ ସ୍ଥାପନ ପାଇଁ ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଦାନ କୁହାଯିବ। ସେ ପ୍ରକାର ପ୍ରଥମେ ବାବିଲୋନୀୟ, ତାପରେ ପାରସ୍ୟ, ତାପରେ ଗ୍ରୀକ୍, ତାପରେ ରୋମୀୟ, ଓ ଶେଷରେ ଇଂରେଜମାନଙ୍କର କୃର ସାଶନର ବର୍ବରତାର ବାସ୍ତବ ଉଦାହରଣ। ତଥାପିବି ଜଗତ ବର୍ବରତାକୁ ଘୃଣା କରୁନାହିଁ କିମ୍ଵା ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରୁନାହିଁ। ଦେଖିଛି ଏସବୁ ଶାସନରେ ସବୁ ପ୍ରକାର, କଳା, ସ୍ଥାପତ୍ୟ, ସାହିତ୍ୟ, ବିଜ୍ଞାନର ବିକାଶ ହୋଇଛି। ଯେଉଁ କାଳରେ ମାନବ ସମାଜ ହନ୍ତ ସନ୍ତ ଓ ଜୀବନ ଦୁଷ୍କର ଓ ହିନ ହେଉଛି, ସେଇଠି ଇତିହାସ ସମୟକୁ ନାଁ ଦେଇଛି "କଳା ଯୁଗ" ବା dark age। ନିନ୍ଦା ବିହୀନ ହୋଇ ରହି ଯାଏନି ଶାସନ, ସମାଜ ଓ ଧର୍ମ। ହିନ୍ଦୁ ହେଉକି ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଧର୍ମ ଅବା ମୁସଲମାନ ଧର୍ମ, ସଂସ୍କାରର ସ୍ଲୋଗାନ ସମ୍ମୁଖରେ ସମସ୍ତେ ନତ ମସ୍ତକ। ବୁଦ୍ଧ ଓ ଜୟିନ ହିନ୍ଦୁ ପାଇଁ, ପ୍ରୋଟେଷ୍ଟାଡ ବିପ୍ଲବ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ପାଇଁ, ସିଆ, ସୁନ୍ନି ଓ ସୁଫି ପରି ଚିନ୍ତା ମୁସଲମାନ ପାଇଁ, ସଂସ୍କାର ବାର୍ତ୍ତାର ଉଦାହରଣ ଓ ତାର ସାହିତ୍ୟ ଓ ରଚନା ପିରାମିଡ୍ ପରି ଠିଆ ହୋଇ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଦେଉଛି, ସଂସ୍କାର ଏବେବି ଆବଶ୍ୟକ। 
ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ସମ୍ପ୍ରଦାୟରେବି ଜାତିଆଣ ଭାବ, ମହିଳାଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା ସଭାରେ ପାଳକୀୟ ନେତୃତ୍ୱ ସେବାରୁ ବାଦ୍ ଦେବା, ମହିଳାଙ୍କୁ ସମ୍ପତ୍ତିରୂ ବାଦ୍ ଦେବା, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ୍ ତାଲିବାନି ଚିନ୍ତା ନୁହେତ ଆଉକଣ। ସରକାରଙ୍କ କର୍ମ ଚାରି ଦ୍ଵାରା ଲାଞ୍ଚ, ପୁଞ୍ଜି ପତ୍ତି ପାଇଁ ଭୂମି ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଅଧିଗ୍ରହଣ ଓ ଦଖଲ ସରକାରୀ ଆତଙ୍କବାଦ୍ ନୁହେଁ ତ କଣ? ଜଳ ଜଙ୍ଗଲ ଓ ଜମିରୁ ପ୍ରଶାସନର ଶକ୍ତିକୁ ଅପବ୍ୟବହାର କରି ଆଦିବାସୀଙ୍କୁ ଉଚ୍ଛେଦ ବିଭିନ୍ନ ମହାଦେଶରେ ସରକାରୀ ଆତଙ୍କବାଦ୍ ନୁହେଁ ତ କଣ। ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଧର୍ମ, ଶ୍ରେଣୀ ଓ ଜାତି ପାଇଁ ସରକାରୀ ସୁରକ୍ଷା ଓ ସରକାରୀ କୋହଳ ନୀତି ଅବା ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଧର୍ମ, ଶ୍ରେଣୀ ଓ ଜାତି ପାଇଁ ସରକାରୀ କଟ କଣା, ସରକାରୀ ଆତଙ୍କ ବାଦ୍ ନୁହେଁତ ଆଉ କଣ। 
ବୁଦ୍ଧ, ଯିଶୁ, ଗାନ୍ଧୀ, ମାଣ୍ଡେଲା ନିଜର ସାକ୍ଷ୍ୟ ମୟ ଜୀବନ ପାଇଁ ପୂଜ୍ୟ। ସେମାନଙ୍କର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଉପାଖ୍ୟାନ ଗୁଡ଼ିକ ହେଉଛି, ମଣିଷର ମଣିଷକୁ ବ୍ୟବହାର, ସେବା, ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମା । ସାରା ବିଶ୍ବରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ସଂଖ୍ୟା ସର୍ବ ବୃହତ୍। ଯିଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟ କହି ଚାଲି ଗଲେ ପୋଡୋଷିକୁ ଆତ୍ମ ତୁଲ୍ୟ ପ୍ରେମ କର, ସାତ ଗୁଣ ସତୁରୀ ଥର କ୍ଷମା କର, ମୋତେ ଯଦି ପ୍ରେମ କରୁଛ, ଅନ୍ୟକୁ ପ୍ରେମ କର। ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଏହି ସାକ୍ଷ୍ୟ ବହନ କରୁଛି କି, ଧର୍ମ ମାନେ ଏହି ସାକ୍ଷ୍ୟ ବହନ କରୁଛନ୍ତି କି? 
ପଶୁବି ପ୍ରେମ ବୁଝେ। ପୋଷା ମାନେ। 
ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍ ଓ ପୁଞ୍ଜିବାଦ/ଖାଉଟି ବାଦ୍, ବିଜ୍ଞାନର ବିକାଶ ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚ କରେ ଓ ବିଜ୍ଞାନ ବ୍ୟବହାର ପାଇଁ ଚାହିଦା ବଢାଏ। ସାଧାରଣ ଓ ଅସାଧାରଣ ମଣିଷ ଏହାର ଶିକାର ଓ ଭୃତ୍ୟ। ଭୋଗ ବିଳାସର ବସ୍ତୁ କିଣିବା ପାଇଁ ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର ଚାଲେ ଓ ପାଇବା ପାଇଁ ଚାଲେ ଦୌଡ, ମଣିଷ କେବଳ ନୁହେଁ, ଜଳ, ଜଙ୍ଗଲ ଓ ଜମି ବ୍ୟତୀତ ସାହିତ୍ୟ, କଳା ଓ ଖାଦ୍ୟ, ବିଜ୍ଞାନ ନାଁରେ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍, ପୁଞ୍ଜିବାଦ, ଖାଉଟି ବାଦର ପ୍ରଚାର ଓ ପ୍ରସାର ହେଇ ଚାଲିଛି। ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦି ଓ ପୁଞ୍ଜିବାଦି ପୁଞ୍ଜି ନିବେଶ ନକଲେ ବିକାଶ ହୁଏନାହିଁ। ସରକାର ମାନଙ୍କଠୁ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦି ଓ ପୁଞ୍ଜିବାଦି ଅତି ପ୍ରଭାବୀ।
ପ୍ରତି କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଣିଷ ଚାହେଁ, ଆୟ ବଢ଼ୁ, କାମ କମୁ ଓ ଉତ୍ତର ଦାୟି କେହି ନରହୁ। ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦି ଓ ପୁଞ୍ଜିବାଦି ଏହା ଶୁନିସଚିତ୍ତ କଲା ବେଳକୁ, ସରକାର ଆଇନ ଓ ନ୍ୟାୟ ଏହାକୁ ଧରି ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଉତ୍ତର ଦାୟି କରିବା ପାଇଁ ଅନେକ ଦେଶରେ ସଙ୍ଘର୍ଷ କରୁଛନ୍ତି। ବିଜ୍ଞାନ ଓ କ୍ଷମତା ମଣିଷ ପାଇଁ ଆୟ ବୃଦ୍ଧି, କାର୍ଯ୍ୟ ବୋଝ ହ୍ରାସ ଓ ଉତ୍ତର ଦାୟୀତ୍ଵର ବୋଝକୁବି ହ୍ରାସ କରିବାରେ ମଧ୍ୟ ସମର୍ଥ ହେଉଛି। 
ଶିକ୍ଷା ଓ ଧନର ଅଭାବୀମାନଙ୍କୁ ବିଜ୍ଞାନ, ଆୟ ଓ କ୍ଷମତା ଯଦିଓ ଆକର୍ଷଣ କରୁଛି ଏହାର ସୁଯୋଗ କାନ୍ଧକୁ କାନ୍ଧ ମିଳାଇ ହାସଲ କରିବା ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସାଧାରଣତଃ ସମ୍ଭବ ହେଇ ପରୁ ନାହିଁ।
ଇସ୍ରାଏଲ ଓ ପାଲେଷ୍ଟାଇନ/ହାମାଶ ଯୁଦ୍ଧରେ, ଆମେରିକା ଓ ଇଉରୋପର ଅନେକ ଦେଶ ବିନା ସର୍ତରେ ଇସ୍ରାଏଲକୁ ସମର୍ଥନ କରୁଛନ୍ତି। ଏହା ଅନେକଙ୍କୁ ଉଚିତ୍ ମନେ ହେଉଛି। ହାମାସ ପ୍ରଥମେ ଆକ୍ରମଣ କଲା ଓ ଶିଶୁ, ମହିଳା ଓ ସାଧାରଣ ନାଗରିକଙ୍କୁ ମାରିଲା ତେଣୁ ଏହି ଯୁଦ୍ଧ ଓ ଏହି ପ୍ରତିଶୋଧ ଯଥାର୍ଥ କୁହାଯାଉଛି। କିନ୍ତୁ ପ୍ରଶ୍ନ, ଆତଙ୍କବାଦୀଙ୍କୁ ମାରିବାପାଇଁ ଶିଶୁ, ମହିଳା ଓ ସାଧାରଣ ନାଗରିକଙ୍କୁ ମାରିବା କଣ ଯଥାର୍ଥ। ଆମେରିକା ବିନ ଲାଦେନକୁ ମାରିବା ପାଇଁ ସର୍ବ ସାଧାରଣଙ୍କୁ ବଳି ପକାଇ ନଥିଲା। ଶିଶୁ, ମହିଳା ଓ ସାଧାରଣ ନାଗରିକଙ୍କୁ ହଜାର ହଜାର ସଂଖ୍ୟାରେ ମାରିବା ଆମକୁ ଓ ଧର୍ମର ଠିକାଦାର ମାନଙ୍କୁ ଖରାପ ଲାଗୁନି କାହିଁକି? ବଡ଼ ଚିନ୍ତାର ବିଷୟ! ମନେ ହେଉଛି ପୃଥିବୀର ତିନୋଟି ଧର୍ମ, ଇସ୍ରାଏଲ ଓ ଯିରୁଶାଲେମ୍ ମାଟିରେ, ପୁଞ୍ଜିବାଦ ଓ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦର ବିନିଯୋଗରେ ନିଜର ଆତ୍ମହୁତି, ଦେଉଛନ୍ତି।
ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ବିଶ୍ବାସୀ, ଯିଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଠାରେ ବିଶ୍ୱାସ କରେ। ଯିଶୁ କହିଛନ୍ତି, 'ଶତ୍ରୁକୁ ପ୍ରେମ କର', 'ଅନ୍ୟକୁ ସାଠିଏ ଗୁଣ ସତୁରିଥର କ୍ଷମା କର', 'ଯିଏ ନିଜ ଭାଇକୁ କ୍ଷମା କରି ନାହିଁ ତାଠି ମୋର ଅଂସ ନାହିଁ'। 'ଯାଅ ସର୍ବ ଜଗତକୁ ପ୍ରଚାର କର, ବାପ୍ତିସ୍ମ ଦିଅ, ଶିଷ୍ୟ କର'। ତେବେ, ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମାର ଧର୍ମ, ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମାକୁ ଛାଡ଼ି ଯୀଶୁଙ୍କୁ କିପ୍ରକାରେ ପ୍ରଚାର କରିବ। 
ଅଧିକନ୍ତୁ, ଜିହୁଦି ମାନେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ କୃଷରେ ଚଢାଇ ମାରି ଥିଲେ। ଯୀଶୁଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁରୁ ଉଠିବା ସତ୍ୟତାକୁ ମନ ଗଢା କାହାଣୀ ବୋଲି କହିଲେ। ସେମାନେ ଯିଶୁ ଆସିନାହାନ୍ତି ଆସିବେ ବୋଲି ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତି। କିଛି ଯିହୁଦି ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଅଛନ୍ତି ସେମାନେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି ସତ କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ଅତି କମ୍। ବାଇବଲ କହେ, 'ଇସ୍ରାଏଲ ପାଇଁ ପ୍ରାର୍ଥନା କର'। ଏହାର ଅର୍ଥ ନୁହେଜେ, ବାଇବଲ ଆଜି ରକ୍ତ ପାତର ସମର୍ଥନ କରେ। 
ଗୋରା ସରକାର, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ବିଶ୍ବାସୀଙ୍କ ଏକ ପ୍ରତୀକ ବୋଲି ଅନେକ ଗ୍ରହଣ କରି ନେଇଛନ୍ତି। ଭାରତରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ କହିଲେ ବିଦେଶୀ ଓ ଇଂରେଜ ମାନଙ୍କୁ ସାଧାରଣତଃ ବୁଝନ୍ତି। ଇଂଲଣ୍ଡ, ଜର୍ମାନ ଓ ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ୍ ହିଁ ଭାରତରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଧର୍ମ ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର କଲେ , କିନ୍ତୁ ଇତିହାସ କହେ, ଯିଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଜନ୍ମ ପୂର୍ବରୁ ଯିହୁଦି ମାନେ ଭାରତକୁ ଆସୁଥିଲେ ଓ ଇଂଲଣ୍ଡ, ଜର୍ମାନ ଓ ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ୍ ଦେଶମାନେ, ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଜାଣିବା ପୂର୍ବରୁ ସାଧୁ ଥୋମାସ ଭାରତରେ ପହଞ୍ଚି ସାରି ଯୀଶୁଙ୍କ ବାଣୀ ପ୍ରଚାରକରି ଥିଲେ। 
ଇଂଲଣ୍ଡ, ଜର୍ମାନ ଓ ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ୍ କାହିଁକି, ସାରା ଇଉରୋପ ପୁଞ୍ଜିବାଦୀ, ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦି ଥିଲା ଓ ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକଙ୍କୁ ଖୁସି କରିବା ପାଇଁ ସରକାର ମାନେ ସ୍ଥାନୀୟ ଧର୍ମ ଗୁଡ଼ିକକୁ ସମର୍ଥନ କରି ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକର ପ୍ରିୟ ହେଉଥିଲେ, ରାଜ୍ୟ ଅଧିକାର କରୁଥିଲେ। ରୋମ ସରକାର ଯିହୁଦିଙ୍କୁ ପ୍ରଥମେ ସମର୍ଥନ କରିଥିଲା ଓ ଯିଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କୁ କୃଷରେ ଟାଙ୍ଗିବାରେ ସହଯୋଗ କରିଥିଲେ। ରୋମ ସରକାର ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଥିଲା ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଧର୍ମକୁ ସମର୍ଥନ କରିବା ପାଇଁ ଯେହେତୁ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ସଂଖ୍ୟା ଏସିଆ ଓ ଇଉରୋପ ରେ ହୁହୁ ହୋଇ ବଢ଼ୁ ଥିଲା। 
ଶାସକ ଓ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦି ମାନେ, ତଥା ଯୀହୁଦି ମାନେ କେବେବି ଯୀଶୁଙ୍କ ଜନ୍ମ ଓ ଯୀଶୁଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁରୁ ଆଉଥରେ ବଞ୍ଚିଉଠିବା ପ୍ରମାଣକୁ ଗ୍ରହଣ ଓ ସମର୍ଥନ କରି ନାହାନ୍ତି । ରୋମ ସରକାର ଓ ଯିହୁଦି ନେତା ପ୍ରମାଣ ନଷ୍ଟ ଓ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଯୀଶୁଙ୍କ ପ୍ରଚାର ବିରୋଧୀ ଥିଲେ। କଁ ଭାଁ କିଛି କିଛି ଜାଗାରେ ଓ ଦେଶରେ ଏହା କିଛି କିଛି ବ୍ୟକ୍ତି ଓ କିଛି କିଛି ପ୍ରଶାସକଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ସମର୍ଥିତ। 
ପୃଥିବୀରେ ଇତିହାସ ଓ ପରିସ୍ଥିତି ଏପରି ଗୋଳିଆ ହୋଇ ସାରିଛି ବିନା ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମାରେ ପରସ୍ପର ଭିତରେ ଶାନ୍ତି ଆସି ପାରିବ ନାହିଁ, ଯୁଦ୍ଧର ଇତିହାସ ଓ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହାର ସମାଧାନ ନୁହେଁ। ୱାର ବିଗେଟସ ୱାର। ଯୁଦ୍ଧ ଯୁଦ୍ଧ କୁ ଜନ୍ମ ଦିଏ। ଅନ୍ଧ ଇସ୍ରାଏଲ ସମର୍ଥକ ଓ ଅନ୍ଧ ଭାବରେ ବାଇବେଲକୁ ଧର୍ମକୁ ବୁଝିଲେ ବାଇବେଲ ଓ ଧର୍ମ ଗ୍ରନ୍ଥ ମାନଙ୍କର ଓ ଯୀଶୁଙ୍କର ତଥା ବୁଦ୍ଧ, ଗାନ୍ଧୀ, ମାଣ୍ଡେଲା ଇତ୍ୟାଦିଙ୍କ ପ୍ରେମ ବାର୍ତ୍ତା ନଷ୍ଟ ହେଉଛି। ରକ୍ତ ପାତ ମହା ପାପ ଏହା ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଇଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଓ ତାଙ୍କ ସତଭକ୍ତ ମାନଙ୍କୁ ଦୁଃଖିତ କରିବ। ତେଣୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ୍ ତାଲିବାନି ଓ ସରକାରୀ ଆତଙ୍କବାଦ୍ ଅଗ୍ରହଣୀୟ ଉପାଖ୍ୟାନ ଅଟେ।

କୁଡ଼ିଆର ପ୍ରେମ କବିତା କଂକ୍ରିଟ ଘରକୁ

କୁଡ଼ିଆର ପ୍ରେମ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କଂକ୍ରିଟ ଘରକୁ
----
କଂକ୍ରିଟ ତୁମେ କେତେ ଶକ୍ତ, ବିଶାଳ, ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ ଅଭେଦ୍ୟ,
ପାଣି, ପବନ, ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣର ତୁମକୁ ନାହଁ ଭୟ
କୁଡିଆ ମୋଘର, ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନ ଆଉକି ରହିବ?
ଥରେତ ଦେଖି ଆସ ମୋର ଭଲ ମନ୍ଦ।

ଅମାବାସ୍ୟା, ପୂର୍ଣ୍ଣିମା, ସବୁ ଗ୍ରହଣ,
ମୋ ଛାତ ଉପରେ ସଭେ ବିଦ୍ୟମାନ,
ପାଣି, ପବନ, ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣ,
ଅଗାଧ ପ୍ରବେଶ, ଜୀବ, ଜନ୍ତୁ, ସରିସୃପ, ସ୍ବୀକାର ମୋ ଆଚରଣ।

ଏଠି ଯେ ରହନ୍ତି ସେ ତୁମକୁ ଗରିବ ହିନ,
ରଖନ୍ତି ନାହିଁ ଯଥେଷ୍ଟ ଖାଦ୍ୟ, ବସ୍ତ୍ର, ଉପକରଣ,
ପୃଥିବୀରେ ମୋର ଜନ୍ମ ଆବାହାମାନ ସମୟ,
ଛବି ପାଲଟିଛି ମୁଁ, ନାହିଁ ମୋର ଆଉ ଜନ୍ମ।

ବେଦ, ବାଇବଲ ଓ କୁରାନ,
ମୋଠି ଲେଖା ମୋର ଜୀବନ,
ତୁମଠି ଲେଖା ଆଇଟି ଓ ରିଲେଟିଭିଟି ବିଜ୍ଞାନ,
ତୁମରି ଲେଖା ତୁମ ପରମାଣୁ ବମ।

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
www.pensofdavid.com

ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡିର ଛତର ଯାତ୍ରା ବନାମ ବିଶ୍ଵର ବଳି ପ୍ରଥା

ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡିର ଛତର ଯାତ୍ରା ବନାମ ବିଶ୍ଵର ବଳି ପ୍ରଥା
----------------
ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଇଣ୍ଟରନେଟରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଲା, ଏକ ଆକଳନ ଅନୁଯାୟୀ, ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ପ୍ରତିଦିନ ୨00 ନିୟୁତ ପଶୁମାନଙ୍କୁ ବଧ କରାଯାଏ | ତାହା ହେଉଛି ବର୍ଷକୁ ୭୨ ବିଲିୟନ | କେବଳ ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ରରେ ପ୍ରତିଦିନ ପ୍ରାୟ ୨୫ ନିୟୁତ ପ୍ରାଣୀ ବଧ କରାଯାଏ। ସେଠାରେ ହାରାହାରି/ଅଭେରେଜ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ବଧଘର ପ୍ରତି ଘଣ୍ଟାରେ ୧୧00 ଘୁଷୁରିଙ୍କୁ ମାରିଦିଏ |
କିନ୍ତୁ ବଳି ଓ ଖାଇବା ପାଇଁ ଜୀବ ହତ୍ୟା ଏଦୁଇ ଭିନ୍ନ। ଜାଣିବାକୁ ମିଳୁଛି, ସିଙ୍ଗାପୁରର ବାର୍ଷିକ 'ହାରି ରାୟା ହାଜି ପର୍ବ', ପଶୁ ବଳି ପାଇଁ ବିଶ୍ଵରେ ଅତି ପ୍ରସିଦ୍ଧ।
ବଳିକୁ ଦେଖିଲେ, ସାରା ପୃଥିବୀର ଆଦିବାସୀ ଜନଜାତି ଏକ ପ୍ରକାର ମନେହୁଏ। ଆଦିବାସୀ ଜନଜାତି ସବୁ ଜାଗାରେ ଆପଣା ଆପଣା ଇଷ୍ଟ ଦେବୀ ଓ ଦେବତା ପାଖରେ ବଳି ଦିଅନ୍ତି। ଆଫ୍ରିକା, ଆମେରିକା, ଏସିଆ, ଇଉରୋପ ଇତ୍ୟାଦିରେ, ବଳି ସର୍ବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପବିତ୍ର ଓ ଗାମ୍ଭିର୍ଯ୍ୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଉପାସନା। ମଣିଷ ବଳିବି, ଭାରତର ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ସବୁ ବେଳେ ସବୁ ମାସରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ। ସଭ୍ୟ ସମାଜ ମଣିଷ ବଳିକୁ ତିରସ୍କାର ଓ ଆଇନ ଦ୍ୱାରା ଦଣ୍ଡନୀୟ କରିସାରିଛି।
ପୃଥିବୀର ପୁରୁଣା ଧର୍ମ ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ, ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମ ଓ ଯିହୁଦୀ ଧର୍ମରେ, ବଳିର ପରମ୍ପରା ଆଦ୍ୟରୁ ରହିଆସିଛି। ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଧର୍ମ ୨୦୨୩ ବର୍ଷ ପୁରୁଣା। ଯୀଶୁଙ୍କ କୃଷୀୟ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ, ବଳିର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ ବୋଲି ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ମାନେ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି। ମୁସଲମାନ ଧର୍ମର ଅନେକ ସାହିତ୍ୟ, ବଳିର ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ମାନ୍ୟତା ଦିଅନ୍ତି। 
ଅବ୍ରହାମଙ୍କୁ ମାନୁଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଧର୍ମ, ଅବ୍ରହାମ ନିଜ ପୁତ୍ରଙ୍କୁ ୟୌହୋବା-ଇଶ୍ଵରଙ୍କୁ ବଳି ଦେବା ଘଟଣାକୁ ଶ୍ରେଷ୍ଟ ବଳି କହନ୍ତି। ଏହା ୟୌହୋବା-ଇଶ୍ୱରଙ୍କ, ନିଜ ପୁତ୍ର ଯିଶୁଙ୍କୁ ବଳି ଦେବାର ଏକ ପୂର୍ବାଭାସ ବୋଲି ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ମାନେ ମାନନ୍ତି। ଅବ୍ରହାମଙ୍କ ବଳିକୁ ସ୍ମରଣ କରି ମୁସଲମାନ ଭାଇ ମାନେ ସାରା ପୃଥିବୀରେ ପୁତ୍ରର ବଳି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବଳି ଭାବି ଶ୍ରେଷ୍ଟ ତମ ବଳି ବାଛି ବାଛି ବଳି ଉତ୍ସର୍ଗ କରନ୍ତି ଓ ଧନ, ଦ୍ରବ୍ୟ ବିତରଣ କରନ୍ତି। 
ଅନ୍ୟ ପକ୍ଷରେ ପୃଥିବୀରେ ଯ୍ୟିନ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀ, 'ଜୀବ ହତ୍ୟା ମହା ପାପ' ବୋଲି ଧାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି। କିଟାଣୁଟିଏ ବି ନମରୁ ଭାବି ମୁହଁରେ ମାସ୍କ ଦିଅନ୍ତି। 
ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମର ଅନେକେ, ଜୀବ ବଳିକୁ ଅନୁଚିତ୍ ଓ ପାପ ବୋଲି ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରନ୍ତି। ବୌଦ୍ଧ ଧର୍ମରେ ମଧ୍ୟ ଜୀବ ବଳି ଗ୍ରହଣୀୟ ନୁହେଁ।
ବିଭିନ୍ନ ସମୁଦାୟରେ ବଳି ଉପରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ବିଶ୍ୱାସ ଓ ମତ ରହିଛି। 
ଭବାନୀପାଟଣାର ଛତର କିନ୍ତୁ, ବିଶ୍ଵରେ ବଳିର ଏକ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ପର୍ବର ମାନ୍ୟତା ପାଉଛି। ଦେଶ ବିଦେଶର ସମ୍ବାଦ ପତ୍ରରେ, ଛତର ଯାତ୍ରାକୁ ଏକ ବିଶେଷ ସମ୍ବାଦ ଭାବରେ ସ୍ଥାନ ଦିଆଯାଇଛି। ଛତର, ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡିର ବିଶେଷ ପର୍ବ। ଆଶ୍ୱିନ ମାସର ଶୁକ୍ଳପକ୍ଷ ଅଷ୍ଟମୀ ଦିନରେ ଏହି ଅୟୀତିହାସିକ ପର୍ବ ପାଳନ କରାଯାଏ। ମୂଳତଃ, ଏହା କଳାହାଣ୍ଡିର ନାଗ ବଂଶ ରାଜା ଓ କନ୍ଧ ମାନଙ୍କ ସମନ୍ୱିତ ଧାର୍ମିକ ବିଶ୍ଵାସର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପର୍ବ ଓ ପ୍ରତୀକ ମନେହୁଏ। ଆଜି ଜାତି ଧର୍ମ ନିର୍ବିଶେଷରେ, ମହା ସମାରୋହରେ ଏହି ପର୍ବକୁ ପାଳନ କରାଯାଏ। ରଜନ୍ୟିତିକ ସଚେତନ ବ୍ୟକ୍ତି ମାନେ ଓ ପ୍ରଶାସନ, କଳାହାଣ୍ଡିର ସାଧାରଣ ଜନତାଙ୍କ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାନ ପାଇବା ପାଇଁ, ବଳି ପ୍ରଥା ଉଚ୍ଛେଦ ସ୍ୱରକୁ ଆଖି ଠାରି, ଏହି ଯାତ୍ରାରେ ନିଜକୁ ବହୁ ଆଡ଼ମ୍ବରରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି, ପାଳନ କରି ଭବ୍ୟ ଯାତ୍ରାରେ ଭାଗ ନିଅନ୍ତି। ଦିନକୁ ଦିନ, ଏହା ଆହୁରି ରଙ୍ଗୀନ ଓ ଚିତ୍ତାକର୍ଶକ ହେବାରେ ଲାଗିଛି। ବହୁ ବାଦ୍ୟରେ ମୁଖରିତ ହେଉଛି, ବହୁ ସ୍ଲୋଗାନରେ ଆକର୍ଷଣୀୟ ହେଉଛି, ବହୁ ନାଚ ଗୀତରେ ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦିତ ହେଉଛି। ଏହି ଯାତ୍ରା କଳାହାଣ୍ଡିଆଙ୍କୁ କିଛିକ୍ଷଣ ପାଇଁ ଆତ୍ମ ଗୌରବରେ ମନ୍ତ୍ର ମୁଗ୍ଧ କରିଦେଉଛି। ଏହି ଯାତ୍ରା ଆଶା ସାଗରର ପାଖ, ଜେନା ଖାଲ ତୁଠରୁ କଳାହାଣ୍ଡି ରାଜାଙ୍କର ରାଜପ୍ରାସାଦ ପରିସର ଭୂକ୍ତ ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ମାଣିକେଶ୍ଵରୀ ମନ୍ଦିର ଯାଏଁ ଆସିଥାଏ। ମାତା ମାଣିକେଶ୍ଵରୀଙ୍କ ଛତର ବିଶ୍ବାସୀ ମାନେ ବର୍ଷ ସାରା ନିଜର ପୂଜାର ପ୍ରସ୍ତୁତି କରିଥାନ୍ତି। ଅନେକେ ଏହି ଦିନର ଗାମ୍ଭିର୍ଯ୍ୟ ଓ ରୀତି ନୀତିକୁ ପୁରଣ କରିବା ପାଇଁ ବିଦେଶରେ ଥିଲେବି, ଭବାନିପଟଣାକୁ ଫେରି ଆସନ୍ତି ଓ ନିଜ ନିଜ ବଳୀ, ଛେଳି, ପାରା, କୁକୁଡ଼ା, ମେଣ୍ଢା, ମାଗୁର ମାଛ ଇତ୍ୟାଦି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ରଖନ୍ତି। ଗରିବ ଓ ଶାକାହାରୀ ମାନେ ନଡ଼ିଆ, କଦଳୀ, ଖଜା, ଲଡୁ, ଚାଉଳ, କଖାରୁ, ଲାଉ, ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଫୁଲ, ଦୀପ, ଧୂପ ଇତ୍ୟାଦି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ରଖନ୍ତି। ଛତର ଯାତ୍ରା ପୂର୍ବ ରାତିରେ ସହର ସାରା ନାଚ, ଗୀତ ବାଦ୍ୟ, ନାଟକ ଇତ୍ୟାଦିରେ ଲୋକେ ମାତି ରହନ୍ତି। ଅନେକେ, ଦିନେ ଦୁଇଦିନ କିମ୍ବା ସପ୍ତାହେ ପୂର୍ବରୁ ଆସି, ନିଜ ନିଜ ଘରେ ବା ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କ ଘରେ ରହି, ରାତିସାରା ବଳୀ ଓ ବଳୀ ପାଇଁ ସାମଗ୍ରୀ ଓ ବିଶେଷକରି ବଳୀ ପାଇଁ ଟାଙ୍ଗୀ ଓ ଜୀବ ଜନ୍ତୁଙ୍କୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରନ୍ତି। ସପ୍ତାହେ ଓ ମାଶକ ପୁର୍ବରୁ ସହରରେ ଛେଳି, ମେଣ୍ଢା କୁକୁଡା, ପାରା ବିକ୍ରି କରିବା, ସ୍ଥାନେ ସ୍ଥାନେ ଦେଖାଯାଏ। ଅନେକେ ନିଜ ନିଜ ଶସ୍ୟ-ବଳୀ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରନ୍ତି। ସକାଳୁ ମାତା ମାଣିକେଶ୍ଵରୀଙ୍କ ଛତର ଦର୍ଶନ ପାଇଁ, ଯାତ୍ରା ଦେଖିବା ପାଇଁ ଓ ବଳି ଓ ଭେଟି ଚଢ଼ାଇବା ପାଇଁ, ସକାଳ ନପାଉଣୁ ରାସ୍ତା କଡରେ ସ୍ଥାନଟିଏ ପାଇଁ ଘରୁ ବାହାରି ଯାଆନ୍ତି। ଅନେକ ସମୟରେ, ବିଳମ୍ବ କଲେ, ଠିଆ ହେବାକୁ ଜାଗା ମିଳେନାହିଁ। ଭିଡ଼ ଭିତରକୁ ସାହସିକ ଓ ବଳ ଥିବା ଯୁବା ଓ ଯୁବତୀ ଗଲେ, ଛତର ଯାତ୍ରାରେ ସାମିଲ ହୋଇ ହୁଏ। ଛତର ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ ହେବା ମାତ୍ରେ ରାସ୍ତାର ଦୁଇ କଡ଼ରେ ବଳିଦିଆ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଯାଏ। ଆଗରୁ, ଛତର ମନ୍ଦିରରେ ପହଞ୍ଚିଲେ ପୋଢ଼ ବଳି ଦିଆ ଯାଇଥିଲା। ଆଜିକାଲି ପୋଢ଼ ବଳି ଦିଆ ସ୍ତଗିତ କରା ଯାଇଛି। ଅନେକ ଯୁବା ଯୁବତୀ ଆଦିବାସୀ ବେଶ ଭୂଷା ଧାରଣ କରି ବାହାରିବା, ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ବାଦ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ର ନେବା ଓ ବଜାଇବା ଯାତ୍ରାକୁ ମନୋଜ୍ଞ କରୁଛି। 
ଛତର ବର୍ଷକୁ ଥରେ ଆସେ। ପ୍ରତ୍ୟେକ ବର୍ଷ ଛତର, ମନର ପରିବର୍ତ୍ତନ ଓ ସମର୍ପଣର ଭାବ ଆଣିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରେ। ଏହା ପରସ୍ପର ସହିତ ମିଳନର ଏକ ସମୟ। ଭବାନୀପାଟଣାର ଅନ୍ୟ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀବି, ଏହାର ଗୁରୁତ୍ୱକୁ ବୁଝନ୍ତି। ପରସ୍ପରକୁ ସମସ୍ତେ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାନ୍ତି। 
ଘରେ ଘରେ ବଳି ମାଂସ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ନିଜ ରୁଚି ଅନୁସାରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି, ଏକାଠି ଖାଆନ୍ତି। ପାରିବାରିକ ଓ ସାମାଜିକ ସୌହାର୍ଦ୍ୟ ବଢିଲା ବୋଲି ଅନୁଭବ କରନ୍ତି। 
ବଳିର ସାଧାରଣ ଅର୍ଥ, ତ୍ୟାଗ ବା ଛାଡ଼ି ଦେବା। ବଳି ନିଜର ଇଚ୍ଛାକୁ ଇଶ୍ଵରଙ୍କ ପାଖରେ ସମର୍ପଣ କରିବା। ବଳି ଏକ ବିଶେଷ୍ୟ। ଉଇକି ପିଡ଼ିଆ ଲେଖେ, " ଦୈତରାଜ ବିରୋଚନ ପୁତ୍ର ଓ ପ୍ରହ୍ଲାଦ ପୌତ୍ର, ନୈବେଦ୍ୟ; ଭୋଗ; ପୂଜାର ଉପକରଣ ବା ସାମଗ୍ରୀ, ଛେଦନଯୋଗ୍ୟ ପୂଜାପଶୁ, କର; ରାଜକର; ରାଜସ୍ଵ, ଖାଦ୍ୟାଂଶ; ଅଇଠା, ଭୂତ ଯଜ୍ଞ; ବୈଶ୍ଵଦେବ, ବୈଶ୍ଵଦେବରେ ଦିଆଯିବା ପିଣ୍ତମାନ; ବୈଶ୍ଵଦେବ, ଚଣ୍ତ; ପୂଜା ପରେ ପୂଜା ସାମଗ୍ରୀରୁ କଢାଯିବା ଅଂଶ, ପଶୁ ଯଜ୍ଞ; ଯଜ୍ଞରେ ପଶୁ ବଧ, ଚାମର ଦଣ୍ତ; ଚଅଁର ବେଣ୍ଟ, ଜରା ଜନିତ ଶ୍ଳଥ ଚର୍ମ; ବିଲୋଳ ଚର୍ମ; ନୀଧ୍ର; ଘରଚାଳର ଓଳି, ରାଜକର; ରାଜସ୍ଵ, ରେଖା, ଗନ୍ଧକ, ଶ୍ରେଣୀ; ପଂକ୍ତି, ଏକପ୍ରକାର ବାଦ୍ୟ, ଉପହାର; ଭେଟୀ, ଭକ୍ଷ୍ୟ ବସ୍ତୁ; ଅନ୍ନ ଆହାର, ବିଶିଷ୍ଟ ଦେବତାଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ପୃଥକିକୃତ ଯଜ୍ଞାଦିରେ ନିବେଦିତ ବସ୍ତୁର ଅଂଶ। ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ —ଆଶ୍ୱିନ ପର୍ବ ସମୟରେ ସମଲେଇ ଠାକୁରାଣୀ ଯେଉଁ ଡ଼ାଙ୍ଗୁଆ (ସେବକ) ଠାରେ ଉଭା ହୁଅନ୍ତି, ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ଠାକୁରାଣୀଙ୍କ ନିକଟରେ ବଳି ଦିଆଯାଇ ଥିବା ପଶୁର ଗଣ୍ଡିକୁ ହାତରେ ଧରି ତାହାର ତୋଟିରୁ ସ୍ରବୁ ଥିବା ରକ୍ତକୁ ଶୋଷି କରି ପିଇ ସେ ଗଣ୍ଡିକୁ ତଳେ ପକାଇ ଦିଏ ସୋନପୁର ଅଞ୍ଚଳରେ ଯେଉଁ ଜୀବକୁ ବଳି ଦିଆ ଯାଏ ତାହାର ନାମ ପଶୁ ଓ ଯାହାଠାରେ ଠାକୁରାଣୀ ଊଭା ହୁଅନ୍ତି ତାହାକୁ ବଳି କହନ୍ତି"।
ବଳି ଦାନ ଏକ ଧାର୍ମିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା, ଏହା ଏକ ଆତ୍ମାର ବ୍ୟବସ୍ଥା। ବଳି ଦାନ ପରେ ମନୁଷ୍ୟର ଆତ୍ମା ସନ୍ତୋଷ ଲାଭ କରେ। ବଳିକୁ କିଛି ସମ୍ପ୍ରଦାୟରେ ତିନି ଭାଗରେ ବିଭକ୍ତ କରନ୍ତି, ଏକ ଭାଗ ପୂଜକଙ୍କର, ଏକ ଭାଗ ଗରିବ ଅବହେଳିତଙ୍କର ଓ ବାକି, ବଳି ଉତ୍ସର୍ଗ କାରିଙ୍କ। କୁରାନ (୪: ୧୫୨) କୁହେ, ଯଦି ତୁମେ ତୁମର ସାଥୀ ମାନବଙ୍କ ପ୍ରତି ଦୟାଳୁ, ଯାହା ମୋର ସୃଷ୍ଟି, ତୁମେ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଦୟାଳୁ ହେଲେ ମୋର ଅନୁଗ୍ରହ ଅର୍ଜନ କରିବ | ଭବିଷ୍ୟ‌ଦ୍‌ବକ୍ତା ମହମ୍ମଦ କହିଥିଲେ: ଜଣେ ସବୁଠୁ ଏକ ଛୋଟ ଦାନ ଟିଏ କରି ପାରିବ, ତାହା ହେଉଛି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଏକ ଛୋଟ ହସ ଏବଂ ପ୍ରଶଂସା ଟିଏ ଦେବା|
ବାଇବଲ ପାଞ୍ଚ ପ୍ରକାରର ବଳି ବାବଦରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରେ। ଇସ୍ରାଏଲିୟ ମାନେ ତାହା ଏବେବି ପାଳନ କରନ୍ତି ଏବଂ ତାହା ହେଉଛି ହୋମବଳି, ଶସ୍ୟ ନୟୀବେଦ୍ୟ/ବଳି, ଶାନ୍ତି ନୟୀବେଦ୍ୟ/ବଳି, ପାପ ନୟୀବେଦ୍ୟ/ବଳି ଏବଂ ଅପରାଧ ବଳି | ପ୍ରତ୍ୟେକ ବଳିଦାନ ଏକ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟ ପରିବେଷଣ କରିବା ପାଇଁ ଉର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ | 
ଅନ୍ୟକୁ କଷ୍ଟ ଦେଇ ବା ଅନ୍ୟର କ୍ଷତି କରି ବା ମନରେ କୁଚିନ୍ତା ଆଣି, ପାପ ଅର୍ଜନ ହୁଏ। ଏହା ସାଧାରଣତଃ ଆମେ ସବୁ ଭାରତୀୟ ବିଶ୍ୱାସ କରୁ। ବୋଧ ହୁଏ, ବଳି ପାପରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ଏକ ବିକଳ୍ପ। ବଳି ଯଦି ପାପର ବୋଧର ବିକଳ୍ପ, ସରକାରୀ ସ୍ଥରରେ ନିୟମ ପ୍ରଣୟନ କରି, ସରକାରୀ ବଳି, ରାଜ କୋଷରୁ ଦେଶ ବାସୀ ବା ପୃଥିବୀ ବାସୀଙ୍କ ପାଇଁ ମହା ବଳି ଉତ୍ସର୍ଗ କରିବା ବ୍ୟବସ୍ଥା କେବାଠୁ ହୋଇ ସାରନ୍ତା। ଏହାକୁ ବ୍ୟିଜ୍ଞାନିକ ମାନସିକତା ସ୍ଵୀକୃତି ଦେଉନାହିଁ ତେଣୁ ଏପରି ବ୍ୟବସ୍ଥା ସରକାରୀ ଉପାୟରେ କୌଣସି ଦେଶରେ କରାଯାଇ ନାହିଁ। ବଳି କିନ୍ତୁ ଏକ ଧାର୍ମିକ ଓ ଆତ୍ମିକ, ବ୍ୟକ୍ତି ଗତ ଓ ସାମାଜିକ ଅଣ ସରକାରୀ ରୀତି। ଏହାକୁ ପାଳନ କରିବା ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଓ ସାମାଜିକ ବିଷୟ। 
ବଳିର ଆତ୍ମିକ ତତ୍ତ୍ଵ ଓ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମାନବ ସମାଜର ମନରେ ବସିଲେ ଓ ପାଳନ କଲେ, ପୃଥିବୀରୁ ଭୋକ, ଉପାଶ ଦୂର ହୋଇ ଯା'ନ୍ତା। ଖାଦ୍ୟ, ପାଣି, ବାସ ଗୃହର ଅଭାବ ରହନ୍ତା ନାହିଁ। ଯେଉଁ ସମାଜ ମାନଙ୍କରେ ଏତେ ବଳି, ସେହି ସମାଜ ମାନଙ୍କରେ ଏତେ ଦାରିଦ୍ର୍ୟତା! ଅଶହିଷ୍ଣୁତା! ଅନେକ ଆଇନ ଗତ ମକଦ୍ଦମା! ଅନ୍ତର ଦେଶୀୟ ବିବାଦ ଓ ଯୁଦ୍ଧ! ରହନ୍ତା ନାହିଁ।
ବଳି ଓ ଛତର ଯାତ୍ରା କେବଳ ଜେନା ଖାଲରୁ ମାଣିକେଶ୍ବରୀ ମନ୍ଦିର ବା ହଜ ବା ଜିରୁସାଲେମ ଯାଏଁ ନ ହୋଇ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ବଳିଦାନର ମାନସିକ ଯାତ୍ରା, ହୃଦୟରୁ ବାହାରି ଆମ ଧମନୀ ମାନଙ୍କରେ ଆତ୍ମିକ ଓ ବ୍ୟବହାରିକ ଭାବରେ ଯାତ୍ରା କଲେ, ବଳି ଓ ଛତର ପରି ମହୋତ୍ସବ ଆଉ କେତେ ଅର୍ଥ ପୂର୍ଣ୍ଣ ନହୁଅନ୍ତା। 

ଡୁଇଟି ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଆଇନ ଜୀବୀ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି, ୭୬୬୦୦୧
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
୨୨ ଅକ୍ଟୋବର ୨୦୨୩
www.pensofdavid.com

ଉପେକ୍ଷା ଓ ଇର୍ଷା କେବଳ ରାଜନୀତିରେ ନା ଟ୍ରେନ, ବସ ଓ ସାଧାରଣ ସମାଜରେବି!

ଉପେକ୍ଷା ଓ ଇର୍ଷା କେବଳ ରାଜନୀତିରେ ନା ଟ୍ରେନ, ବସ ଓ ସାଧାରଣ ସମାଜରେବି!
-------
ଟ୍ରେନରେ ଯାତ୍ରା କରୁଛି। ସନ୍ଧ୍ୟା ସାତ ଟା ହୋଇଛି। ଜଣେ ଯାତ୍ରୀ, ମୋ ବେଗ୍ କୁ ଆର ସିଟ୍ କୁ ଫିଙ୍ଗି, ବସି ପଡ଼ୁଛନ୍ତି। କହୁଛନ୍ତି, 'ସାତଟା ରୁ ଏଠି କଣ ଲୋକ ସୋଇ ପଡିଲେଣି '। ପୁଣି ଫୋନରେ ଜଣଙ୍କୁ କହୁଛନ୍ତି, ' ସକାଳ ସାତଟା ସୁଦ୍ଧା ସେ ହସ୍ପିଟାଲକୁ ପହଞ୍ଚି ଯିବେ ଓ ତାଙ୍କ ବାପାଙ୍କର ଚିକିତ୍ସା ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଯିବ '। ଯାତ୍ରୀ ଜଣକ ଜାଣି ପାରିଲେନି, ଫିଙ୍ଗି ଥିବା ବେଗରେ ମୋର ଯାବତୀୟ ଔଷଧ ଓ ପଥି ଅଛି ଓ ମୁଁ ବି ଗୋଟିଏ ରୋଗୀ। ଜାଣି ପାରୁନାହାନ୍ତି, ଅନ୍ୟ ଯାତ୍ରୀ ଭିତରେବି ଅନେକ, ରୋଗୀ ଯେ ଅଛନ୍ତି। ମୁଁ ଯେହେତୁ ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ବସିଛି, ଶୁଣି ଶୁଣି ସମସ୍ତଙ୍କ ପରିସ୍ଥିତି ଜାଣି ପାରୁ ଥାଏଁ। ସେମିତିବି ଘରେ ନ ପହଞ୍ଚିବା ଯାଏଁ ' ସବୁ ଯାତ୍ରୀ ରୋଗୀ, ପହଞ୍ଚିଲେ ନିରୋଗୀ ' ଏହା ସର୍ବ ସାଧାରଣଙ୍କ ଅନୁଭୂତି। ସେ ଏବେ ଆସି ଜାଣି ପାରୁନାହାନ୍ତି କାହାର ପରିସ୍ଥିତି କ'ଣ। ହୁଏତ କିଏ, ମଝି ରାସ୍ତାରେ, ଅନ୍ୟ ଷ୍ଟେସନରେ, ରାତି ଅଧରେ ଓହ୍ଲାଇ ଅନ୍ୟ ବସକୁ ସକାଳ ଯାଏଁ ଅପେକ୍ଷା କରିବେ, ତାପରେ ଯିବେ। କିଏ ପୁରୁଣା ରୋଗୀ, ଶୀଘ୍ର ଗଡ଼ି ରହିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ତାହା ସେ ଜାଣୁ ନାହାନ୍ତି, ସେ ବୁଝି ପାରୁନାହାନ୍ତି। ଏହା ଘଟିବା ବେଳକୁ ରେଳ ଗାଡି, ଭବାନୀପାଟଣା ରୁ ରାଇଗଡା, ବ୍ରହ୍ମପୁର୍ ଓ ବିଶାଖାପାଟଣା ଦେଇ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଯାଉଛି।
ମନେ ପଡେ ଜିଲ୍ଲା ଯୋଜନା ଆୟୋଗର ଭିନ୍ନ କ୍ଷମ ମାନଙ୍କ ଉପରେ ଏକ କର୍ମ ଶଳା। ଶିକ୍ଷକ, ପ୍ରଶାସକ, ସ୍ବେଚ୍ଛାସେବୀ, ରାଜନୀତିର ନେତା, ଛାତ୍ର ଏହି କର୍ମଶାଳାର ନିମନ୍ତ୍ରିତ ଭାଗୀଦାର ଥିଲେ। ଜଣେ ଭିନ୍ନ କ୍ଷମ ଗାଁରୁ ଆସିଥିବା ସପ୍ତମ ଶ୍ରେଣୀର ଛାତ୍ରୀ ସୁଦ୍ଧ ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟରେ, ଶିଶୁ କନ୍ୟାଙ୍କ ଅଧିକାର ଓ ସେମାନେ କିପରି ଉପେକ୍ଷିତ ତା ଉପରେ ବିସ୍ତୃତ ବ୍ୟାକ୍ଷା ଦେଇ ଥିଲେ। ଛାତ୍ରୀ ଜଣଙ୍କର ବାକ୍ୟ ବିନ୍ୟାସ ଶୁଣି ଜଣେ ଶିକ୍ଷକ ପଚାରିଲେ ତୁମ ନାମ କଣ? କେଉଁ ସ୍କୁଲର ଛାତ୍ରୀ। ନାମ ଆଉ ଠିକଣା ଶୁଣି ଶିକ୍ଷକ ଜଣକ କହିଲେ, ଜାତୀ ତ ହରିଜନ, ଜଣେ ଅଣ ସୂଚିତ ଜାତୀ ହରିଜନ, ଭିନ୍ନ କ୍ଷମ, ପୁଣି ଗାଁର, ପୁଣି ଛାତ୍ରୀଟେ ହୋଇ ଏପରି ତାତ୍ୱିକ ଓ ତର୍କ ବିନ୍ୟାସ। ଶିକ୍ଷକ ପୁଣି ପଚାରିଲେ, କେଉଁଠୁ ଏତେ କଥା ସିଖିଲୁ? ପରିଚାଳିକା ମହାଶୟା, ଶିକ୍ଷକଙ୍କର କଟୋକ୍ତି ଉପରେ ଦୁଃଖ ପ୍ରକାଶ କଲେ ଓ ଶିକ୍ଷକଙ୍କର ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ଚିନ୍ତା ପାଇ, ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ତରଫରୁ ଉପସ୍ଥିତ ଭାଗିଦାରୀ ମାନଙ୍କୁ କ୍ଷମା ମାଗି, ଛାତ୍ରୀ ଜଣଙ୍କୁ ସରି କହିଲେ।
ଅନେକ ସମୟରେ ପ୍ରଶାସକ ମାନେ ଆଗତୁରା ନିଜ ଅଫିସରେ ପରିଦର୍ଶକଙ୍କୁ ଚୌକି, ପାଣି, ନମସ୍କାର ନ ଯାଚି ପରେ ପରିଦର୍ଶକଙ୍କ ବାସ୍ତବ ପରିଚୟ ପାଇ, ଲଜ୍ଜିତ ହେବା, ସାଧାରଣ କାହାଣୀ ଓ ସେପ୍ରକାର ଅନୁଭୂତି ଗୁଡ଼ିକ ଅନେକ ଦେଖିଛନ୍ତି ଓ ନିଭାଇଛନ୍ତି ।
ଅନେକ ସମୟରେ ମୋତେ ମୋର ବାପା, ମାଁ, ଅଜା ଆଇ, ଶିକ୍ଷକ, ଶିକ୍ଷୟତ୍ରି କହିଛନ୍ତି, ତୁବି ଏମିତି ଦିନେ ଲେଖିବୁ, କହିବୁ, ଭାବିବୁ ଭାବି ନଥିଲୁ। ଏହା ମୋତେ ସେବେଠୁ ଅପମାନିତ କରି ଆସିଛି, ଯେବେଠୁ ମୁଁ ମୋର ଭାବନା ଗର୍ଭ ଗୌହରରେ ଅସାଧାରଣ ବିଷୟ ସବୁ ବୁଝି ପାରୁଥିଲି କିନ୍ତୁ ଲେଖାରେ ବ୍ୟକ୍ତ କରି ପାରୁ ନଥିଲି ଓ ପିଲାଟି ଦିନୁ ଉପେକ୍ଷିତ ହେଉଥିଲି।
ଡାକ୍ତର ଖାନାରେ ଡାକ୍ତର ମାନେ ପେସେଣ୍ଟକୁ ତୁ ତା କରି ବ୍ୟବହାର ଓ ପରାମର୍ଶ ଦେଲା ପରେ, ରୋଗୀର ବାସ୍ତବ ପରିଚୟ ଜାଣି, ଲଜ୍ଜିତ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି। ଏହି ଉଦାହରଣ ସ୍ପଷ୍ଟ କରେ ଯେ, କେତେ କେତେ ବେଳେ ନିଜ ବୃତ୍ତିର ପଣ୍ଡିତଙ୍କୁ ବି ନଜାଣି ଆମେ ଉପେକ୍ଷା କରିଥାଉଁ।
କେବଳ ଟ୍ରେନ, ବସ ଓ ଉଡାଜାହାଜରେ ନୁହେଁ, ଦପ୍ତର, ସର୍ବ ସାଧାରଣ ସ୍ଥାନରେ ଓ ବ୍ୟକ୍ତି ଗତ କକ୍ଷରେବି, ସାଧାରଣ ପୋଷାକରେ ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ, ପରେ ବାସ୍ତବତା ଜାଣି, ଲଜ୍ଜିତ ଅନୁଭବ କରିବାବି ଏକ ସାଧାରଣ ବିଷୟ।
ଅନେକ ସମୟରେ, ଦେଶ ଓ ବିଦେଶର, ଦର୍ଶନ ଶାସ୍ତ୍ର, ଗଣିତ, ବିଜ୍ଞାନ, ରାଜନୀତି ଓ ଅର୍ଥନୀତିର ଗପ, ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଆମେ ଆଲୋଚନା କରିଚାଲୁ। ଶିଶୁ ଟିଏ ତାର ତଥ୍ୟ ଭିତ୍ତିକ ମତ, ମଝିରେ ପଡ଼ି ଦେଲେ ସମୟ ଅସମୟରେ ଆମେ ନିଜର ସୀମିତ ଜ୍ଞାନରେ ବୁଝି ଅତର୍କିତ ହୋଇ ଯାଉଁ।
ଆଜିକାଲି ଶିଶୁ ମାନଙ୍କ, ଟିଭି ଓ ସମ୍ବାଦ ପତ୍ରରେ, ବିଜ୍ଞାନ ଓ ଗଣିତର ଫଳ, ବିନା କଷ୍ଟରେ ଓ ଅତି ଶୀଘ୍ର, ମୁହଁରେ ବିନା କଷ୍ଟରେ କହିଦେବା ବଡ ମାନଙ୍କୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଚକିତ କରି ଦେଉଛି। 
ନିକଟରେ ବାର ବର୍ଷର ଏକ ଛାତ୍ର, ସ୍ନାତକ ସ୍ତରର ଛାତ୍ର ମାନଙ୍କ ସହିତ ପଢ଼ିବା ସମ୍ବାଦ, ଅନେକଙ୍କୁ ଚକିତ କରିଛି।
ପୋଷା ପଶୁ ଓ ପକ୍ଷୀ, ରଙ୍ଗ, ସଂଖ୍ୟା, ସ୍ୱର, ବାସ୍ନା ଜାଣିବା ମଧ୍ୟ ଆମକୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କରି ଦେଉଛି। ତେଣୁ ଲାଗୁଛି, ମଣିଷ ମଣିଷକୁ କାହିଁକି ଏତେ ଉପେକ୍ଷା କରୁଛି।
ଗାନ୍ଧୀ ଆଫ୍ରିକାରେ, ଗୋରା ଟ୍ରେନ ଟିକେଟ ଅଧିକାରୀଙ୍କ ଦ୍ବାରା, ଭାରତୀୟ ରଙ୍ଗ ପାଇଁ ଉପେକ୍ଷିତ ହେଲେ। ଟ୍ରେନରେ ଫାଷ୍ଟ କ୍ଲାସ ଟିକେଟ ଥାଇ, ବେଗ ସଙ୍ଗେ ଫୋପଡ଼ା ଗଲେ। ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ, ବ୍ରିଟିଶ ସରକାର ଗାନ୍ଧୀଙ୍କୁ ରାଉଣ୍ଡ ଟେବୁଲ୍ ବୟିଠକରେ ସମ୍ମୁଖୀନ ହୋଇ, ନତ ମସ୍ତକ ହେଲେ। ଆଜିବି ଭାରତରେ ଅନେକେ, ଗାନ୍ଧୀଙ୍କୁ ଓ ଗାନ୍ଧୀ ପରି ଲୋକ ମାନଙ୍କୁ ଉପେକ୍ଷା କରୁଛନ୍ତି ଓ ଉପେକ୍ଷିତ ହେଉଛନ୍ତି।
ଜାତୀକୁ ନେଇ ଉପେକ୍ଷା, ଧର୍ମକୁ ନେଇ ଉପେକ୍ଷା, ଲିଙ୍ଗକୁ ନେଇ ଉପେକ୍ଷା, ବୟସକୁ ନେଇ ଉପେକ୍ଷା, ରଙ୍ଗକୁ ନେଇ ଉପେକ୍ଷା, ଆର୍ଥିକ ଅବସ୍ଥା, ବେଶ ଭୂଷା, ଭିନ୍ନ କ୍ଷମ ଜାଣି ଉପେକ୍ଷା ଇତ୍ୟାଦି, ଭାରତରେ ସାଧାରଣ ବିଷୟ। ଆଜି ନୁହେଁ, ଇତିହାସରେ, ଧର୍ମ ଗ୍ରନ୍ଥରେ, ରୂଢି, ଢ଼ଗ ଓ ଢାମଣି ଗୁଡିକରେ ଏହାର ପ୍ରମାଣ ରହିଛି। 
ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ: ଦ୍ରୋଣ ସମ୍ମୁଖରେ ଧନୁର୍ଦ୍ଧର ଶ୍ରବଣ, କାଳିଦାସଙ୍କୁ ରାଜାଙ୍କ ଉପେକ୍ଷା ଇତ୍ୟାଦି। ଗାଁ, ସହର, ପ୍ରଦେଶ ଇତ୍ୟାଦି କୁ ନେଇ ରୂଢି, "ଯାହା ନ ହେଲା ବାଲ୍ୟ କାଳେ ତାହା କି ହେବ, ପାଚିଲା ବାଳେ"।
ସମ୍ୱୋଧନରେ ଉପେକ୍ଷା, ଯେପରିକି, "ଏ ଶାଗ ବାଲି, ତୋର ଶାଗ ବିଡା କେତେ", "ଏ କୁଲି, ଷ୍ଟେସନ ପାର କରିଦେବୁ କି", "ଏ ପିଲା, ପ୍ଲେଟ ଉଠା", "ଏ ରିକ୍ସା ବାଲା, ଆମ ସାହିକି ଯିବୁ କି"। ଶାଗ ବାଲି, କୁଲି, ହୋଟେଲ ପିଲା, ରିକ୍ସା ବାଲା ଆମକୁ ସେବା ଦିଅନ୍ତି। ପାଉଣା ଦେଉ ସତ, କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ବିନା ସେହି ସମୟରେ ବିକଳ୍ପ ଆମ ପାଖରେ ନଥାଇବି ଆମେ ଯେଉଁ ବ୍ୟବହାର କରୁ, ତାହା ନା ସଂସ୍କୃତ ଆଚାର, ନା ବ୍ରହ୍ମା ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମା ରେ ବସନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ପ୍ରେମ, ତାହା ଆମେ ଜାଣି ପାରି ନଥାଉ। ତାହା ଯେ ଅଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ଆଚାର ଓ ଅମାନବିକତା, ତାହା ଆଜି ଯାଏଁ ଆମେ ଜାଣି ପାରିଲୁ ନାହିଁ।
ବିଦେଶରେବି ମଣିଷ ମଣିଷକୁ ଉପେକ୍ଷା କରି ଥାଏ। ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ। ଖେଳାଳିଙ୍କୁ, ମହିଳାଙ୍କୁ, ଛାତ୍ର ଓ ଛାତ୍ରୀଙ୍କୁ, ସରକାରୀ ଓ ବେସରକାରୀ ସୁଯୋଗ ଗୁଡିକରେ, ବୟସ, ଭାଷା, ରଙ୍ଗ, ସ୍ଥାନ, ଲିଙ୍ଗକୁ ନେଇ ଯୁଦ୍ଧ, ସଂଗ୍ରାମ ଓ ବିପ୍ଳବ ଆଜି ଯାଏ ଚାଲିଛି। ଆଫ୍ରୀକାରେ ଆପାଥାଏଡ, ଆମେରିକାରେ ନିଗ୍ରୋ ପ୍ରତି ଉପେକ୍ଷା, ଇଉରୋପରେ ମୁସଲମାନଙ୍କୁ ସନ୍ଦେହ ଇତ୍ୟାଦି, ସାଧାରଣ ସାମାଜିକ ରୋଗ। ସରକାରୀ ସ୍ଥରରେବି ଭାଷା, ରଙ୍ଗ, ସ୍ଥାନ, ଲିଙ୍ଗ ବାରଣ ଗୁଡ଼ିକ ଆଜି ଯାଏଁ ଚାଲିଛି। 
ଯଦିଓ ଏହା ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ମତ, ତଥାପିବି ପ୍ରତ୍ୟେକ ମଣିଷ ଓ ବିଶ୍ଵର ମଣିଷ ସମାଜ, ନିଜ ଘରଠୁ ଆରମ୍ଭ କରି, ସର୍ବଦେଶ ସ୍ଥରରେ ବିଭିନ୍ନ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଉପେକ୍ଷା କରୁଛି ଓ ଉପେକ୍ଷିତ ହୋଇ ଆଶୁଛି। କିଛି ଜଣ ଜୀବନସାରା ଭୂଲ ନଥାଇ ଉପେକ୍ଷିତ ଓ ମଲା ବେଳକୁ ସେବା ଦେଇବି ମାଟି ଟିକେ ପାଆନ୍ତି ନାହିଁ। କିଛି ଲୋକ ମରି ସିନା ଯାଆନ୍ତି, ଉପେକ୍ଷା କରିବା ଭୂଲ ଥିଲା ବୁଝି ପରନ୍ତିନି। ଛୁଆଙ୍କ ଯତ୍ନ ନେଉଥିବା ଚାକର, ମାଲିକଙ୍କ ଦ୍ବାରା ପ୍ରାୟ ସବୁ ବେଳେ ଉପେକ୍ଷିତ।
ଭାରତର ରାଜନୀତିରେ 'ଉପେକ୍ଷା ଓ ଉପେକ୍ଷିତ ', ମନସ୍ତାତ୍ତ୍ୱିକ ସ୍ତରରେ ଓ ବ୍ୟବହାରିକ ସ୍ତରରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି। ଏହା ପ୍ରତ୍ୟେକ ରାଜନୀତି ଦଳର ସଦସ୍ୟ ଓ ଏହାର ଦର୍ଶକ, ଦେଖିଛନ୍ତି ଓ ଦେଖୁଛନ୍ତି। ଭାରତର ସମ୍ୱିଧାନ ସେସମୟର ଗୁଣି ଓ ମହାନ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଣେତ। ସମ୍ବିଧାନର ପ୍ରଣେତା ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କେବଳ ପଟେଲ, ନେହେରୁ, ଆମ୍ବେଦକର ନଥିଲେ। ଥିଲେ, ଆଲାଦି କ୍ରିଷ୍ଣା ଆୟର, ଏନ ଗୋପାଲ ସ୍ବାମୀ, କେ ଏମ ମୁନସୀ, ମହମ୍ମଦ ସଦୁଲା, ବି ଏଲ୍ ମିତ୍ତର, ଡି ପି ଖୟତାନ, ଇତ୍ୟାଦି। ଏମାନଙ୍କ ନାମ ଆଜିର ନାଗରିକ ଓ ଗଣ ମାଧ୍ୟମ ଦ୍ଵାରା ଉପେକ୍ଷିତ। କେବଳ ଜଣେ ଦୁଇ ଜଣକୁ ଛାଡ଼ି ଦେଲେ ଅନ୍ୟ ମାନଙ୍କୁ ପ୍ରାୟ ମନେ ପକା ଯାଉ ନାହିଁ।
ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଉପେକ୍ଷା କରିଥିବା ଓ ଉପେକ୍ଷିତଙ୍କ ଭିତରେ ଏକ ସାମ୍ୟତା ରକ୍ଷା, ଭାରତର ସମ୍ୱିଧାନର ବିଶେଷ ବ୍ୟିଶିଷ୍ଟ୍ୟତ୍ତା ଓ ମହତ୍ତ୍ଵ। ସମସ୍ତଙ୍କର ବିକାଶ ଓ ସମସ୍ତଙ୍କ ଶାନ୍ତି ପାଇଁ, ସମ୍ୱିଧାନରେ ଯଥେଷ୍ଟ ସ୍ଥାନ ଓ ସୁଯୋଗ ଗୁଡ଼ିକ, ସୁବ୍ୟବସ୍ଥିତ ହୋଇ ରହିଛି। ପ୍ରଗତିରେ ଉପେକ୍ଷିତ ବ୍ୟକ୍ତିବିଶଷଙ୍କୁ ଏକଜୁଟ କରି, ରାଜନୈତିକ ଦଳ ଗୁଡିକ, କାର୍ଯ୍ୟ ଖସଡ଼ା ତିଆରି କରି ପାରୁଛନ୍ତି। ଆଜି ଉପେକ୍ଷା ଓ ଉପେକ୍ଷିତ ବୋଲି ଅନେକ ସ୍ଥାନରେ କୁହାଯାଉଛି ଓ ଚର୍ଚ୍ଚା ହେଉଛି।କିନ୍ତୁ ରାଜନୀତିର ବର୍ତ୍ତମାନର ପାଣି ପାଗ କହୁଛି, ଆଜିର ରାଜନୀତିର ଉପେକ୍ଷିତ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ନୁହେଁ ବରଂ ଏହା ଆଜି ବହୁ ସଂଖ୍ୟକଙ୍କୁ ତୃପ୍ତ କରିବାର ରାଜନୀତି ସାଜିଛି। ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଇର୍ଷା ଓ ଇର୍ଷୀତ ସ୍ଥାନ ପାଉଛନ୍ତି। ଏର୍ଷା ଓ ଇର୍ଷୀତଙ୍କୁ ତତାଇ, ଭୋଟ ସଂଗ୍ରହ କରିବାର ରାଜନୀତି ଚାଲିଛି। ଆକ୍ରମଣ ଓ ପ୍ରତ୍ତି ଆକ୍ରମଣ, ରାଷ୍ଟ୍ର ଗଠନ ପାଇଁ ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ ଇର୍ଷା ଓ ଉପେକ୍ଷା କରିବା ଇତିହାସକୁ ଜାରି ରଖିବା ପାଇଁ ରାଜନୀତି ହେଉଛି। 
ଜୁଆର ଗଲେ ଭଟ୍ଟା ଆସେ ଓ ସମୁଦ୍ର ଶାନ୍ତ ହୁଏ। ସେମିତି ଦିନେ ନା ଦିନେ, ବୁଦ୍ଧି, ଜ୍ଞାନ ଓ ଅନୁଭୂତିର କ୍ଷୀପ୍ର ଝଡ଼ ଦ୍ଵାରା, ଇର୍ଷୀତ ଓ ଉପେକ୍ଷା କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କ ପ୍ରତିପତ୍ତି ଶେଷ ହୋଇଯିବ। ରାଷ୍ଟ୍ର ଗଠନର ଚେତନା, ଚିନ୍ତା, ଇର୍ଷୀତ ଓ ଉପେକ୍ଷା କାରୀଙ୍କ ହାତରୁ ନିଶ୍ଚୟ ଚାଲିଯିବ। ଟ୍ରେନ, ବସ, ହସ୍ପିଟାଲ, ସ୍କୁଲ, ପଡ଼ା ଓ ସାହି ବ୍ୟତୀତ, ଭାରତର ଯେକୌଣସି ସ୍ଥାନରେ, ସମସ୍ତେ ସମୁଚିତ ସ୍ଥାନ ଓ ବ୍ୟବହାର ପାଇବେ। କିନ୍ତୁ ଆଜିର ଭାରତରେ କେବଳ ନୁହେଁ, ସାରା ବିଶ୍ବରେ, ଉପେକ୍ଷା ଓ ଇର୍ଷାର ଜୁଆର ଏତେ ଉଚ୍ଚଯେ କେବେ ଭଟ୍ଟା ଆସିବ କହି ହେଉନାହିଁ।

ଡୁଇଟି ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଆଇନ ଜୀବୀ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
www.pensofdavid.com

 

No, life begins without a fall.

No, life begins without a fall.
------
Desiring tongues, 
Searches each other,
Not just the bone less flesh, it's mind and wisdom,
Desiring bones, 
Searches each other,
Not just the bones the flesh that it covers,
Desiring arms, 
Searches each other,
Between them approved only passion,
Lonely cheek cries you are my own,
If equally responded together jubilant unknown,
It's heay rain, that cools down all,
No, life begins without a fall.

DWIT DAVID PHILIP
Advocate and Social Worker
9437104303
klddavid@rediffmail.com
www pensofdavid.com
24 Oct 2023


Godly feeling

Godly feeling
-------------
When climate touches,
I feel, I am a living being,
When sorrow touches,
I feel, I am a human being,
When anger touches,
I feel, I am an animal in the body,
When love touches,
I feel, I am a social being,
When sin touches,
I feel, I am a rejected being,
When tiredness touches,
I feel, I am sleepy,
When a women touches,
I feel, I am a man, with masculine,
Without a touch, I am lonely,
Without a feel, I am deadly,
Without touches and with feelings, one is Godly.

DWIT DAVID PHILIP
Advocate and Social Worker
9437104303
klddavid@rediffmail.com
www pensofdavid.com

ଯାହା ବାନ୍ଧି ପାରିଲାନି ଯୌବନ

ଯାହା ବାନ୍ଧି ପାରିଲାନି ଯୌବନ
-------
ତୁମେ ନୁହଁ ମୋର ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ,
ତୁମେବି ନୁହଁ ମୋର ପ୍ରଥମ ଯୌଵନର ବଡ ସ୍ପନ୍ଦନ,
ତୁମର ବହୁ ପୂର୍ବରୁ ଥିଲା ମୋର ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ,
ନାଁ ମନେ ନାହିଁ,
ଚେହେରା ମନେ ନାହିଁ,
ଯାଉଥିଲୁ ସାଙ୍ଗ ହୋଇ,
ଆଶୁଥିଲୁ ସାଙ୍ଗ ହୋଇ,
କଣ ଗପୁ ଥିଲୁ ମନେ ନାହିଁ,
ଜାଗା ମନେ ପଡ଼ିଲେ, ଲାଗେ କବିତା, ଗଳ୍ପ, ଫୁଲ ବଗିଚା ପରି, 
ଛନ୍ଦି ହୁଏ ସେଇଠି ମନ,
ବାସ୍ତବ, କିନ୍ତୁ ଲାଗେ ଗାଢ଼ ନିଦର ସ୍ବପ୍ନ।  

ସେ ହିଁ ମୋର ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ, 
ସବୁ ଫିକା, କେହି ନୁହେଁ ସେ ଶମାନ,
ମିଶିଲେ କହନ୍ତି ନହୋଇ ଭାବ ପ୍ରବଣ,
'ତୁଚ୍ଛ ତୁମର ଓ ମୋର ଯୌବନ',
'କେତେ ଭଲ ସେ ପିଲା ଦିନ,
ବାନ୍ଧି ଦେଲ ହୃଦୟକୁ କୁନି ହାତ, ଛୋଟ ବେଣି, ଛୋଟ ଫ୍ରକ୍, ଛୋଟ ହସ ଦେଇ, ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ, 
ଯାହା ବାନ୍ଧି ପାରିଲାନି ତୁମ ଆମ ଯୌବନ'।

ବିୟୋଗ ଭଲ ଲାଗେ

ବିୟୋଗ ଭଲ ଲାଗେ
--------
ବରଷା ଛାଡିଯାଏ,
ନିଦ ଛାଡିଯାଏ,
ବଦନାମି ବି ଛାଡିଯାଏ, ଭଲ ଲାଗେ,
ଭଲ ଲାଗେନା ତେବେ ଯେବେ ପ୍ରେମିକାର ମନ ଛାଡ଼ି ଯାଏ,
ପ୍ରଥମ ଅନୁଭୂତି ସବୁବେଳେ ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ।

ଦୁଃଖ ଦେହକୁ ଖାଇ ଯାଏ,
ତରଙ୍ଗ ମାଟିକୁ ଖାଇ ଯାଏ,
ପାପ ଆତ୍ମାକୁ ଖାଇ ଯାଏ,
ସ୍ୱପ୍ନର ଦୁନିଆକୁ ଜାଣିନି କିଏ ଖାଏ, ପ୍ରାଣ ଖାଇ ଯାଏ, ଯେବେ ପ୍ରେମିକାର ସ୍ନେହ ସରି ଯାଏ,
ପ୍ରଥମ ଅନୁଭୂତି ସବୁବେଳେ ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ।

ଅନୁଭୂତିର ଦୁଇ ପାଖରେ ଥିଲେ କିଏ କିଏ,
ଅନୁଭୂତି ଅନୁଭୂତିକୁ ପଚାରେ, ମୁଁ କିଏ ଓ ତୁ କିଏ,
ସମୟ ବିତି ଯାଏ,
ସ୍ୱାସ୍ତ୍ୟବି ବିତି ଯାଏ,
ବିୟୋଗ ଭଲ ଲାଗେ।

ଡୁଇଟି ଡେଭିଡ ଫୀଳିପ
ଭବାନୀାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
klddavid@rediffmail.com
www.pensofdavid.com
୨୦ ଅକଟୋବର ୨୦୨୩

Oh hand don't close me.

Oh hands don't close me.
-------------
A hand helps eating,
A hand helps lifting,
A hand helps blessing,
A hand stops when heart is controlling.

A hand goes for a beating,
A hand goes for piercing,
A hand goes for tearing,
A hand stops when heart is controlling.

A heart is a heart still it is pumping,
A heart is a heart still it is divine,

Hand as well as Heart has meaning, till it's opening.
If heart dies, it's some one's hand that extends to close the eyes.

Oh hands don't  close me, I am still alive.

Dwait David Philip
Advocate and Social Worker 
Union Church, Bhubaneswar
www.pensofdavid.com
9437104303

ପୁରୁଷ ର ଡାକରା, ଆ,

ପୁରୁଷ ର ଡାକରା, ଆ,
-------------

ତୁମକୁ ମିଳିଛି ବେଦନା,
ଘର୍ଷଣେ ଅକାଳରେ ଜନ୍ମ ମୁଁ ନମୁନା,
ମୋତେ ମିଳିଛି ବେଦନା,
ଘର୍ଷଣେ ଅକାଳରେ ଏକାନ୍ତରେ କରି ଯାତ୍ରା,

କିଏ ମାତା,
କିଏ ଧର୍ଷିତା,
ତୁମେ ଜନ୍ମ ଦେଇ ମା,
କିଏ ଜନ୍ମ ଦେବା ପୂର୍ବରୁ ଧର୍ଷିତା।

ଉତପ୍ତ ହେଲା ଗୋଟିଏ ଜାଗା,
ଝିଅ, ଯୁବତୀ, ନାରୀ ସେମାନଙ୍କ ନା,
ରସନା ତାର ଆଉ ଏକ ନା,
ବିଶ୍ବର ପୌରୁସ୍ଵତ୍ତ୍ୱ ପାଏ ସେଇଠି ନିଦ୍ଦା।

ଝରୁଛି ଗୁପ୍ତ ଜାଗା, ହେଉନି ଚିକିତ୍ସା
ଖପୁରୀ ସିନା ଦିଶୁନି ଓଦା,
ତୁମ ଘର୍ଷଣେ ତ୍ରୁପ୍ତ କି ତୁମ ରସନା,
ପିତା, ମାତା ଓ ଆଉ ଏକ ପୌରୁଷ କାନ୍ଦୁଛି ହୋଇ ନେହୁରା।

ଗଢିଛି ବିଧାତା,
କାଣୀ, ଛୋଟି, ପାଗଳି, କୁନ୍ଦି, ନଶୁଣି, ଶିଶୁ, ବୁଢ଼ୀ ଇତ୍ୟାଦି ଯଦିଓ ନା,
କିଏ ଘର୍ଷଣେ କିଏ ବିନା ଘର୍ଷଣରେ, ଘରେ ଓ ବାହାରେ ଧର୍ଷିତା,
ପୁରୁଷର ଗୋଟିଏ ଡାକରା, ଆ, ନା କହିଲେ ଘର୍ଷଣେ ପାଇବୁ ନିଦ୍ଦା।

ଡୁଇଟି ଡେଭିଡ ଫୀଳିପ
ଭବାନୀାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
klddavid@rediffmail.com
www.pensofdavid.com

ମୁଁ ବିକଳାଙ୍ଗ

ମୁଁ ବିକଳାଙ୍ଗ
---------------
ମୁଁ କରିପାରୁନି ଆଉ ଅନ୍ୟଜଣେ କରି ପାରୁଛି
ତାହାହେଲେ ନକରି ପାରିବା ଲୋକ ବିକଳାଙ୍ଗ।

ଏହା ଏକ ବାସ୍ତବିକ ତା ଓ ମାନସିକତା

ଜୀବନର କୌଣସି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଜଣେ ବିକଳାଙ୍ଗ ହୋଇପାରେ

ସାମାଜିକ ଓ ଭୌତିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ବିକଳାଙ୍ଗ କୁ ଆତ୍ମ ନିର୍ଭର କରି ଦେଇ ପରେ

ପ୍ରତେକ୍ ମଣିଷ ବିକଳାଙ୍ଗ
କାରଣ ସମସ୍ତେ ସବୁ କରି ପାରୁନାହାନ୍ତି

ସୂଚନା ଓ ବ୍ୟବସ୍ଥା,
ମାନସିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଓ ସାମାଜିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା 
ମୂଲ୍ଭୂତ ସୁବିଧା ବିକଳାଙ୍ଗ କୁ ସ୍ବାବଲମ୍ବୀ କରିଥାଏ

ନୀୟମିତ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା, ସୂଚନା ଓ ବ୍ୟବସ୍ଥା 
ଆମକୁ ବିକଳାଙ୍ଗ ହେବାରୁ ମୁକ୍ତ କରିପାରିବ

ମାଆର ଶରୀର ଓ ମନ,
ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ
ସମାଜ ଓ ରାଜ୍ୟ,
ବିକଳାଙ୍ଗ ହେବା ଓ ନହେବା ରେ ନିର୍ଭର କରେ

ମୋର ବ୍ୟକ୍ତି ଗତ ମତ
ଆମେ ସମସ୍ତେ ବିକଳାଙ୍ଗ

ପ୍ରେମ, କ୍ଷମା, ଦୟା, ସମ୍ମାନ, ସାହାଯ୍ୟ
ଶିଶୁକୁ ଛୋଟ ରୁ ବଡ଼ କରେ

ପରେ ଏହି ଶିଶୁ
ପ୍ରେମ, କ୍ଷମା, ଦୟା, ସମ୍ମାନ, ସାହାଯ୍ୟ ଭୁଲିଯାଏ

ନୀୟମିତ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା, ସୂଚନା ଓ ବ୍ୟବସ୍ଥା 
ଆମକୁ ବିକଳାଙ୍ଗ ହେବାରୁ ମୁକ୍ତ କରିପାରିବ
କିନ୍ତୁ,
ପ୍ରେମ, କ୍ଷମା, ଦୟା, ସମ୍ମାନ, ସାହାଯ୍ୟ ଆମକୁ ଓ ଅନ୍ୟକୁ, ବିକଳାଙ୍ଗ ହେବାରୁ ମୁକ୍ତ କରି ପାରିବ

ସୁସ୍ଥ ମା, ସୁସ୍ଥ ସମାଜ
ଯାହାର ଆଧାର
ପ୍ରେମ, କ୍ଷମା, ଦୟା, ସମ୍ମାନ, ସାହାଯ୍ୟ
ସେହି ଦେଇ ପାରିବ ସକ୍ଷମ ମଣିଷ

ମା ହେଉଛି ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର
ସକ୍ଷମ ଓ ଅକ୍ଷମତାର ମୁଖ୍ୟ ସ୍ରୋତ

ପୁଷ୍ଟି କର ଖାଦ୍ୟ, ମାନସିକତା ଓ ବ୍ୟବସ୍ଥା,
ବିକଳାଙ୍ଗ ଦୂରୀକରଣ ର ଆଧାର

ମା ତୋର ବିକଳାଙ୍ଗତା
ଯେବେ ଯାଏନି
ମୁଁ ବିକଳାଙ୍ଗ
-----+++-----
ଦୁଇଟି ଡେଭିଡ ଫୀଳିପ
ଲେହେରିଥାନ
ବିହାର ସରିଫ୍, ନାଳନ୍ଦା, ବିହାର
ପିନ୍ - ୮୦୩୧୦୧

ସୀମାକୁ

ସୀମାକୁ
------------
ଯାଇ ସାରିଲାଣି ମଣିଷ ଚନ୍ଦ୍ର ଓ ଶନି ଗ୍ରହକୁ,
ଭାଷା ଓ ହୃଦୟ ସୀମିତ, ଆଗ୍ରହ ନାହିଁ ବଢ଼ାଇବାକୁ,
ଅସୀମ ହେଲେ ସସୀମ, ମଣିଷ ମାନୁନି ସୀମାକୁ,
ସୂର୍ଯ୍ୟକୁ ଗଲେ ହେବ ନି କି ଭସ୍ମ, ପଚାରୁଛି ମୁଁ ମୋ ମନକୁ।

ଘରର ଦୈର୍ଘ୍ୟ, ପ୍ରସ୍ଥ ଓ ଉଚ୍ଚତା ପସନ୍ଦ ଆସୁ ନି ମନକୁ,
ଖୋଜୁଛି ବଡ଼ ବଡ଼, ମର ଶରୀର ଭୋଗିବାକୁ,
ଶୋଇବାକୁ ପାଇବ କି ନାହିଁ ଦୁଇ ଗୁଣନ ଛଅ ଫୁଟକୁ,
ଖଟର ଆକାର ବରାଦୁଛି, ବଢାଇ ପିଲା ମାନଙ୍କୁ।

ଭାଷା, ମନ ଓ ସାହିତ୍ୟ ପାଠକୁ,
ପାଟି, ହାତ ଓ ଗୋଡ ଦେହକୁ,
ପ୍ରଶାରିବ ଯଦି ଆଗକୁ, 
"ଏ ବାବୁ / ଏ ମା ଥିଲେ ଭିନ୍ନ", କହିବେ ଲୋକେ ମରଣ ଦିନଠୁ।

ଡୁଇଟି ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଆଇନ ଜୀବୀ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
୪ ଅକ୍ଟୋବର ୨୦୨୩
www.pensofdavid.com

A life beyond eyes

A life beyond eyes
---------
A life beyond eyes,
Seeing that, one does shys,
The first time when one realises, one repents and cries,
Same with me, when I felt those musics.

From these, may I flee,
Wastages of time, till I couldn't see, what's the use of an eye,
All wealths, times, energies and beauties, though chime,
Real tests of life, when one joins being lonely.

This world is not mine,
Mine is made for beyond this eye,
One see, there "I",
From those makes one blind, welcomes me, 

Responsibilities can be carried on,
Life till end, may go on,
Nothing stops, if one is determined to be the winner,
Jesus and many, chose to be that owner.

What it is?
Perfect bliss,
Within the sea or at mountain peak or in the skies,
Only being alone, one feels those musics.

Dwit David Philip
Advocate & social worker
9437104303
www.pensofdavid.com
22 Sept 2023

ବିନା ମୌସୁମୀର ଭିଜା

ବିନା ମୌସୁମୀର ଭିଜା
--------------
ଏତେ ପ୍ରେମ ଆଉ ତୁମେ ଦେଖାଅ ନା,
ଭିଜିଗଲିଣି ପାଇ ତୁମ ବିନା ମୌସୁମୀର ବର୍ଷା,
ଶୁଖାଦିନର ବିରହ ବେଦନା,
ଏକା ଥରକେ କରି ଦେଉଛ କି ପୁରା।

ଜଳୁଥିଲା ମୋ ବନ ବଗିଚା,
ଖୋଜୁଥିଲା ଆତ୍ମା ଗର୍ଭରେ ହେବ ଓଦା,
ପାଟି ଆଖିସବୁ ହୋଇ ଜାଇ ଥିଲା ଶୁଖା,
ରାତିରେ ତ ହେଲା, ହେବକି ଆଜି ଦିନସାରା।

ଛାଡିଦିଅ ଏବେ ଯଥେଷ୍ଟ ହେଲା,
ପଶୁପକ୍ଷୀ, ବୃକ୍ଷଲତା, ମଉଳି ବସିଲା,
ଯାଅ ନା, ଆଉ କେବେ ଆସିବ, ଏବେ ହୁଅ ବିଦା,
ଖରାଦିନ ଓ ଦାଦନ ପରି, ରହି ଜୀବନୀ ଲମ୍ବା।


ଡୁଇଟି ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଆଇନ ଜୀବୀ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
୧୪ sept ୨୦୨୩ ର ଦିନବେଳର ଲଘୁଚାପ ବର୍ଷାରେ

ତୁମେ ଗଲାପରେ

ତୁମେ ଗଲାପରେ
----------
ତୁମେ ଗଲାପରେ
ସୂର୍ଯ୍ୟବି ଉଇଁଲା
ବର୍ଷାବି ହେଲା
ଶୀତ ବି ହେଲା.....
ତୁମେ ଗଲାପରେ
କୋଇଲି ବି ରାବିଲା
ବେଙ୍ଗ ବି ଡାକିଲା
କୋକିଶିଆଳୀ ବି ଗାଇଲା......
ତୁମେ ଗଲାପରେ 
ଚାଷ ବି ହେଲା
ରନ୍ଧା ବି ହେଲା
ଖିଆବି ଗଲା........
ମୁଁ ଗଲାପରେ, ଲେଖା ରହିଗଲା,
ଆସିଥିଲ, ନା ଥିଲ, ନା ଅଛ, ନା ଥିବ, ମନ ଅବୁଝା
ସ୍ବପ୍ନ ଟି କିନ୍ତୁ ଭଲ ଲାଗିଲା
ଗାଧେଇଲା,
ଶ୍ରୀଙ୍ଗାର କଲା,
ସ୍ୱପ୍ନର ଓଢ଼ଣା ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା,

ପାଖକୁ ଆସି କହିଲା,
"ତୁମେ ଗଲାପରେ ମୁଁ ' ସ୍ବପ୍ନ ' ବିଧବା"

ଡୁଇଟି ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଆଇନ ଜୀବୀ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
www.pensofdavid.com

ଗନ୍ଧୁଛି ଫଣ ଫଣ,

ଗନ୍ଧୁଛି ଫଣ ଫଣ,
------------
ଗନ୍ଧୁଛି ଫଣ ଫଣ,
ଯିବାକୁ, ପାଖକୁ ଚାହୁନି ମନ,
କେମିତି ଜାଣିବ ସେ କଣ,
ମୃତ ନୁହଁ, ଜୀବିତ, ତାର ରହିଛି ପ୍ରାଣ।

କେତେ ଦିନରୁ ବାସୁଥିଲା,
ବାସି, ନା ସଢ଼ି-ପଚି ଯାଇ ଥିଲା?
ପୋକ ହୋଇ ସାରି ଥିଲା,
ଆଜି ନୁହ, ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ଏହି କଳା?

କଥା-ବାର୍ତ୍ତା, ଆଚାର-ବ୍ୟବହାରରେ ନାହିଁ ମେଳ,
କହୁଛି 'ଏହି ବ୍ୟବସାୟରେ ରଖିବାକୁ ହେବ ଏହି ଗୁଣ',
ହେଲେ, ଜୀବିତ ହୋଇ ଫଣ ଫଣ?
ମଲେ, ପୋକ ଖାଇବ ନା ଆଉ କଣ?

ରାମ ନାମ ସତ୍ୟ ହେ,
ମରା ହୁଆ ପବିତ୍ର ହେ,
ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ପୁନର ଜନ୍ମ କହେ,
କୋଇ କ୍ୟୁଁ ଜିହାଦି ହେୟେ।

'ବ୍ୟବସାୟରେ କରିବାକୁ ହେବ',
ମଣିଷର, ମଣିଷକୁ ଉତ୍ତର, 
ମୃତକୁ ମିଳେ ଅତର,
ଜୀବିତ ପାଇଁ ମିଳୁଛି ବଡ ବଡ ପଥର।

ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଆଇନ ଜୀବୀ, କଳାହାଣ୍ଡି
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩.

ଶ୍ରେଷ୍ଟ ନାଁ

ଶ୍ରେଷ୍ଟ ନାଁ
------------
ପୃଷ୍ଠା ପୃଷ୍ଠା, ଫର୍ଦ୍ଦ ଫର୍ଦ୍ଦ, ଭିତରେ ମୁଁ ନୁହେଁ ଯାହା ଭାବୁଛ,
ଯାହା ଦିଶେ, ଲାଗେ ତାହା ନୁହେଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ,
ମୋ ନାଁ କହ ମୁଁ ନୁହେଁ ଦର୍ପଣ,
ମୋତେ ଦେଖିବାକୁ ଚାହାନ୍ତି କେବଳ ବିଜ୍ଞ।

ଅର୍ଦ୍ଧ ସତ୍ୟ ସବୁ ବିତିଗଲା ସମୟ,
ଜଳ, ସ୍ଥଳ, ଆକାଶ, ଉତ୍ତାପ, ପବନ,
ପଞ୍ଚ ଭୂତ ନୁହେଁ ସବୁର ସମଷ୍ଠୀ କେବଳ,
ମୋ ନାଁ କହ, ମୁଁ ନୁହେଁ ଦର୍ପଣ।

ତାହାର ବକ୍ଷ ମହା ବିଶାଳ,
ନିଯକୁ ଖୋଜିବା ସେଠି ଭାରି କଷ୍ଟ,
ତଥ୍ୟ ପ୍ରମାଣ ରହୁଥାଉ ଅପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ,
ତାହା ହୁଏ ନାହିଁ କେବେ ସମ୍ପୂର୍ଣ।

ତଥ୍ୟ ଅନେକ ଓ ସତ୍ୟ ଏକ,
ତଥ୍ୟର ସମଷ୍ଟି ଆଙ୍ଗସିକ ସତ୍ୟ,
ସତ୍ୟ ସେ, ଯଦି ନାହିଁ ତାର ଅନ୍ୟ ବିପରୀତ ପ୍ରମାଣ,
ସେ ହୁଏ ଲଜ୍ଜିତ, ଯଦି ବିପରୀତ ସମଷ୍ଟି ହୁଏ ଆବିଷ୍କାର।

କାହାର ପ୍ରମାଣ କିଏ ଦେବ,
ପୁନରଉଦ୍ଧାର କେବେ ନୁହେଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ,
ଜାତି, ଧର୍ମ, ରଙ୍ଗ, ଭାଷା, ଶାସନ ବିଭିନ୍ନ,
ମୁଁ ହିଁ ଆଦ୍ୟ, କେବେ ଶାନ୍ତ, କେବେ ବର୍ବର, ମହାନ, ମହା ଯୁଦ୍ଧ, ନାମ ' ଇତିହାସ ' ।

ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଟ୍ରେନରେ, ଭାବାବନିପଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି
www.pensofdavid.com
୨୦ August ୨୦୨୩

First day

First day
--------------
First day and last day at the workshop, the body language,
Born day and death, day never same,
First night and last night, lovers can say it,
Joining and retiring, songs amazing,
A government in it's last day, how many of them like it?

Mountain peak or life's noon,
From there one day all, do get down,
Born in the sky or on the earth,
End is a must, with one's death,

Comeback, comeback, lovers say,
Why couldn't I love, whoever I met. 

Dwit David Philip
Carmel campus, Hyderabad
18/08/2023
www.pensofdavid.com

Message of blood

Message of blood
_____________
Blood spills for ego and prestige,
Power and chair, does blood give?
Humanity is mind game, for you and me,
Blood is life, do that not end without it?

Manipur, Gujrat, Kandhmal or anywhere,
The blood of Christ is again oozed for human,
The message is, repent and accept Love of Christ,
Love is still waiting, it's invitation don't reject.

All die, rich and poor, king and servent, wise and fool, till His love is not back,
Cost of His blood and blood of human records, in every soil's crack.

Development is not food, shelter and cloths,
It's zero, if peace, tranquility, love are not the messages.

Edge is sharp, blood pass,
Love is sharp, joins all harss,
Time is sharp, change starts,
It's Children's blood my poem marks.

DWIT DAVID PHILIP
Carmel Campus, Hyderabad
15 August 2023

Understanding Entitlement Failures and Sciences of Primitive Tribes in the light of Kutia Kandh of Kalahandi

Understanding the Entitlement Failures and Sciences of Primitive Tribes in the Light of Kutia Kandh of Kalahandi

--------------

Introduction: Songs, dances, music, and food give an identity to any racial group. Their functions and festivals, indigenous knowledge, techniques, and medicines, along with their smiles and tears, depict their originality and identity. Their anthropology and tombs preserve their ethos, and that is the same with Kutia Kandha, who dwell in the dance forest and hill terrain of Kalahandi, Raigada, and Kandhamal districts with their own identity and test of primitive life styles since time immemorial. With their forests, streams, flora, and fauna, Kutia Kandha has no separate identity. Their name is their life, their religion, their economy, their physiology, and even their sociology. They themselves are an academic discipline, a philosophy, and an institution. And there is enough to be unpacked by champions and scholars of the humanities and physical sciences in the domain of academic disciplines at universities around the Globe to bring their hidden truth into the light.

 

The Private Vulnerable Tribal Group is named PVTG. This is to specifically identify those who are prone to extinction. They are distinguished from other tribal communities for their pre-agricultural forest-based economy. Though they have low levels of literacy and isolated habitations, they are socio-economically vulnerable and dependent on forest-based livelihoods, but they have better social cohesion and bonding among themselves and with nature.

Out of 635 tribal communities in India, 62 are found in Odisha. Among the STs, 13 are Particularly Vulnerable Tribal Groups (PVTGs) spread over 12 districts in the state, namely, Kalahandi, Nuapada, Sundargarh, Deoghar, Anugul, Mayurbhanj, Keunjhar, Malkangiri Rayagada, Kandhamal, Gajapati, and Ganjam. The scheduled tribe communities have distinct social, cultural, and occupational practices and traits. Tribals speak as many as 74 dialects. The Particularly Vulnerable Tribal Group in Odisha includes Bonda, Chuktia, Bhunjia, Didayi, Gongria, Kandha, Juang, Hill Kharia, Kutia, Kandha, Lanjia, Saora, Lodha, Mankiridia, Pauudi, Bhuyan, and Saora. [1]

 

Strength of the community: Kutia Kandhas are different from other Kandhas in many respects. By language, they speak Kui [2], a Dravidian language. Language is a science of communication that gives information to act and react. They identify themselves as Kuienju. The climate of Kutia Kandha areas is cooler. Life is tuned to the climate. Their food, clothes, and shelter are designed according to the climate. Sal (Soria robusta) is the prime tree of their forests and is related to their socio-economic and religious lives. Mango, Mahul, Sagopalm, Kusum, Asan, and many others are also part of their life line. Shiali and Baboo are useful for their cottage and boundaries. Different edible roots and berries are added to their food. Animals like elephants, leopards, deer, bears, wild goats, boars, monkeys, deer, peacocks, wild fowl, snakes, mongooses, etc. are inevitable parts of their lives.

House: Kutia Kandh stays together with high social bonding and mutual cooperation. Their houses are constructed in two or more lines, with a courtyard in the middle and houses on both sides of the courtyard, where they get ample sun light.

Food: Generally, they eat three times a day: in the morning, in the afternoon, and at night. The foods they eat are maze, millet, ragi, and rice. In their food, green leaves, shoots, tubers, roots, stems, flowers, fruits, seeds, mango, kernels, etc. are common. Shifting cultivation is their prime agriculture. They get a lot of food from it. They grow pulses, millets, and miner's millets. Green leaves, vegetables, fish or dried fish, and meat are important components of their food. Revenue Acts and Forest Acts control their access to and independent use of land, on which they have belonged and depended for generations since time immemorial.

Language: They have their own Kutia dialect mixed with Kui. Kui is the dialect of other tribal groups in neighboring districts. Being in Odisha, they speak the Odia language, as transection of livelihood needs is done with them. Being exposed to government staff and the markets of the nearby towns, some of them know Hindi, and they know many English words. The OPELIP project has tried to collect the Kutia words in Odia scripts with their meanings. But there is much to do to establish and preserve the language. Their language holds their culture, values, ethos, and practices. The dance, drama, songs, and music live in their dialect.

Role in natural resource management: Kutia Kandha knows their soil, water, weather, and forest. They cultivate on slopes where water flows. That way, soil erosion is controlled. Tubers they eat, but while collecting, they do not destroy them for the continuation of their availability; they replant the tuber tops before leaving the field. They do not destroy growing trees. Like kendu, chahar, harida, bahada, oanla, mahula, panasha amba, khajuri, barakoli, lembu, kamala, kushuma, kanticoli, sapuri, salap, bamboo, tamarin, costard apple, khursha, shiali,

Seeds they eat: tamarin, Shaili seeds, Khursha

Flowers they eat: Neem, Kuler, Kanchan, Agasti, drumstick,

Leaves: Kuler, Gunjer, Bahal, Kobi, Sunia, Kalam, Kosla, Khada, Khapri, Leutia, Kauria, Leutia,

They don’t want to leave the forest, though the Act is dissociating them or forcing them to leave the forest because their faith revolves around the "Dharni Khuta," their God, which is there in different parts of the forest. Their God and the mountain are almost one. Separating from the forest is separating them from their God and from their religious faith. And around Dharani Khuta, their lives, language, culture, and values revolve.

 

Gender: It is looked at from the perspective of access and control to resources, activity profile, and role in day-to-day life, especially in the life cycle of birth, marriage, and death. As such, there is no gender difference relating to work, but the harder work is done by men and the lighter work is done by women. But mostly women find themselves busy around the clock. Women and men cultivate together. And while the equipment, like frames and settings, is made by the male, the rest of the work is done together. The frames of the houses are made by men. But plastering and flooring in mud and their beautification are done by women. Grinding and cooking are mostly done by women. Before farming and cultivation in each season, males take the lead in rituals and sacrifices to the spirits. Sacrificial meat and ceremonial food are neither cooked nor eaten by the female folk due to socio-religious prohibitions. The Kutia Kandha do not drink milk. Eating eggs and pork is strictly prohibited for women. The emerging youth of both sexes have given up eating beef. During pregnancy, a few food taboos are observed. Some men marry more than one wife but stay together and share all their belongings. Women with whom and barren are given diverse A woman goes for a purification ceremony after a child is born to her.

Technology and engineering: Art, craft, musical instruments, nets, ornaments, housing frames, and farm equipment show their skills and innovations. Their cloth garments and utensils in wooden, metal, and earthen materials show their expertise for living and surviving. The frame of the house, carpentry of furniture, lifting water against the slopes, and agriculture equipment manifest their engineering skill; their food preservation, use of forest leaves, tubers, herbs, and animal body parts during health issues manifest their Sense of medicine; and their Calculation of Days, weeks, Months, and years based on the solar and lunar calendars and climatic predictions shows their knowledge in astronomy. In spite of this, Kutia and the PVTG, due to their lack of knowledge of numbers and letters, are considered backward and are ignored in different walks of life.

Work and earning: Kutia Kandh engage themselves in cultivation, wood cutting, gathering forest products, road making, plantations, and selling their own cattle, crops, and forest products. They do not work with other ethnocultural groups.

Borrowing and mortgaging is done during food scarcity, marriage, festivals, bride prices, and court cases with land lords, middlemen, or shopkeepers. They are an opportunity for credible investment for a better return, as they are faithful borrowers.

Entitlement: The moment s/he takes birth, an individual is surrounded by land, but the pity is that not all have the right to it because of a lack of rights over the land. Like that, many Kutias have had no right over the land where they were born, dwell, and cultivate since their ancestors. The village where they reside has no record of their rights to show anyone.

Disability: It is seen that many of them are undernourished or malnourished. They don’t go for treatment or certification to avail themselves of government disability benefits. Due to working in forests and climbing trees, many of them get injured. They do the local indigenous treatment. Often, it does not bear fruit.

Leadership and Judiciary: leadership is both traditional and as per government by election. Traditional clan leaders are Mutha Majhi and Majhi, and religious leaders are Jani, who is a magico-religious leader who is also an astrologer and healer, and they continue to serve the community hereditably. Birth, death, and marriage are social functions led by leaders. Stealing, begging, and robbery are not found in Kutia Kandh.

Marriage, as diverse as premarital, extramarital, postmarital, and interclan marriage, exists, but it is not a regular practice. In this kind of situation, a financial fine is imposed on the culprits who are convicted. Punishment and restrictions are imposed. The pregnancy of unmarried girls is seriously considered. Marriage by love, capture, exchange, and intrusion is also practiced. Sororate and junior levirate are also practiced. Marriage by bridesmaid is done in an arranged marriage, and it is costly.

Festivals and merrymaking: Major festivals are Meriah sacrifice, Phush PuniNua KhaeeDadbinere, Dasehera, Kandanga, Dakina, Basa Dakina, etc. The Meriah festival (Bia Katina Dakina) is the most significant and expensive occasion of Kutia Kandh.

Threat to the community: On the visit to Taldumer and Uper Dumer, it was seen that there is an accessible road to these interior villages after the Multinational Corporate House, Vedanta Township. After the township, the road became narrower. After it, there is a dance forest until one comes to these villages. There are many villages scattered in the forest and hills, even after Taldumer. People who are not fully clothed look slim. From their villages, the watershed streams flow down to the valleys of the district. The mountain Niyamgiri, which is the biggest bauxite store in Asia, seems to be going out of their control. [3] Deforestation due to industrialization and urbanization in Lanjigarh's head quarters is clearly visible. Topo spare in many areas is seen opened, looking red uncovered from the green coverings. People say the number of animals, timber, and forest coverage is decreasing at a very fast rate, though the number of forest staff is increasing. Vehicle movements and industrial products, both consumable and non-consumable, are increasing. There are Schools and staff like Anganwadi and Accredited Social Health activists, but kindergarten care and maternal care are at a crude stage.

Development is a concept taught in Schools and Universities with many sophisticated definitions and analyses with many parameters and indicators, but the human development Index, parameters, and indicators look paralyzed in villages like Taldumer and Uper Dumer. The present Chief Secretary of Odisha, who was a District Collector, Magistrate, and Project Director of the District Rural Development Agency, and who says Kalahandi is his Second Home District, may cry seeing this entitlement failure of Kutia Kandha, because now the district remembers when the Collector was touring in a Maruti Gypsy, and driving by self has given no result, though now the colorful Government Offices, Banks, panchayats, and Vedanta Almunia Setup look functional and active.

Conclusion: Over all, among the Kutia Kandh, there is gross entitlement. Failure: The Indian population can be broadly divided into tribals and non-tribals, as can the population of Kalahandi. Though there are different kinds of tribes, it is believed that the primitive tribes of Kalahandi are the original inhabitants of the district. Most of them are lagging behind in comparison to tribes in other parts of the world, the state, and the district. The Primitive Tribes are still in remote locations and are forest dwellers with their survival strategy. Their survival strategy has distinct science. Their language is a science; their agriculture, food, medicine, and food storage are sciences. Their irrigation, cottages, village, and set-up are engineering and science. Their days, months, and year calculations are a science. They manage their flora and fauna; their animals and birds are science. Though their goods and materials seem primitive, they are innovators and have been sustaining science since time immemorial, which is sustainable. Their interpersonal relations, group behavior, and concept of rules and disciplines are different from sociology, which has values and doctrines. They respect it, and the values and doctrines bind them together and give them a special identity in spite of modernism.

The non-tribes’ dwell mostly in plain areas, villages, towns, and cities. The socio-economic situation of tribes is relatively lagging behind. In education, health, and other parameters of development, that amounts to further backwardness. The reason is that their dreams and expectations are not so high. They are dependent on nature and forest products. They are not prone to migration. They are not exposed to higher education.

Apart from education, the availability of loans is their new issue. Now the government and the Forest Act say they have no authority in the forest where their God, in the form of Dharni Khuta, Jani Khuta, or Saru Penu (the Mountain God), is. It is a stump for the non-tribe, but it is their traditional God, not matching any other religion. So far as the different definitions of Entitlement failure are concerned, it is not having ownership of food, shelter, clothes, land, or water in spite of the exchange of capacity and capabilities with the state and society. Tribes in India, especially the primitive tribes, do not have land rights, though for generations they have been inhabitants of this land. But the issue is that with the failure of entitlement to the forest land, no one will take away their age-old scientific knowledge on land, water, forest, and their animals and society, but by departing from the forest land, the science they have in their dialect, interpersonal relations, and in their goods and belongings will be lost. The science of primitive tribes must be restored.

Dwit, David Philip

Leheri Thana,

Kantapar,

Bihar Sharif, Police Station,

Nalanda 803101           Mother’s Care School

Badpada

Bhawanipatna

Kalahandi, 766001

[1] Annual activity report of the OPELIP Annual Report of the Govt. of Odisha

[2] Eighth Schedule of the Constitution of India

[3] Geological Survey of India

Contact Here

Name

Email *

Message *