ରାଜନୀତି ନା କବିତା

ରାଜନୀତି ନା କବିତା
---------
ଦୁଶ୍ଚରିତ୍ରା ଉପରେ ତୁମରି କବିତା, 
ପିଶାଚିନି ହେଲା ଉର୍ବଶୀ ଓ ରମ୍ଭା,
ଲେଖନୀରେ ଦୁଶ୍ଚରିତ୍ରା ନୁହେଁ, ଧର୍ଷିତା?

ପାଗଳି ସେ, ତୁମଠି ସ୍ବାମୀ ଖୋଜିଲା,
କିଏ ନ ଚାହିଁଛି ନାଲି, ହଳଦୀ କଳା,
ରାଜନୀତିରେ, ନାଲି, ହଳଦୀ କଳା?

ଆ ମାଁ, ଖାଇ ଯା, ଫେରିବୁତ ହେଲେ ରାତି ବାରଟା,
ପଢିଛୁ ପାଠ ଯାହା ନୁହେଁ, ଅନ୍ୟ ମାନଙ୍କ ପରି ସାଧା,
କିଏ ଜାଣିଛି ପିଶାଚକୁ ବି ଭଲ ଲାଗେ ଯାହା ମହଙ୍ଗା।

ପାଠ, ସାଠ, କୋଠା, ସାଜ୍ଜ୍, ସଜ୍ଜା,
ଉର୍ବଶୀ, ରମ୍ଭା ନୁହେଁ ନାଁ ଦୁଶ୍ଚରିତ୍ରା,
ଭୁଲ ରଚନା, ଦୁଶ୍ଚରିତ୍ରା, ନୁହେଁ ଧର୍ଷିତା।

ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ,
ଭବାନୀପାଟଣା
୨୫/୦୮/୨୦୨୪

Nirvaya yaa avaya

Nirvaya yaa vaya
------
Very well expressed well crafted,
It's a poetry not of pain, but of trauma,
Not of an alive, but of an one who is dying seeing elders' drama

Love you beta, not for bleeding in heart like millions,
But for bleeding through your pen, by expression.

Love you beta, not for shading tears on cheeks,
But shading tears on the white papers that every body buy, but few make meaningfully ugly.

All blessings,
For leading a cause by dying,
But rascal, me too a man, for not finding ways to born as a feminine.

Dwit David Philip 
Advocate and Social Worker 
Kalahandi 
9437104303

ସଦ୍ୟ, ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ

ସଦ୍ୟ, ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ
------------
ସଦ୍ୟ ଦେଖିଲେ ଆଉ ଭଲ ଲାଗନ୍ତା !
ସଦ୍ୟ ଖାଇଲେ ଆଉ ଭଲ ହୁଅନ୍ତା !
ସଦ୍ୟ ଛୁଇଲେ ଜଣା ପଡନ୍ତା !

ସ୍ଵାଧୀନ ମନ, ଉଡୁ ଥାନ୍ତା !
ପରାଧୀନ ମନ, ମାନୁ ନଥାନ୍ତା !

ବିସ୍ମୟ ହୁଅନ୍ତା!
ଆଖି ଜଦି ତାପରେ ବୁଜି ହୁଅନ୍ତା !

ସ୍ଵାଧୀନ ଗରିବ ପାଇଁ ନୁହେଁ,
ପଇସାର ଗରିବ,
ମନର ଗରିବୀ ସ୍ଵାଧୀନ ନୁହେଁ,

ଆ'ରେ ସ୍ବପ୍ନ, ସତ ନା ମିଛ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିବା,
ଆ'ରେ ମେଘ୍, ଭିଯାଇବୁ ନା ନାହିଁ ଦେଖିବା,

କୁହୁଡିବି ସ୍ବପ୍ନ !
ତୁଷାରବି ସ୍ବପ୍ନ !

ଖରା ମାଡ଼ରେ ସ୍ଵପ୍ନବି ଗରିବ,
ଧନ ମାଡ଼ରେ ଗରିବ ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ,

ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍ 
ଓକିଲ ଓ ସମାଜସେବୀ
ଭବାୀପାଟଣା ୭୬୬୦୦୧
୧୪/୦୮/୨୦୨୪

One of the books

One of the books
-----------------------------
19,533 are the pages till date counted,
A book, yet to be completed, 
Flipped each page, are the days covered, 
All pages, never remembered.

Each time, the book, was closed, 
When, no more able to stare around.

Learnt, delarned, re-learnt,
Forgot many, restored something, worth to others, for no pany, 

There are many pages, teared and damaged,
Yet, there are few words, phrases and sentences, found underlined and high lighted.

Chapters are, joy, cry, smile, jokes and frustration, ambition, success and failures,

Womb, is the prelude,
Infant, is the play ground,
Teen, is the varity market,
Youth, is the fruit garden,
Adult, is the high way, 
Are all the contents.

Family, friends, society are the interlude, 
While each time is a paragraph, is found.
 
Cover page, yet to be designed,
Conclusion, will be survivors tongue to be uttered,
Last page, looks scrapped and erased.

Annexure, are the colours of the world, The people met around.
 
Its life, concluded before death,
Substance is, "Known To Me", Thy tongue may say.

Dwit David Philip
Chaibasha
Jharkhand
Chhattisgarh
8/08/2022

ହାତର ଖେଳ, ମୁହର ଗେଲ, ଦେହ

ହାତର ଖେଳ, ମୁହର ଗେଲ, ଦେହ
---------------
ହାତର ଖେଳ,
ମୁହର ଗେଲ,
ଓଠର ପବନ,
ଦେଲେ ବାହାରୁଛି ତୋଠୁ ସ୍ୱର,
ନାମ ଦିଅନ୍ତି ବଂଶୀ, ଗାଉଛୁ ପୁରା ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଲେ, ତୋଦେହ।

ହାତର ଖେଳ,
ଆଙ୍ଗୁଠି ପ୍ରହାର,
କଣ୍ଠ ସହିତ ମେଳ,
ଦେଲେ ବାହାରୁଛି ତୋଠୁ ସ୍ୱର,
ନାମ ଦିଅନ୍ତି ଢୋଲ, ଗାଉଛୁ ପୁରା ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଲେ, ତୋଦେହ।

ଢୋଲ, ମାଦଲ, ବଇଶି, ଗୀଟାର,
ବେହେଲା, ଇତ୍ୟାଦି ନାମ ତାଙ୍କର,
ସବୁକୁ ଦରକାର ପ୍ରେମର, ସ୍ପର୍ଶ,
ଦେଲେ ଗାଆନ୍ତି ଦେଇ ତାଳ ଓ ସ୍ୱର।

କାଷ୍ଟ, ପିତଳ, ଚମଡା, ତାର,
ପ୍ରେମରେ ଦେଉଛି ତାଳ ଓ ସ୍ୱର,
ନାହିଁ ଜାତୀ, ଧର୍ମ, ରଙ୍ଗ, ଭେଦ 
ମୁଁ କଣ ତାଠୁ କର୍କଶ, ଶବ୍ଦ ନାହିଁ ସୁର।

ଡୁଇଟି ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଭବାନୀପାଟଣା
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
www.pensofdavid.com

Can't realise without rebirth

Can't realize without rebirth 
------------
No one gives application to parents for one's birth,
No one gives one's own name, though comes to earth,
No one knows life after death,
But all known says, after death, what the one was.
 
Air is free, we polluted,
Water is free, we polluted,
Soil is free, we polluted,
Heat is free, we ozanized,
It's not need, but all desires and wants.
 
Free name,
Free birth,
Free death,
We want universe; God has given earth.
 
Dwit David Philip 
MA, LLB, PGPRM, IRPM, MCS, PhD Fellow 
Bhawanipatna, Kalahandi Odisha
klddavid@rediffmail.com 
9437104303
 
Free is God, that's not His mistake, can't realize without rebirth.

Oh You Crazy.

Oh You Crazy.
__________
As a child, I kissed you divinely,
As a teen ager, I kissed you mischievously,
As a youth, I kissed you passionately,
As an adult, I kissed you respectfully,
As an old one, I kissed you friendly,
Who in you, responded always, being smily,
Now dead is me, frozen body,
Not noticed, responding divinely,
But you are saying,
"Need a final responsive kiss", "Oh You Crazy"
God the almighty,
Saying, now dead is you, you missed the given time.

DWIT DAVID PHILIP
Advocate & Social Worker,
Badpada, Bhawanipatna, Kalahandi
klddavid@rediffmail.com
9437104303

Passion

Passion
-------------
Have written volumes, have read not much,
Have spoken immense, have heard that only drizzle,
Has heard every thing, that have uttered,
Has seen all moves, that have till desired.

Naked, I am, being covered,
Hidden, You are, being uncovered.

Earth is bleeding, I hammer,
Immense pleasure, in return, still You offer.

God of all creation, so open,
Sinner I am, driven by passion.

Being paramount creature of the universe,
Have not glanced you even being in nature.

Dwit David Philip
Advocate for social cause
Kalahandi 766001
9437104303

Understanding Entitlement Failures and Sciences of Primitive Tribes in the light of Kutia Kandh of Kalahandi

Understanding Entitlement Failures and Sciences of Primitive Tribes in the light of Kutia Kandh of Kalahandi

(Problem)

Science and human being goes together since time immemorial. Modern man is scientific and primitives are un scientific is neither true nor a fact. Facts are, lack of ample knowledge and lack of use of ample scientifically created machines, equipment, gadgets and it's products and findings is not unscientific. 

(Objectives)

1.     To unveil the truth that primitive tribes have hidden science in their day-to-day life.

2.     Land and Forest rights determines the preservation of the sciences of primitive tribes.

(Methodology)

1. Book review

2. Field visit

3. Focus group Discussion

4. Interview

(Hypothesis)

All over the world, seeing the primitives, less clothes, muddy house, forest gatherer, hunter, worshiper of nature eat raw or boiled without much spices, etc. one can't say, they have no science. But the sciences, both in humanities and in physical sciences, which are sustainable and panacea for humanity and earth are hidden in the life of primitive tribes.

Title: Understanding Entitlement Failures and sciences of of Primitive Tribes in the light of Kutia Kandh of Kalahandi

Author’s Full Name: Dwit David Philip

Designation: Legal Consultant

Contact Number: 9437104303/9425292992

e-mail: klddavid@rediffmail.com

Complete Postal Address:

Current Address

Permanent Address

Leheri Thana,

Kantapar,

Bihar Sharif, Police Station,

Nalanda 803101

Mother’s Care School

Badpada

Bhawanipatna

Kalahandi, 766001

 

Affiliation: Social Work, Freelance Legal Consultant.

Introduction: Songs, dances, music and food gives an identity to any racial group. Their functions and festivals, indigenous knowledge, techniques medicines, along with their smiles and tears, depicts their originality and identity. Their anthropology and tombs preserve their ethos and that is same with Kutia Kandha who dwell in the dance forest and hill terrain of Kalahandi, Raigada and Kandhamal districts with their own identity and test of primitive life style since time immemorial. With their forests, streams, flora and fauna, Kutia Kandha have no separate identity. Their name is their life, their religion, their economy, their physiology and even their sociology. They themselves are an academic discipline, a philosophy and an institution. And there is enough to unpack by champions and scholars of humanities and physical sciences in the domain of academic disciplines of universities of the Globe to bring their hidden truth into the light.

 

The Privative Vulnerable Tribal Group is named PVTG. This is to specifically identify them who are prone to extinction. They are distinguished from other tribal communities for their pre agricultural forest-based economy. Though they have low levels of literacy, isolated habitations they are socio economically vulnerable and dependent on forest-based livelihood but have a better social cohesion and bonding among themselves and with the nature.

*Out of 635 tribal communities in India, 62 are found in Odisha. Among the STs 13 are Particularly Vulnerable Tribal Groups (PVTGs) spread over 12 districts in the state namely, Kalahandi, Nuapada, Sundargarh, Deoghar, Anugul, Mayurbhanj, Keunjhar, Malkangiri Rayagada, Kandhamal, Gajapati and Ganjam. The scheduled tribe communities have distinct social cultural and occupational practices and traits. Tribals speak as many as 74 dialects, The Particular Vulnerable Tribal Group in Odisha include Bonda, Chuktia, Bhunjia, Didayi, Gongria, Kandha, Juang, Hill Kharia, Kutia, Kandha, Lanjia, Saora, Lodha, Mankiridia, Pauudi, Bhuyan, and Saora. [1]

 

Strength of the community: Kutia Kandha are different from other Kandha in many respects. By language they speak Kui[2] a Dravidian language. Language is a science of communication which gives information to act and react. They identify themselves Kuienju. The climate of Kutia Kandha areas is cooler. The life is tuned with climate. Their food, clothes and shelter are designed as per the climate. Sal (Soria Robustha) is the prime trees of their forests related to their socio-economic and religious life. Mango, Mahul, Sagopalm, Kusum, Asan and many others tress too are also part of their life line. Shiali and baboo are useful for their cottage and boundaries. Different edible roots, berries adds to their food. Animals like elephant, leopard, deer, bear, wild goat, boar, monkey, deer, peacock, wild fowl, snake, mongoose, etc are inevitable parts of their life.

House: Kutia Kandh stay together with high social bunding and mutual cooperation. Their houses are constructed in two or more lines being courtyard at the middle and houses both side of the courtyard where they get ample sun light.

Food: Generally, they eat thrice in a day, morning, afternoon and in night. The food they eat are maze, millet, ragi and rice. In their food, green leaves, shoots, tubers, roots, stems, flowers, fruits, seeds, mango, kernels etc are common. Shifting cultivation is their prime agriculture. They get major food stuff from it. They grow pulses, millets and miner millets. Green leaves, vegetables, fish or dry fish, meat Dall are important components of their food. Revenue Acts and forest Act controls their access and independent use of land to which they belong and depend for generations, time immemorial.

Language: They have their own Kutia dialect mixed with Kui. Kui is the dialect of other tribal groups of neighboring districts. Being in Odisha they speak the Odia language as transection of livelihood needs are done with them. Being exposed to government staffs and market of the nearby towns, some of them know Hindi and they know many English words. OPELIP project has tried to collect the Kutia words in Odia scripts with its meaning. But there is much to do to establish and preserve the language. Their language holds the culture, values, ethos and practices. The dance, drama, songs and music live in their dialect.

Role on natural resource management: Kutia Kandha know their soil, water, weather, forest. They cultivate against slope where water flows. By that soil erosion is controlled. Tubers they eat but while collecting, they do not destroy it for the continuation of its availability, they replant the tubers top before leaving the field. They do not destroy growing trees. Like kendu, chahar, harida, bahada, oanla, mahula, panasha amba, khajuri, barakoli, lembu, kamala, kushuma, kanticoli, sapuri, salap, bamboo, tamarin, costard apple, khursha, shiali,

Seeds they eat: tamarin, Shaili seeds, Khursha

Flowers they eat: Neem, Kuler, Kanchan, Agasti, drumstick,

Leaves: Kuler, Gunjer, Bahal, Kobi, Sunia, Kalam, Kosla, Khada, Khapri, Leutia, Kauria, Leutia,

They don’t want to leave the forest, though the Act is dissociating them or forcing them to leave the forest because their faith revolves on the “Dharni Khuta” their God, which are there in different parts of the forest. Their God and the mountain are almost one. Separating from forest is separating them from their God and from their religious faith. And around Dharani Khuta their life, language, culture, values revolve.

 

Gender: It’s is looked from the prospective of access and control to resources, activity profile, role in day today life especially in life cycle, birth, marriage and death. as such there is no gender difference relating to work but the harder work is done by male and lighter work is done by female. But mostly women found busy round the clock. Women and man do cultivation together, while the equipment like frames and settings are made by the male the rest of the work are done together. Frame of the houses are made by male but plastering and flooring in mud and its beautification done by female. Grinding and cooking mostly done by female. Before farming and cultivation in each season male take the lead in rituals and sacrifices to the spirits. Sacrificial meat and ceremonial food are neither cooked nor eaten by the female folk due to socio-religious prohibitions. The Kutia Kandha do not drink milk. Eating egg and pork is strictly prohibited for women. The emerging youths of both sexes have given up eating beef. During pregnancy a few food taboos are observed. Male some time marry more than one wife but stay together and share all the belongings. Women with which and barren are given diverse. Women goes for purification ceremony after child is born to her.

Technology and engineering: Art, craft, musical instruments, nets, ornaments, housing frames, farm equipment shous their skills and innovations. Their cloth garments and utensils in wooden, metal, earthen material shows their expertise for living and surviving skill. The frame of the house, carpentry of furniture, lifting water against the slopes, agriculture equipment manifests their engineering skill, their food preservation, use of forest leaves, tubers, herbs, animal body parts during health issues manifests their Sense of Medicine and their Calculation of Days, Week, Months, Year based on solar and lunar calendar and climatic predication shows their knowledge in astronomy. In spite of this Kutia the PVTG due to their lack of knowledge on numbers and letters of others’, are considered backward and are ignored in different walks of life.

Work and earning: Kutia Kandh engage themselves in cultivation, wood cutting, gathering forest products, road making, plantation, sale their own cattle and crops and forest products. They do not work in other ethno-cultural groups.

Borrowing and mortgaging is done during food scarcity, marriage, festivals bride price, court case in land lord or middleman or in shop keepers. They are an opportunity of credible investment for better return as they are faithful borrowers.

Entitlement: The moment s/he takes birth, an individual is surrounded by land, but the pity is that, all do not have the right on it because of lack of rights over the land. Like that many Kutias have no right over the land where they are born, dwell and cultivate since their ancestor. The village, where they reside have no record of rights to show to anyone. 

Disability: It is seen that many of them are under nourished and malnourished. They don’t go for treatment nor for certification for availing government disability benefits. Due to working in forest and climbing trees many of them get injured. They do the local indigenous treatment. Often it does not bear fruit.

Leadership and Judiciary: leadership is both traditional and as per government by election. Traditional clan leaders are Mutha Majhi and Majhi and religious leaders are Jani who is magico-religious leader who is also an astrologer and healer and they continue to serve the community hereditably. Birth death and marriage is a social function lead by leaders. Stealing, begging and robbery is not found in Kutia Kandh.

Marriage, diverse, premarital, extramarital post marital affairs, inter clan marriage exists but it is not a regular practice. For this kind of situation financial fine is imposed on the culprits and convicted. Punishment and restrictions are imposed. Pregnancy of unmarried girls are seriously viewed. Mmarriage like marriage by love, capture, exchange and intrusion are also practised. Sororate and junior levirate is also practised. Marriage by bride prise is done in arrange marriage and it is costly.

Festivals and merry making: Major festivals are Meriah sacrifice, Phush Puni, Nua Khaee, Dadbinere, Dasehera, Kandanga, Dakina, Basa Dakina, etc. Meriah festival (Bia Katina Dakina) is the most significant and expensive occasion of Kutia Kandh

Threat to the community: On the visit to Taldumer and Uper Dumer it was seen that, there is an in accessible road to these interior village after the Multinational Corporate House, Vedanta Township. After the town ship the road has become narrow to narrower. After it there is dance forest till one riches to these villages. There are many villages scattered in the forest and hills, even after Taldumer. People are not fully clothed, look slim. From their villages, the watershed streams are flowing down to the valleys of the district. The mountain Niyamgiri, is the biggest bauxite store of Asia, seems going out of their control.[3] Deforestation due to industrialization and urbanization of Lanjigarh head quarter is clearly visible. Topo spare in many areas is seen opened looks red uncovered from the green coverings. People say number of animals, timbers, forest coverage is decreasing in number in a very fast rate though number of forest staffs are increasing. Vehicle movements and industrial products both consumable and non-consumable items are increasing. There are Schools and Staffs like Anganwadi and Accredited Social Health Activists but kindergarten care and maternal care looks at crude stage.

Development is a concept, taught in Schools and Universities with many sophisticated definitions and analysis with many parameters and indicators but the human development Index, parameters and indicators looks paralyzed in the village like village, Taldumer and Uper Dumer. The present Chief secretary of Odisha, who was a District Collector and Magistrate and Project Director of District Rural Development Agency, who says Kalahandi as his Second Home District, he too may cry seeing this entitlement failure of Kutia Kandha, because now the district remembers when the Collector was touring in Maruti Gypsy, by driving by self has given no result though now the colorful Government Offices, Banks, Panchayats and Vedanta Almunia Setup looks functional and active.

Conclusion: Over all among the Kutia Kandh there is gross entitlement Failure: Indian population can be broadly divided into tribals and non-tribals so is the population of Kalahandi.  Though there are different kinds of tribes but it is believed that the primitive tribes of Kalahandi are the original inhabitant of the district. Most of them are lagging behind in comparison to tribes of the parts of the world and the state and the district. The Primitive Tribes are still in remote locations and are forest dwellers with their survival strategy. Their survival strategy has distinct science. Their language is a science, their agriculture, food, medicine, food storage are sciences. Their irrigation, their cottages, village, set up are engineering and science. Their days, months, year calculation is a science. They manage their flora and fauna; their animals and birds are a science. Though their goods and materials lloks primitive but they are innovator and sustaining the science since time immemorial which is sustainable. Their interpersonal relation, group behaviour and concept of rules and disciplines are a different sociology which has values and doctrines. They respect it and the values and doctrines bind them together and give them special identity in spite of modernism.

The non tribes’ dwell mostly in plain areas, villages, towns and cities. Socio economic situation of tribes are relatively lagging behind. In education and health and in other parameters of development, that amounts to further backwardness. The reason is, their dream and expectation are not so high. They are dependent on nature and forest products. They are not prone to migration. They are not exposed to higher education.

Apart from education none availability of lend is their new issue. Now Government and the forest act says they have no authority in the forest where their God in the form of dharni khuta or jani khuta /Saru Penu (Mountain God) is there. It is a stump for the non-tribe but it is their traditional God not matching with any other religion. So far, the different Definition of Entitlement failure are concerned it is, not having ownership of food shelter or clothes, land and water, in spite of exchange of capacity and capabilities to exchange with the state and the society. Tribes in India especially the primitive tribes do not have land rights though for generations they are inhabitants of this land. But the issue is, with the failure of entitlement of the forest land no one will take away their age-old scientific knowledge on land water, forest and their animal and society but by departing from the forest land the science they have in their dialect, interpersonal relation and in their goods and belongings will be lost. Science of primitive tribes must be restored.



[1] Annual activity report of (OPELIP Annual Report of Govt of Odisha

 

[2] Eighth Schedule of the constitution of India

[3] Geological Survey of India 

ଦେଖ ଖରା ମୃତ୍ୟୁ ଖୋଜୁଛି

ଦେଖ ଖରା ମୃତ୍ୟୁ ଖୋଜୁଛି
______________
ଦେଖ ଖରା ମୃତ୍ୟୁ ଖୋଜୁଛି,
ଗ୍ରାସିବ କାହାକୁ ତାଘରୁ ବାହାରିଛି,
ବର୍ଷା ଶୀତ ତା ବିନା ହୁଏନି, 
ରୁକ୍ଷ ରୁପ ତାର ପ୍ରଶ୍ନ ଏପରି କାହିଁକି?
ଶାସନ ପ୍ରଶାସନ ନୋଟିସ ଦେଉଛି
ଘରୁ ବାହାରିଲେ ପ୍ରାଣ ଯାଉଛି,
ଦିନରେ ସିନା ବାହାରକୁ ବାହାରିବନି,
ରାତି ବାର ଟାରେ କାହିଁକି ସୋଇ ହେଉନି?
ଗଛ ପତ୍ର ସବୁ ଝାଉଳି ଯାଉଛି,
ପତ୍ର ଝଡ଼ା ଯାଇ ପତ୍ର କଅଁଳି ମରୁଛି,
ବୁଡ଼ା ବୁଢ଼ୀ କହୁଛନ୍ତି ଏପରି ଦେଖିନି,
ଉତ୍ତର ନଦେଇ ସରକାର ନୋଟିସ ଦେଉଛି।
ଜଗାନାଁ ଓ ସରକାର ରଥରେ ମାତିଛି,
ଜଂଗଲୀ ଲୋକ ଆବସ ପାଇଛି,
ରଥ ଓ ଘର ସରକାର ଵୁଝୁଛି,
ପାଇଖାନା ସହସ୍ର ବାହାରେ କରିଛି।
ନ ବାହାରି ଘରୁ ଯିବି କାହା ଠିକି,
ଗଛ କାଟି ରାସ୍ତା କେଉଥି ପାଇଁ,
ମୃତ୍ୟୁ ସଜାଡି, ନୋଟିସ ବାହାରିଛି,
ନୋଟିସ ଦିଅ ଖରାକୁ ସେ ଯାଉ ପଳାଇ,
ଦେଖ ଖରା ମୃତ୍ୟୁ ଖୋଜୁଛି।

ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ୍ ଫୀଳିପ
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
ଭବାନୀପାଣା, କଳାହାଣ୍ଡି
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
klddavid@rediffmail.com

ମୁଁ ଭୋଟ ଦେବି କାହାକୁ

ମୁଁ ଭୋଟ ଦେବି କାହାକୁ
_________________
ମୁଁ ଭୋଟ ଦେବି କାହାକୁ, ଏହା ଏକ ଜଟିଳ ପ୍ରଶ୍ନ। ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରୁଛନ୍ତି, କାମ ବାଲି, ଚାକର, ପିଅନ, ନିର୍ମାଣ ଶ୍ରମିକ, ଗାଁର ସରକାରୀ ବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ର ଓ ଛାତ୍ରୀ ମାନଙ୍କ ମାଁ ଓ ବାପା। ପଚାରୁଛନ୍ତି ନୁଆ ଯୁବା ଯୁବତୀ ଭୋଟର, ପଚାରୁଛନ୍ତି କୋଟି କୋଟି ସରକାରୀ ବସ ଯାତ୍ରୀ ଓ ତୃତୀୟ ଶ୍ରେଣୀର ରେଳ ଯାତ୍ରୀ। ପଚାରୁଛନ୍ତି, ବିହାରର ମୂଶାହାରି, ଛତିଶଗଡର ଗଣ୍ଡ, ଝାଡ଼ଖଣ୍ଡର ହୋ, ଓଡ଼ିଶାର କୁଟିଆ କନ୍ଧ। ଉତ୍ତର ଖୋଜିବ କେଉଁଠି। ଏମାନେ ଭାରତରେ ସମସ୍ତେ ମିଶି ୩୦% ରୁ ଅଧିକ।ଖବର କାଗଜର ଗର୍ଭ ଗୃହ କହୁଛି, ସର୍ବଜାତୀୟ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଇଣ୍ଡେକ୍ସରେ ଭାରତ ତଳମୁହାଁ ହୋଇ ସାରିଛି। ପ୍ରଧାନ ମନ୍ତ୍ରୀ ଆଉ ବିଶ୍ୱ ଗୁରୁ ନକହି, ବିଶ୍ଵ ବନ୍ଧୁ କହିଲେଣି। ଧର୍ମ ଭିତ୍ତିକ ଉତ୍ପିଡନରେ ଭାରତ ଆଗୁଆ। ମାନବ ଅଧିକାର ଭାରତରେ ଭଙ୍ଗ ହେବା ମାତ୍ରା ପାଇଁ ବିଶ୍ଵ ଦରବାର କ୍ଷୁବ୍ଧ। ବିଦେଶୀଙ୍କ ପାଇଁ ଅସହିଶ୍ନୁ ହେବା ବଢ଼ି ଚାଲିଛି ବୋଲି ୱାଇଡେନ୍ କହିଛନ୍ତି। ଜି-୨୦ ରେ, ଧର୍ମ ଭିତ୍ତିକ ସ୍ଵାଧୀନତା କୁ ଗୁରୁତ୍ଵ ଦିଆଯାଇଛି। କେଜ୍ରିୱାଲଙ୍କ ବନ୍ଦୀ ହେବା, ଗଣତନ୍ତ୍ର ଓ ଦେଶର ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ନେତାକୁ ବିଚଳିତ କରିଛି। ସମ୍ବାଦ ପତ୍ରର ସ୍ଵାଧୀନତା ବି ପ୍ରଶ୍ନର ଘେରକୁ ଆସିଛି। ଭାରତର ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ ବିବୃତିକୁ 'ଲାନସେଟ' ପତ୍ରିକା ସନ୍ଦେହ କରୁଛି। ହାଭାର୍ଡ ରିପୋର୍ଟ ଅନୁଯାଇ ଭାରତର ଶିଶୁ ପୁଷ୍ଟିହୀନତା ୬.୭ ମିଲିୟନ। ବିଶ୍ଵ କ୍ଷୁଧା ଇଣ୍ଡେକ୍ସ ଅନୁଯାୟୀ ଭାରତ ୧୧୧ ରୁ ୧୨୫ କୁ ଖସିଛି। ବିଶ୍ଵ ଦାସତ୍ୱ ଇଣ୍ଡେକ୍ସ ରେ ଭାରତ ଜି-୨୦ ଦେଶମାନଙ୍କ ଭିତରେ ସବୁଠୁ ଶୀର୍ଷରେ ଅଛି। ଯୁବା ବେରୋଜଗାରରେ ଭାରତ ୨୩.୨୨ % ରେ, ଯାହାକି ପାକିସ୍ଥାନ ଠୁ ଅଧିକ। ଏସବୁ ତଥ୍ୟ WIRE/ୱାୟାର ମାଗାଜିନ୍ ରୁ ମିଳିଛି।
ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ନାଗରିକ ଭୋଟ ଦେଇ ନିଜ ନେତା ବାଛିଥାଏ। ମୁଖ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ପ୍ରଧାନ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଭାରତରେ ନିର୍ବାଚିତ ସଦସ୍ୟ ମାନେ ବାଛନ୍ତି। ମୁଖ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ପ୍ରଧାନ ମନ୍ତ୍ରୀ ପାଇଁ କେବଳ ନବୀନ ଓ ମୋଦି କିମ୍ବା ରାହୁଲ ଓ କେଜ୍ରିୱାଲ ବା ତେଜସ୍ଵୀ ଓ ସଚିନ ଯୋଗ୍ୟ କହିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ। ନେଟ ର ଏକ ଆକଳନରୁ ଓଡ଼ିଶାରେ ପ୍ରାୟ ୩.୨୯ କୋଟି ଭୋଟର ୨୦୨୪ ମସିହାରେ ଭୋଟ ଦେଇ ପାରିବେ। ଓଡ଼ିଶାରେ ୧୪୭ ଜଣ ବିଧାୟକ ନିର୍ବାଚିତ ହୋଇ ଜଣଙ୍କୁ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ଅନ୍ୟା କିଛି ଜଣଙ୍କୁ ମନ୍ତ୍ରୀ କରି ପାରିବେ। 
ସମଗ୍ର ଭାରତରେ ଅନ୍ୟ ଏକ ନେଟର ଆକଳନରୁ ଜାଣିବାକୁ ମିଳୁଛି, ପ୍ରାୟ ୯୭ କୋଟି ଭୋଟର ଭୋଟ ଦେବେ ଓ ୫୪୩ ସାଙ୍ଗସଦକୁ ନିର୍ବାଚିତ କରିବେ। ଭାରତ ଓ ଓଡ଼ିଶାରେ ଏହି ୯୭ କୋଟି ଜନତା ଭିତରେ ଲୁଚିରହିଛନ୍ତି ଲକ୍ଷାଧିକ ସାଧୁ ଓ ବିଭିନ୍ନ କ୍ଷେତ୍ରରେ କୃତିତ୍ବ ହାସଲ କରିଥିବା ନାଗରିକ ମାନେ। ନେତା ଓ ନେତୃତ୍ୱର ଅଭାବ ନାହିଁ। ହୁଏତ କୁଟ ନୀତିଜ୍ଞ ମାନଙ୍କର ଅଭାବ ଅଛି।
ଆମେ ଯାହାକୁ ନିର୍ବାଚିତ କରିବା ସେ ନିର୍ବାଚିତ କରିବେ ତାଙ୍କ ଭିତରୁ ନେତା, ଯିଏକି ଓଡ଼ିଶା ଓ ଭାରତର ଆଗାମୀ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷର ଭାବି ପ୍ରଗତି ଓ ତନ୍ତ୍ରକୁ ରୂପ ଦେବେ।
ନିର୍ବାଚନ ପରେ ପ୍ରାୟ ୯୭ କୋଟି ଭୋଟ୍ଟର ଦେଖିବେ, ତାଙ୍କ ଭୋଟ ର ଫଳାଫଳ କେଉଁ ରୂପ ନେଲା। ଭୋଟ ଦେଲି କାହାକୁ, ନେତା ହେଲା କିଏ। ଭୋଟ ଦେଲାବେଳକୁ ଭୋଟରଙ୍କୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିଥାଏ: ଦଳର ନାମ, ଦଳର ଚିହ୍ନ, ଦଳର ଦର୍ଶନ ଓ ପ୍ରାର୍ଥୀଙ୍କ ଚରିତ୍ର। 
ନିର୍ବାଚନ ପୂର୍ବେ ପ୍ରାର୍ଥୀଙ୍କୁ ଓ ପରେ ନିର୍ବାଚିତ ନେତାଙ୍କୁ ନିଜ ଜଣାଣି ଯଦି ଜଣାଇ ପାରୁନାହୁଁ, ତାଙ୍କୁ ଭୋଟ ଦେଇ ଲାଭ ନାହିଁ। ପ୍ରାର୍ଥୀ ଓ ନିର୍ବାଚିତ ନେତା ଭୋଟ୍ଟରଙ୍କୁ ଭୋଟ ପରେ ଭୁଲିଯିବା ଗ୍ରହଣୀୟ ଆଚରଣ ନୁହେଁ।
ରାଷ୍ଟ୍ର ପତି ଯଦିଓ ରାଷ୍ଟ୍ର ମୁଖ୍ୟ, ପ୍ରଧାନ ମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ମୁଖ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରୀ ଯଦିଓ ଦେଶର ଓ ପ୍ରଦେଶର ନେତୃତ୍ୱ ନିଅନ୍ତି, ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଆମ ଜଣାଣ ଜଣାଇବାର ପ୍ରଥମ ବିକଳ୍ପ, ଆମ ଅଞ୍ଚଳର ପ୍ରାର୍ଥୀ ଓ ନିର୍ବାଚିତ ନେତା। 
ତେବେ ମୁଁ ଭୋଟ ଦେବି କାହାକୁ। ଦଳର ନାମ, ଦଳର ଚିହ୍ନ, ଦଳର ଦର୍ଶନ କୁ, ନା ପ୍ରାର୍ଥୀଙ୍କୁ। ପ୍ରାର୍ଥୀ ଓ ଦଳର ନାମ, ଦଳର ଚିହ୍ନ, ଦଳର ପ୍ରକୃତି ଓ ଦଳର ଦର୍ଶନ ଭିତରେ ଅନେକ ସମୟରେ ସମନ୍ୱୟ ରହେ ନାହିଁ। ତେବେ ମୋର ପ୍ରାଧାନ୍ୟତା କଣ। 
ନେତା, ଦଳ ବଦଳାଇବା, ଭାରତର ରାଜନୀତିରେ ଏବେ ଏକ ସାଧାରଣ ବିଷୟ। ଦକ୍ଷିଣ ପନ୍ଥି, ବାମ ଦଳକୁ ଓ ବାମ ପନ୍ଥି, ନ୍ଦକ୍ଷିଣ ପନ୍ଥିକୁ ବି ଡେଇଁବା, ସାଧାରଣ ବିଷୟ ହୋଇଛି। ଦଳର ଚିହ୍ନ, ଦଳ ର ପ୍ରକୃତି ଓ ଦଳର ଦର୍ଶନ, ପ୍ରାର୍ଥୀମାନଙ୍କୁ ଦଳରେ ବାନ୍ଧି ରଖି ପାରୁନାହିଁ। ନିର୍ବାଚନ ପରେ ସେମାନେ ଯଦି ଭୋଟରକୁ ଆଖି ଠାରୀ ଦିଅନ୍ତି ତେବେ ଆମେ କରିବା କ'ଣ?
ଆଜିର ଓଡ଼ିଶା ଓ ଭାରତ, ବିଜୟୀ ଦଳର ଚିହ୍ନ, ପ୍ରକୃତି ଓ ଦର୍ଶନ ତଥା ବିଜୟୀ ପ୍ରାର୍ଥୀଙ୍କୁ ନେଇ ପରିଚୟ ପାଉଛି। ଭାତ ହାଣ୍ଡି ଓ ଛାତର ଭବିଷ୍ୟତ ନିର୍ଧାରଣ କରୁଛି ପ୍ରାର୍ଥୀ ଚୟନ। କିନ୍ତୁ ଭାତ ହାଣ୍ଡି ଓ ଛାତର ଭବିଷ୍ୟତ ନାଁରେ ମୁଁ ମୋର ଭୋଟ ଦେଇ ଦେଶର ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ଭବିଷ୍ୟତକୁ ଅନ୍ଧକାର ଭିତରକୁ ଠେଲି ଦେଉ ନାହଁ ତ?
ମୁଁ ଓ ମୋର ସହ ନାଗରିକ, ପୁଣି ମୋ ଦେଶ, ଅନ୍ୟ କାହାର ଚାପରେ ଯଦି ଅଛି, ତେବେ ମୋର ସ୍ଵାଧୀନତା ନାହିଁ, ଆଉ ମୁଁ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଭୋଗ କରି ପାରୁ ନାହିଁ କୁହାଯିବ। କେବଳ ଭୋଟ ଦେବା ଗଣତନ୍ତ୍ର ନୁହେଁ। ଅନ୍ୟର କ୍ଷତି ନକରି, ସ୍ଵାଧୀନ ଭାବେ, ନିଜର ଖୁସିକୁ ଉପଭୋଗ କରିବା, ମୋ ପାଇଁ ପ୍ରକୃତ ସ୍ଵାଧୀନତା ଓ ଗଣତନ୍ତ୍ର। ଭାତ ହାଣ୍ଡି ଓ ଛାତର ଭବିଷ୍ୟତ ନାଁରେ, ସ୍କିମର ଆଳରେ, ମୋର ଭୋଟକୁ, ଅର୍ଥାତ ସ୍ଵାଧୀନତାକୁ କିଣା ଯାଉନାହିଁ ତ? ମୁଁ ଭୋଟ ଦେଉଛି ନା ମୁଁ ବିକ୍ରି ଯାଉଛି? କିଣିଲା ପରେ, କିଣା ପଦାର୍ଥ ବା ବିକ୍ରି ହୋଇଥିବା ମଣିଷ ଉପରେ କ୍ରେତାଙ୍କର ଏକଛତ୍ର ଅଧିକାର ରହେ। ଭାରତରେ ଭୋଟର ମାନଙ୍କର ଅବସ୍ଥା କିଣା ଅବସ୍ଥାକୁ ପହଞ୍ଚି ସାରିଲାଣି ବୋଲି ଚର୍ଚ୍ଚା।
ମଦ, ମାଂସ, ଟଙ୍କା କେବଳ ଭୋଟ କିଣିବା ମାଧ୍ୟମ ନୁହେଁ, ଚିହ୍ନ, ଦର୍ଶନ, ଦଳ, ନାରା, ପ୍ରତିଶୃତି ବି ଭୋଟ ଲୋଭେଇବାର ମାଧ୍ୟମ ହୋଇଛି। ଭୋଟ, କିଣା ବିକାର ଶିକାର ନହୋଇ, ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ଉପାୟରେ ଭବିଷ୍ୟତ "ନିର୍ଦ୍ଧାରଣର ତନ୍ତ୍ର" ହେଉଛି ନିର୍ବାଚନ। 
ନିର୍ବାଚନ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଏକ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ପର୍ବ। ନିର୍ବାଚନ ଆୟୋଗର ଅଧିନରେ କ୍ଷମତାର ବିନ୍ଦୁ ଗୁଡ଼ିକ, ପୋଲିସ, ପ୍ରଶାସନ ଇତ୍ୟାଦି, ସମ୍ପୂର୍ଣ ରୂପେ ପରିଚାଳିତ ହୁଅନ୍ତି। ବିଚାରାଳୟ, ନିର୍ବାଚନ ଆୟୋଗର ସ୍ଵାଧୀନତାକୁ ନିଶ୍ଚିତ କରନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ସନ୍ଦେହ, "ନିର୍ବାଚନ ଆୟୋଗ" ଓ ଏହାର କର୍ମକର୍ତ୍ତା, ନିର୍ବାଚନ ପ୍ରକ୍ରିୟାର ଆରମ୍ଭରୁ ଶେଷ ଯାଏଁ, ଶାସକ ଦଳ ଦ୍ଵାରା ପରିଚାଳିତ ହେଉ ନାହିଁତ?
ଭାରତରେ ନିର୍ବାଚନ ଆୟୋଗ ସ୍ଵାଧୀନ ବୋଲି ଯଦି ନାଗରିକ ଅନୁଭବ କରି ପାରୁ ନାହିଁ, "ଝିଅ ପ୍ରେମ-ବିବାହ କରୁଛି ସତ କିନ୍ତୁ ପ୍ରେମର ଆଳରେ ସେ ପ୍ରତାରିତ ହେଉଛି"।
ଭାରତ, ସ୍ଵାଧିନତା ସଂଗ୍ରାମୀ ମାନଙ୍କୁ ପୂଜା କରେ। ସେମାନେ ପୂଜ୍ୟ। ଆଠଟି ଦସନ୍ଧି, ଅପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ମାନବ ସମ୍ବଳ, ପ୍ରାକୃତିକ ସମ୍ପଦ ଓ ସମ୍ବିଧାନ, ବିକାଶ ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ ଉପାଦାନ ଅଟେ। ହେଲେ, ଭାତ ହାଣ୍ଡି ଓ ଛାତ, ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସୁନିଶ୍ଚିତ ହୋଇ ପାରି ନାହିଁ। ପିଇବା ପାଣି, ବିଜୁଳି, ଶିକ୍ଷା ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ, ସହରର ବସ୍ତି ଓ ଜରିବେଟୁଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ, ବିକାଶର ବାସ୍ତବ ସ୍ଥିତି ସ୍ପଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଉଛି। ଗାଁ ମାନଙ୍କରେ ନାଳ ଓ ନଳ, ପଲିଥିନ ଓ ଖୋଲା ମେଲା ଦେହ, ପୋଖରୀ ତୋଠରେ କେବଳ ନୁହେଁ, ବସ୍ତି ଓ ବଜାରେ ମଧ୍ୟ ମୁକୁଳା ଦିଶୁଛି। ଆଦିବାସୀ ଓ ହରିଜନ କେବଳ ନୁହେଁ, ଭାତ ହାଣ୍ଡି ଓ ଛାତ ଅସୁରକ୍ଷିତ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକ ବି ନୁହେଁ, ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର ଏକ ପ୍ରଶ୍ନ, ମୁଁ ଭୋଟ ଦେବି କାହାକୁ?


ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି, ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩

ଗୁପ୍ତେଶ୍ୱରରେ ଗୁପ୍ତ ଇଶ୍ଵର ମାନଙ୍କ ସହିତ ଭେଟ

ଗୁପ୍ତେଶ୍ୱରରେ ଗୁପ୍ତ ଇଶ୍ଵର ମାନଙ୍କ ସହିତ ଭେଟ
----------
ପଞ୍ଚାବନ ବର୍ଷରେ ଚାରି ରାଜ୍ୟରେ ବୁଲି ବୁଲି, ମଣିଷ ବିଶ୍ରାମ ନେବାକୁ ଚାହିଁଲା। ଭାରତର ଚାରି ମେଟ୍ରୋରେ ବୁଲି ବୁଲି ଆଧୁନିକତା ସହିତ ଯୁଝି ଆସିଲା। ଦୁଇଟି ଆଇ.ଆଇ.ଟି, ମୁମ୍ବାଇ ଓ ଖଡକପୁରରେ ଗ୍ରାମ୍ୟାଞ୍ଚ୍ଚଳ ବିକାଶ ଯୋଜନାର ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ନେଇ ବୈଷୟିକ ଶିକ୍ଷାର ଶୀର୍ଷକୁ ଦେଖିବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଲା। ବିହାରର ମୁଷହର, ଝାଡ଼ଖଣ୍ଡର ମାଲଟ୍ଟୋ, ହୋ, ଛତିଶଗର୍ଡର ଗଣ୍ଡ ଓ ଓଡ଼ିଶାର କୁଟିଆ କନ୍ଧଙ୍କ ପାଇଁ କାମ କରି ମଣିଷର ଦାରିଦ୍ର୍ୟତା ଓ ମଣିଷର ମଣିଷ ସମ୍ମୁଖରେ ସାମ୍ବିଧାନିକ ମଜବୁରି ଜାଣି ପାରିଥିଲା।  କିନ୍ତୁ କୋରାପୁଟର ଗୁପ୍ତେଶ୍ୱର ଉଇଗୁଡ଼ାକୁ ଆସି ଗୁପ୍ତ ଇଶ୍ଵର ମାନଙ୍କ ସହିତ ଭେଟ ହେଇ ଆତ୍ମ ତୃପ୍ତି ପାଇଲା। ସେମାନେ ବାସ୍ତବରେ ଜୀବିତ ଇଶ୍ଵର ମାନେ। ଆମପରି ଦେହ ଧାରୀ ମଣିଷ ମାନେ। ମାଟିର ଓ ଦେବତ୍ୱର ଇତିହାସ ଓ ପରମ୍ପରାକୁ ବଜାଇ ରଖିଛନ୍ତି। ନିଜ ନିଜ ଭିତରେ ପ୍ରଗାଢ଼ ପ୍ରେମ ଓ ଅଜଣା ଅଶୁଣାଙ୍କୁ ଆତିଥ୍ୟ। କିଏ ସେମାନଙ୍କୁ ପୂଜା କରୁ ନ କରୁ ମୁଁ କରୁଛି। କୋରାପୁଟ, ଶୁଣିବାକୁ ମିଳେ, ଧାନ ଚାଷର ଆଦ୍ୟ ସ୍ଥଳୀ, ସୁଗନ୍ଧ ଵାସୁମତି ଚାଉଳର ଅନ୍ତୁଡ଼ି ଶାଳ, ପୁଣି କ୍ଷୁଦ୍ର ଶସ୍ୟ, ବାଜରା, ଜଆର, କାଙ୍ଗ, କୁଷଲାର ଜନକ, ତାଉପରେ ଗୁପ୍ତ ଇଶ୍ଵର ମାନଙ୍କର ବାସ ସ୍ଥାନ ବୋଲି ତା ୧୯/୦୪/୨୦୨୪ ରେ ଯାଇ ଜାଣିଲି। ଉଇଗୁଡ଼ା ଗାଁଟି ହେଉଛି ବାଇପରୀଗୁଡ଼ା ପ୍ରଖଣ୍ଡର ରାସ୍ତା ନଥିବା, ଅଙ୍ଗନ୍ ୱାଡ଼ି ଗୃହଟେ ନଥିବା, ସ୍କୁଲ ଗୃହ ନଥିବା, ପୁଣି ପ୍ରସୂତି ନାରୀକୁ ପ୍ରାୟ ଦୁଇ କିଲୋ ମିଟର ପାହାଡ ଚଢି ଭାର ଓ ବୋଝେଇ କରି ନିଆ ଯାଉଥିବା ଓ ଅକ୍ଷର ସହିତ ଅପରିଚିତ ଥିବା ଆଦିମ ଜନଜାତିଙ୍କ ଗ୍ରାମ।      
ବାଇପରୀଗୁଡ଼ାର ଗୁପ୍ତେଶ୍ୱର ଓ ହଲଦିକୁଣ୍ଡ ବର୍ତ୍ତମାନ ପୁରା ଓଡ଼ିଶା ଓ ଛତିଶଗଡ ପାଇଁ, ଗୁପ୍ତ ଇଶ୍ଵରଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଓ ପର୍ଯ୍ୟଟନର ସ୍ଥାନ। ଜଇପୂର-ଗୁପ୍ଟେଶ୍ୱର ରାଜ ରାସ୍ତା ପରିଦର୍ଶକଙ୍କ ପାଇଁ କଳା କାର୍ପେଟ ପକାଇ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କଲା ପରି ସୁଗମ୍ୟ ହୋଇଛି। ଚୌବନ୍ କିଲୋମିଟର କେମିତି ପାର ହୋଇ ଯାଉଛି ଜାଣି ହେଉନି। ଜଇପୂରକୁ ବିଶ୍ୱବାସି ପାଇଁ ଉଡାଜାହାଜ, ଓ ରେଳ ପଥ ସଂଯୁକ୍ତ ହୋଇଛି। 
ବର୍ତ୍ତମାନ୍ ଏଠିକାର ଆଦିବାସୀ ଓ ଜନଜାତି ଚଇତ୍ରା ପାଳନରେ ଭାରି ବ୍ୟସ୍ତ। ସ୍ଥାନେ ସ୍ଥାନେ ରସି ଧରି ଯାନ ବାହନକୁ ଅଟକାଇ କିଛି ପର୍ବ ଖର୍ଚ୍ଚ ମାଗୁଛନ୍ତି। ଯାତ୍ରୀଙ୍କୁ କେଉଁଠି ଫୁଲ ଦେଇତ କେଉଁଠି ସ୍ମିତ ହସଟେ ଦେଇ ଶିଶୁ, କିଶୋରୀ, ମାଁ ଭଉଣୀ ଆଠଣି ଠୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଯେତେ ଦେଇପାର, ନେଇ, ରାସ୍ତା ଛାଡ଼ି ଦେଉଛନ୍ତି। ମନେ ହେଉଛି, କୋରାପୁଟ ସାଜିଛି। ଗୁପ୍ତ ଇଶ୍ଵରମାନେ ନିଜେ ବାହାରି ଭେଟୁ ଛନ୍ତି ପରିଦର୍ଶକ ମାନଙ୍କୁ, ନିଜେ ଇଶ୍ଵର ମାନେ ସ୍ବାଗତ କରୁଛନ୍ତି। ଉଇଗୁଡ଼ା ପହଞ୍ଚିବା ପୂର୍ବରୁ ଚାରିଚକିଆ ଧଳା ହୁଣ୍ଡାଇ-ଇଅନ ଗାଡ଼ିକୁ ପ୍ରାୟ ଦୁଇ କିଲୋମିଟର ଦୂରରେ ରଖି ଦିଆ ଗଲା। ତାପରେ ଦୁର୍ଗମ ରାସ୍ତା ଆରମ୍ଭ ହେଲା। ଯେଉଁଠି ଗାଡିରୁ ଓହ୍ଲାଇଲୁ ସେଇଠୁ ପ୍ରାୟ ଷାଠିଏ ସତୁରୀ ଫୁଟ ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଇବାକୁ ପଡ଼ିଲା। ସାଙ୍ଗରେ ଥିବା ଦୁଇ ମହିଳା ଏନ.ଜି.ଓ କର୍ମୀ, ବାର ବାର ତାଗିଦ୍ କରୁଥିଲେ 'ଦେଖନ୍ତୁ ପଡି ଯିବେ'। ଏକ୍ସନ କମ୍ପାନୀର ଗ୍ରିପ ଥିବା ବୁଟ ପିନ୍ଧିଥିଲି, ତାହା ହଠାତ୍ ତଳ ମୁହା ରାସ୍ତାରୁ ଟଳି ପଡ଼ିବାଠୁ ରକ୍ଷା କରୁଥିଲା। ମନେପଡୁଥିଲା  ଗୟା ପାଖର ଟାଙ୍ଗରା ପାହାଡ଼ ଯାହାକୁ ପ୍ରସୂତି ମୃତ ସ୍ତ୍ରୀ ପାଇଁ କାଟି ଦେଇଥିଲା ଦଶରଥ ମାଂଝୀ। ଘାଟି ଓହ୍ଲାଇ ଓହ୍ଲାଇ ଭାବୁ ଥିଲି, ଆଧୁନିକତା କଣ ନିଷ୍ଠୁର, କେବଳ ଆଦିବାସି ଓ ହରିଜନଙ୍କ ପାଇଁ? ନା ନିଷ୍ଟୁର ପାହାଡ ମାନେ ଘେରି ଦେଇଛନ୍ତି ଗୁପ୍ତ ଇଶ୍ଵର ମାନଙ୍କୁ ବିପର୍ଜୟ ମୁଖରୁ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବା ପାଇଁ ।
ଦୂରରୁ ଦିଶୁଥିଲା ଗାଁଟି, ସାଥି ମାନେ କହିଲେ, ଏ ହେଉଛି ଉଇଗୁଡା, ଏଠି ଆଦିବାସୀ ରହନ୍ତି । ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଉତ୍ତାପରେ ମାଟିର ତାତି, ସୂର୍ଯ୍ୟର କିରଣର ନିଷ୍ଠୁର ଛାଟି, ଟାଙ୍ଗରା ଜଙ୍ଗଲର ଝାଞ୍ଜି, ଲାଗୁଥିଲା ଗାଁ କହୁଥିଲା, ଆ, ତୋତେ ଦେବି ମୋଠି ଶାନ୍ତି। ତିନି-ଚାରିଟି ପିଲା ଖେଳୁ ଥାଆନ୍ତି ଏକ ଗଛ ଛାଇ ମୂଳେ। ସେ ପାଖରେ ଥିଲା ଏକ ବର ଗଛ, ତା ତଳେ ଶୋଇଥାନ୍ତି ଏକ ଜରା ଜୀର୍ଣ୍ଣ ବୃଦ୍ଧ। କହିଲେ 'ଆଶ ଏଠି ବସ, ଥକା ମାରିସାରି ଗାଁ କୁ ଯିବ'। ବରଗଛକୁ ଲାଗି ବହୁଛି ନାଳ। ପାଣି ଦେଖି ଲାଗିଲା, ମଣିଷ ପାଇବ ଏଠି ଜୀବନ। କିଛି ମିନିଟ ବସି, ପଶିଲୁ ଗାଁକୁ। ପ୍ରଥମ ଘରର ଦୁଆର ମୁହଁରେ ପସୁ ପସୁ ଜଣେ ଅଣ୍ଟା ନଇଯାଇଥିବା ବୃଦ୍ଧ ମାଁ ଧରାଇଦେଲେ ଗୋଟିଏ ଢ଼ାଳ ପାଣି। ଢାଳ ଛୁଉ ଛୁଉ ଲାଗିଲା ଏତେଥଣ୍ଡାଜେ, ମନେ ହେଉଥାଏ ପିଇଦିଏ ପରି। ବୁଢ଼ୀ ମାଁ କହିଲେ, 'ଧୋଇ ହୁଅ ବାବୁ, ତାପରେ ଦେବି ପାଣି, ପିଇବ'। ଧୋଇ ହୋଇ ତନଟି ଯାଏଁ ପିଇଲି ଥଣ୍ଡା ପାଣି। ଭାବିଲି ମଣିଷ ବଞ୍ଚି ଗଲା। ଘାଟିରୁ ଓହ୍ଲାଇଲା ବେଳେ ଲାଗୁଥିଲା ଆଜି ଅପନ୍ତରା ଗାଁରେ, ପ୍ରାଣଟି ଗଲା। ମନେ ପଡ଼ୁଥିଲା, ସକାଳୁ ଖାଇନ ଥିଲି, ଉଚ୍ଚ ରକ୍ତ ଚାପ ଔଷଧ। ଟୁରର କିଛିଦିନ ପୂର୍ବେ ମୋର ଉଚ୍ଚ ରକ୍ତ ଚାପ ୧୫୫/୯୯ ରହି ଥିଲା।
କେବଳ ଥଣ୍ଡା ପାଣି ନୁହେଁ, ସେହି ଘରେ ଥିଲା ଛାଇ ସହିତ ଆଦର। ବୁଢ଼ୀ ମାଁ ର ସ୍ବାମୀ, ହସି ହସି ବଢ଼ାଇ ଦେଲା ନିଜ ଗାମୁଛା କଡ, 'ଏ ନିଅ ପୋଛି ହୁଅ ' ଆଉ ଦେଖାଇ ଦେଲା କାଠରେ ତିଆରି ପୁରୁଣା ଏକ ଚୌକି, କହିଲା ବସ ।
ବିଶ୍ୱାସ ଲାଗୁନି, ତାପରେ ଆସିଗଲେ ଅନେକ ମାଁ ଭଉଣୀ, ଧରେଇ ଦେଲେ ମାଣ୍ଡିଆ ଭାତ ତିଆରି ପଖାଳ-ବାଶି। କହିଲେ, ପିଇଲେ ଦେହ ମନ ହେବ ଶାନ୍ତି। ତାପରେ ଆସିଲେ ଯୁବା ଭାଇ, ଧରାଇ ଚାଲିଲେ ପତ୍ରରେ ଧଳା ତୁରାଣି। ଧରି ପଚାରିଲୁ, ଏକ'ଣ ଭାଇ। କହିଲେ, ସଦ୍ୟ ସଲପ, ନିଶା ହେବନି, ପିଇଲେ ଲାଗିବ ଆସୁସ୍ତି।
ତାପରେ ସବୁ ମାଁ ଭଉଣୀ ଆରମ୍ଭ କଲେ ଗପ, ଚୈତ୍ରାର ମଜା ଲୁଟିବା ପାଇଁ। ଗପି ଗପି ଆମେ ତଥ୍ୟ ସଂଗ୍ରହ କଲୁଁ। ଆମ ଯିବା କରଣ ଥିଲା, ଗାଁର ବିଭିନ୍ନ ଚାଷ ଓ ଜଙ୍ଗଲ ଜାତୀୟ ଦ୍ରବ୍ୟର ପରିମାଣ, ବିକ୍ରି ଓ କ୍ରୟର ଦାମ୍ ଜାଣିବା। 
ସେ ସବୁ ତଥ୍ୟରୁ ଜାଣି ହେଲା, ଉଇଗୁଡ଼ା ଓ ଢେପଗୁଡ଼ା ଏକ ଆଦିବାସୀ ଗାଁ। କେବେଠୁ ଲୋକ ଏଠି ବାସ କରନ୍ତି, କେହି ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ। ସେମାନେ ପରିଶ୍ରମୀ। ପ୍ରକୃତି ସେମାନଙ୍କୁ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିଛି। ସେ ଗାଁରେ ସ୍କୁଲ, ଅଙ୍ଗନବାଡ଼ି ନାହିଁ। ସରକାରୀ ବୋରିଂ ଟିଏ ଅଛି ପାଣି ବାହାରୁ ନାହିଁ। ଏନ.ଜି.ଓ ଟେ ଦେଇ ଥିବା ବୋରିଂରୁ ପାଣି ପିଉଛନ୍ତି। କିଛି ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ନାଳ ପାଣି ଥିଲା ଭରସା। ଚାଷ ଜମି ନଥିଲା ସଙ୍ଗେ ସମାନ। ଡଙ୍ଗର ଓ ଜଙ୍ଗଲ ତାଙ୍କର ଚାଷ ଫସଲର ଭରସା। ସେ ଚାଷ କରନ୍ତି, ଧାନ, ମାଣ୍ଡିଆ, ଶୁଆଁ, କୋଳଥ, ବିରି। ପରିବା ଚାଷରେ କରନ୍ତି, କୁମୁଡ଼ା, ବାଇଗଣ, ଲାଉ, ବିଲାତି, ଶିମ୍ବ, ଝଟା ଇତ୍ୟାଦି। ବଣରୁ ଓ ଗାଁରୁ ପା'ଆନ୍ତି ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ଫଳ, କୋଳି, ଯଥା, ଆମ୍ବ, ତେନ୍ତୁଳି, ସୀତା ଫଳ, ଅମୃତ, କେନ୍ଦୁ, ଟୋଲ-ମହୁଲ, ଖଜୁର, ଡିମ୍ବିରି, ତାଳ, ଇତ୍ୟାଦି। ବଣରୁ ପାଆନ୍ତି ବିଭିନ୍ନ ଛତୁ, କନ୍ଦା, ବାଉଁଶ ପୁଆ, ଶାଗ ଇତ୍ୟାଦି ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ।
ଖାଇବା ଅଭାବ ପ୍ରାୟ ନାହିଁ, କାରଣ ସରକାରବି ଦିଅନ୍ତି ଚାଉଳ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରିବାର ପାଇଁ। ଗାଁରେ କିନ୍ତୁ ଅଛି ଏଲେକ୍ଟ୍ରି ଲାଇନ। ହେଲେ, ଜଳ ସେଚନର ବ୍ୟବସ୍ଥା ନାହିଁ। 
ମାଆ ମାନେ କହିଲେ, ସବୁଠୁ ବଡ ଅସୁବିଧା ହେଉଛି, ପ୍ରସୂତି ମାଁ କୁ ବୋହିବାକୁ ଆସି ପରୁନି ଆମ୍ବୁଲାନ୍ସ, ଅଟୋ ଇତ୍ୟାଦି। ମାଁ ମାନଙ୍କୁ ଭାର କରି ବୋହା ହେଉଛି ପ୍ରାୟ ଦେଢ଼ ଦୁଇ କିଲୋମିଟର।
ଏଠି ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତେ ଅପାଠୁଆ। କିନ୍ତୁ ଘରେ ଘରେ  ମୋବାଇଲ ଫୋନ୍ ଦେଖନ୍ତି। ମୋଦି, ରାହୁଲ, ନବିନଙ୍କୁ  ଜାଣନ୍ତି। ଜଣେ ମଦ୍ୟପ ବାର ବାର କହୁଥିଲେ ' ଆପଣ ମାନେ ଖୁସି ତ '।
ଶେଷରେ ବହୁ ଆଚମ୍ବିତ ବିଷୟ, ବାହାରି ଯିବା ବେଳକୁ, ପୁଣିଥରେ ମାଁ ମାନେ ଧରାଇ ଦେଲେ ପାଣିଢାଳ ଓ କହିଲେ ଆସ ଖାଇ ଦେବ ଦୁଇ ମୁଠା। ମାଁ ମାନଙ୍କର, ପ୍ରାୟ କାହାର ନଥିଲା ସାୟା ଓ ବ୍ଲାଉଜ, ସେମାନେ ଏକ ବସ୍ତ୍ରା। ଆଧୁନିକ ଆଖି ପାଇଁ ସେମାନେ ନୁହନ୍ତି ଅର୍ଦ୍ଧ ନଗ୍ନା। ଦେହର ଜଙ୍ଘ, ଛାତି, ପିଠି ଓ ବକ୍ଷ ଢାଙ୍କି ହୋଇଥିଲା ସତ କିନ୍ତୁ ଲାଗୁଥିଲା ଏନୁହେଁ ଯଥେଷ୍ଟ।
ଖାଇବାକୁ ଦେଲେ ପତ୍ରର ବଡ଼ ଦନାରେ ଧଳା ଧଳା ଭାତ, ସାନ ସାନ ଦନାରେ ଗରମ ଗରମ ବିରି ଡାଲି, ସୁଖା ଲଙ୍କା ଓ ରସୁଣରେ ଛୁଙ୍କ ବାସନା, ଆଉ ଗୋଟିଏ ଦନାରେ ଆଳୁ କଷା, ସାଙ୍ଗରେ ଥିଲା ପିଆଜ ଓ ଲୁଣ।
ସଫା ସୂତର, ଲିପା ପୁଛା, ରଙ୍ଗ ଦିଆ ମାଟି ଛଣ ଘର। ଅନୁଭବ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କଲା, ହଜାର ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଏମିତି ବିତାଇ ଥିବେ ଆମ ପୂର୍ବ ପୁରୁଷ। ଖାଇଥିବେ, ଏପରି ସଦ୍ୟ। ପାଇଥିବେ ଅନେକଙ୍କୁ ଭଲ। ବଞ୍ଚି ଥିବେ ମେଲେରିଆ ଓ ଘାତକ ରୋଗରୁ ନିଶ୍ଚୟ। ତେବେ ଆଜିଯାଏଁ କାହିଁକି ନାହିଁ ରାସ୍ତା, ଅଙ୍ଗନୱାଡ଼ି,ସ୍କୁଲ?
ଗୁପ୍ତେଶ୍ୱରରେ ଥିବେ, ପଥରର ଗୁପ୍ତ ଇଶ୍ଵର, ଏହା ଥିଲା ଅନୁମାନ। କିନ୍ତୁ ଗୁପ୍ତେଶ୍ୱରର ଉଇଗୁଡ଼ା ଓ ଢେପ ଗୁଡ଼ରେ ଅନେକ ଜୀବନ୍ତ ଇଶ୍ଵର। ସର୍ବ ଶେଷରେ ବାହାରିଲା ବେଳକୁ ଧରାଇ ଦେଲେ, ଗଣ୍ଠୁଳୀ କରି କିଛି ଚାଉଳ, କିଛି ଟମାଟୋ ଆଉ ମସଲା ପାଇଁ କିଛି ପିଆଜ, ଲଙ୍କା, ରସୁଣ। କହିଲେ ଏ ଆମ ଚଳଣି, ବନ୍ଧୁ ପାଇଁ ଚଇତ୍ରା ପର୍ବ ର ବେଭାର, ନିଅ ବାବୁ ତୁମ ପାଇଁ। 

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି, ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩

ବେଶ୍ୟା କି ମୁଁ, ପତି କେହି ନୁହେଁ ମୋର?

ବେଶ୍ୟା କି ମୁଁ, ପତି କେହି ନୁହେଁ ମୋର?
-------------------
ଆଉ ଏକ ଗର୍ଭ ବେଦନାକୁ ମୋର ପ୍ରଣାମ,
ଆଉ ଏକ ରକ୍ତାକ୍ତ ଶିଶୁକୁ ଦେଖିବ ନୟନ,
ଆଉ ଏକ କରାଳ ସ୍ୱର ଶୁଣିବ ମୋ କାନ,
ଖୁଆଇବି ବକ୍ଷରେ ଲଗାଇ ମୋଦେହ କ୍ଷୀର।

ହେବ କଣ ବଡ ହୋଇ ସେ ମାଁ ଜନନୀର!
ହେବ କଣ ବୃଦ୍ଧି ପାଇ ନିଜ ପରିବାରର!
ହେବ କଣ ଗାଦି ପାଇ ତା ଦେଶବାସୀର!
ପୁଅଟେ ମାରିଲା ମାଁଙ୍କୁ ଗଳା ଦାବି ଖବର।

ନିର୍ବାଚନୀ ଗର୍ଭ ବେଦନା, ଯେବେଠୁ ସ୍ଵାଧୀନ,
ଲୀଳା ବାଲ୍ୟ ନୁହେଁ, ଦେହ ନୁହେଁ ଯୌବନ,
କଂଗ୍ରେସ, ଜନତା, ଭାଜପା ସ୍ବାମୀ ଥର କୁଥର,
ଜନ୍ମ ଦେଉଛି ଫଟାଇ ଗର୍ଭ, କିଏ କୁହ ମୋର?

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି, ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩

ରଙ୍ଗ ଖେଳିବ କାହାର

ରଙ୍ଗ ଖେଳିବ କାହାର
-----------
ବାଘ ନିଶ ହଲାନା,
ସପ୍ତ ରଙ୍ଗ କଳନା,
ଦିନ ରାତ୍ରି କଳ୍ପନା,
ଋତୁ ଚକ୍ର ସୃଜନା,
ପୃଥିବୀ ତୁମ ବିନା,
ବକ୍ଷ୍ୟ ବଡ ସ୍ରଷ୍ଟା,
ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ଯ ତୁମ ରଙ୍ଗ ଖେଳା ।

କଣା, ଛୋଟା, ଅନ୍ଧ, ମୂକ ରଙ୍ଗ ତାଙ୍କର,
ମଣିଷ ଜନ୍ମ, ମୃତ୍ୟୁ, ଏନ୍ତୁଡ଼ି ସାଳରୁ, ଶ୍ମଶାନ,
ଖଟ୍ଟା, ମିଠା, ସିଠା, ପିତା ରାଗ ତାଙ୍କ ଶୃଜନ,
ବର୍ଣ, ଜାତି, ଧର୍ମ, ଉଚ୍ଚ, ନୀଚ୍ଚ ମଣିଷଙ୍କର,
କାହା ରଙ୍ଗ ବାସ୍ତବ, କାହା ରଙ୍ଗ ଅବାସ୍ଥବ,
ଖେଳ ଖେଳିବ କାହାର?

ମୋଦିଙ୍କ ରଙ୍ଗ ଗେରୁଆ,
ନେହେରୁଙ୍କର ଗୁଲାବିଆ,
ସାସ୍ତ୍ରୀଜୀଙ୍କ ରଙ୍ଗ ସାଗୁଆ,
ଗାନ୍ଧୀମାନେ ରକ୍ତରେ ବର୍ଣା 
ବାଛୁଛି, ରଙ୍ଗ ଖେଳିବା।

ରଙ୍ଗବି ଅଛି ରାଗ, ହିଂସା, କ୍ରୋଧ, ବିରକ୍ତ,  
ବଜାରେ ମିଳୁଛି ବହୁତ,
ପ୍ରେମ, କ୍ଷମା, ହସ, ସ୍ୱଳ୍ପ, ଦାମ୍ ପଡୁଛି ଅଧିକ,
ରଙ୍ଗ ଖେଳିବ କାହାର?

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି, ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
(ଭାରତୀୟଙ୍କ ପାଇଁ ସମର୍ପିତ)

କହି ଦିଅ ତୁମେ କାହିଁକି ଲୁଚିଛ

କହି ଦିଅ ତୁମେ କାହିଁକି ଲୁଚିଛ 
------------
ବର୍ଷା ତୁମେ ମୋତେ ଭିଯାଇ ଦେଲ,
ଭିଜେଇ ଭିଜେଇ ଥଣ୍ଡା କଲ,
ତୁମେ ବୋହିଲ ଯେଉଁଠୁ ତା ନାଁ କହିଲ?
ତା ନାଁ କୁହ ତାକୁ ଡାକି ମୁଁ ହେବି ଗେଲ!

ପବନ ତୁମେ ମୋ ଉପରେ ବୋହି ଗଲ,
ବୋହି ବୋହି ସୁଖେଇ ଦେଲ,
ତୁମେ ବୋହିଲ ଯେଉଁଠୁ ତା ନାଁ କହିଲ?
ତା ନାଁ କୁହ ତାକୁ ଡାକି ମୁଁ କରିବି  ପ୍ରଶ୍ନ!

ଖରା ତୁମେ ମୋତେ ତତାଇଦେଲ,
ତତେଇ ତତେଇ ଫଟାଇ ଦେଲ,
ତୁମେ ତତେଇଲ ଜାହାଠୁ ତା ନାଁ କହିଲ?
ତାକୁ ଡାକି ପଚାରିବି ମୋ ଦୋଷ କଣ!

ଖରା ବର୍ଷା ଓ ପବନର ଜନକ
ତୁମେ ଏତେ ରୁକ୍ଷ, ଏ ତୁମ ପୌରୁଷ
ଭିଜେଇ, ତତେଇ, ଶୁଖାଇ, ତୁମେ କଣ କଲ?
ପଶୁ, ପକ୍ଷୀ, ବୃକ୍ଷ, ଲତା, ସେ ଖାଲି କଣ ମୋର!

ବିକଳାଙ୍ଗ ଝିଅ, ଭୁଲି ଗଲି ପାଇ ବର୍ଷା, ଖରା, ପବନ,
କହି ପାରିବିନି, ମୁଁ ନିସ୍ତବ୍ଧ,
ଗର୍ଭ ପାତ କରିନି, କାହାକୁ ଯାଇ କହିବ ସତ?
ଗର୍ଭ ବେଦନାକୁତ ଥରେ ଆସି ଦେଖି ଯାଇ ଥାଆନ୍ତ!

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି, ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
(ଅନ୍ଧ ମୂକ ଓ ବଧିରା ନିଯ୍ୟାତିତାଙ୍କ ପାଇଁ ସମର୍ପିତ)

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ଜଣାଣ

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ଜଣାଣ
---------
ଜାଳେଣି ନ ହେଲେ ଖାଦ୍ୟ ନାହିଁ,
ଜାଳେଣି ନହେଲେ ଜୀବନ ନାହିଁ,
ସୂରୁଜ ତୁମେ ଜୀବନ ପୃଥିବୀ ପାଇଁ,
ଫଳ ମୂଳ ଖାଉଛୁ ତୁମ ରନ୍ଧାରୁ ଆଣି।

ପାଣି, ପବନ, ଉତ୍ତାପ ରାଜନୀତି,
ଭାରତେ ଜାଳେଣି ଧର୍ମ, ବର୍ଣ୍ଣ ଓ ଜାତି,
ପାଉଷ ହେଉଛି ଫଟୋ, ପ୍ରେମର ସ୍ମୃତି,
କେବେ ନାଗା କେବେ କୁକି, କେବେ ଇସ୍ଲାମ, କେବେ ଇଶାଇ। 

ପାଣି, ପବନ, ବୃକ୍ଷ, ଯିବ ଓ ସରୀସୃପ,
ସବୁଠୁ ନେଉଛ ବାମ୍ଫ କରି ଶୁଖିଲା ଓ ଉତ୍ତପ୍ତ,
ମଣିଷ ପାଇ କାହିଁକି ହେଉଛ ଏତେ ସଦୟ?
ନେଉନ ତାର କ୍ରୋଧ, ବୈରାଗ, ହିଂସା ଓ କ୍ରୋଧ?

ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଓକିଲ ଓ ସମାଜସେବୀ
ବଡ଼ପଡ଼ା, ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
ଫୋନ୍ ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩

ମହିଳାଟେ କହିଲା ଆଜି କବିତା ଟେ ମୋ ପାଇଁ ଲେଖ

ମହିଳାଟେ କହିଲା ଆଜି କବିତା ଟେ ମୋ ପାଇଁ ଲେଖ
--------
ମହିଳାତୁ ଫୁଲ ପରି,
ଭୁଲି ଯାଉଛୁ ବାଇବଲ ଧରି,
ମନ କରୁଛୁ ସ୍ବର୍ଗ ପୁରୀ,
ଦର୍ପଣ ଦେଖୁଛୁ ବାଇବଲ ଛାଡ଼ି,

ମହିଳା ଦିବସ ତାଙ୍କ ପାଇ,
ସମର୍ଦ୍ଧନା ମିଳେ ଦୁଃଖ ସହିବା ପାଇଁ,
ଝରୁଛି ଅଶ୍ରୁ ଘରେ ଘରେ ଲୁଚି,
ଶୁଭେଚ୍ଛା ତୁମକୁ ସହିଛ ପୁରୁଷ ପାଇଁ।

ମାଁ ତୁମର ସୁଭେଚ୍ଛା ଯୋଗ୍ୟ,
ଭଉଣୀ ତୁମର ସାଙ୍ଗ,
ପ୍ରଣାମ, କାଦ୍ଦିଛି ଯେ ତୁମ ପାଇଁ ରାତି ଦିନ,
ତାପରେ ଆମ ସାଙ୍ଗରେ ତୁମ ମିଳନ।

ଭ୍ରୁ କୁଞ୍ଛନ,
ସାବଲୀଳ ବାକ୍ ବିନିମୟ,
ଚୁମ୍ବକୀୟ ନୟନ,
କହିବାକୁ ଚାହେଁ, "ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ହିଁ ମୋ ଦର୍ପଣ"
ଏହା ମୋ ପରିଚୟ, 
କେହି ଜଣେ ପଚାରିଲା ମୋତେ, "ଏହା ଶୁଣିବାକୁ କହିଲ କି, କବିତା ଟେ ମୋ ପାଇଁ ଲେଖ"..........

ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ବଡ଼ପଡ଼ା, ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
ଫୋନ୍ ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩

ହିନ୍ଦୁ ରାଷ୍ଟ୍ର ହେଲେ, ମୋତେ ଆଉ ଡକା ଯିବନି ଡମ୍ବ, ଗଣା, ଘାସି ଓ ପାଣ

ହିନ୍ଦୁ ରାଷ୍ଟ୍ର ହେଲେ, ମୋତେ ଆଉ ଡକା ଯିବନି ଡମ୍ବ, ଗଣା, ଘାସି ଓ ପାଣ
---------
"ଏ ଡମ୍, ଏ ଗଣା, ଏ ପାଣ" ଏହି ସମ୍ବୋଧନ ହୁଏତ କ୍ରୋଧିତ ବା ଅପମାନିତ କରିପାରେ, କିନ୍ତୁ ଏହି ସମ୍ବୋଧନ ଶୁଣି ମୁହଁ ଓ ଦେହର ଚମଡା, ମୋ ଶରୀର ଭିତରେ ଜୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯିବା ମୁଁ ସେଦିନ ଅନୁଭୂଵ କରୁଥିଲି। ଆଜି ବି ମୁଁ ସେଦିନ ଭୂଳିପାରିନି। ଅଷ୍ଟମ ଶ୍ରେଣୀର ପ୍ରାର୍ଥନା ସଭାରେ ଏହା ମୋର ପ୍ରଥମ ଅନୁଭୂତି। ଅପମାନରେ ଜର୍ଜରିତ ହୋଇ ଥିଲି। ସମ୍ବୋଧନ କାରି ସାଥିଙ୍କୁ ମୁଁ ନିସ୍ତୁକ ମାଡ ମାରିଥିଲି। ତିରିଶ ବର୍ଷ ପୁରୁଣା ସମ୍ବୋଧନ ଆଜିର ରାଜନୀତି ପୁନରୁଦ୍ଧାର କରୁଛି। ଅନେକ ସବର୍ଣ୍ଣଙ୍କ ସ୍ଵର ଓ ବ୍ୟବହାର ସେ ପ୍ରକାର। ଏସ. ସି ଓ ଏସ.ଟି ଏଟ୍ରୋସିଟି ଏକ୍ଟ ବା ଅନୁସୂଚିତ ଜାତୀ ଓ ଅନୁସୂଚିତ ଜନ ଜାତୀ ଅଧିନିୟମ ୧୯୮୯ ରେ ଆସିଲା। ମୋ ସହିତ ଘଟିଥିବା ଘଟଣାଟି ୧୯୮୩ ର। ଆଜି ଏହି ଆଇନ ବଳରେ ଜଣେ ଦଣ୍ଡ ପାଉଛି। କିନ୍ତୁ ଏସ. ସି ଓ ଏସ.ଟି ପାଇଁ ମନୋଭାବ ବଦଳି ନାହିଁ । ଯଦିଓ ଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ଏସ. ସିଙ୍କ ହିନ ମନ୍ୟତା କମିଛି।
କଳାହାଣ୍ଡିର ନର୍ଲାରେ କାମ କଲା ସମୟରେ ୨୦୧୧ ର ଘଟଣା, ଗଉଡ କାମ ବାଲି କିଛିଦିନ କାମ ଛାଡ଼ିଦେବା ଓ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପଡୋଶୀ ଆମ ମିଠା ତାଙ୍କୁ ଦେଲେ, ନଖାଇ ଚାକରଙ୍କୁ ବାଣ୍ଟି ଦେବା ଜାଣି, ନାର୍ଲା ଛାଡ଼ିବା, ଆଜିବି ଭୁଲି ହୋଇନି। ବିହାରରେ ମୁଷହାରି ତାଠୁ ହିନ। ମୋର କଲେଜରେ ଅନେକ ବ୍ରାହ୍ମଣ ସାଙ୍ଗ ଆମ ଘରେ ରହିଛନ୍ତି ଓ ମୋତେ ତାଙ୍କ ଘରେ ଅନେକ ଦିବାରାତ୍ରି ଆତିଥ୍ୟ କରିଛନ୍ତି। ଏଗୁଡିକ ସୁଶିକ୍ଷା ଓ ସଂସ୍କାରର ପରିଣତି ଓ ତାହା ପ୍ରସଙ୍ଗସନୀୟ ଚିତ୍ର, ଅସ୍ବୀକାର କରିହେବ ନାହିଁ।
ହାଥରସ, ଗୁଜରାଟ, ରାଜସ୍ଥାନ କାହିଁକି, ଭାରତ ସାର ସ୍କୁଲ, କଲେଜ, ଦପ୍ତର, ବଜାର, ସାହି, ପଡ଼ିଶାରେ ଆଜିବି ନିଚ୍ଚ ଜାତି ହାତରୁ ନ ଖାଇବା ଓ ସମ୍ବୋଧନ ଓ ବ୍ୟବହାରରେ ନିଚ୍ଚ କରିବା ଚାଲିଛି। ଅନୁସୂଚିତ ଜାତୀ ଓ ଅନୁସୂଚିତ ଜନ ଜାତୀ ଅଧିନିୟମ ୧୯୮୯ ର ଯଥେଷ୍ଟ ବ୍ୟବହାର ନିଜେ କରି ପାରୁ ନାହାନ୍ତି। ଅନେକ ଦଣ୍ଡ ବିଧାନ ପରେବି ସହର ଅପେକ୍ଷା ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ଜାତୀ ଭିତ୍ତିକ ହିନ ବ୍ୟବହାର ବହୁତ୍ ବେଶି।
ରାମ ମନ୍ଦିରର ପ୍ରାଣ ପ୍ରତିଷ୍ଠା, ରାଷ୍ଟ୍ର ପତ୍ତି ମୁର୍ମୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା କିମ୍ବା, ଅଛୁଆ, ଏକ ଶିକ୍ଷକ ଦ୍ଵାରା, ବା ମାଡ ଖାଇ ଥିବା ଗୁଜରାଟର ଦଳିତ ଛାତ୍ରଙ୍କ ଦ୍ଵାରା, କିମ୍ବା ବିରୋଧୀ ଦଳ ନେତା ମଲିକାର୍ଯୁନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହୋଇ ଥିଲେ, ଆଜି ମୋଦୀଙ୍କ ଭାରତରେ ଜାତିଆଣ ପ୍ରଥା ସମ୍ପୂର୍ଣ ଲୁପ୍ତ ହେବା ପ୍ରକ୍ରିୟା ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଗଲା ବୋଲି ସର୍ବ ସାଧାରଣରେ ଅନୁଭବ ହୋଇ ଥାଆନ୍ତା। କିନ୍ତୁ, ଭୟ, ହିନ୍ଦୁ ରାଷ୍ଟ୍ର ହେଲେ ଦଳିତ ଦଳିତ ହୋଇ ରହିଯିବ।
ଜଣେ ଶଙ୍କରାଚାର୍ଯ୍ୟ କହିଲେ, "ପ୍ରାଣ ପ୍ରତିଷ୍ଠା, ମହା ଆତ୍ମିକ ସମାରୋହରେ, ବର୍ଣ୍ଣା ଶ୍ରମ ଧର୍ମ, ପାଳନ କରିବା ଉଚିତ୍।" ଏଥିରୁ ଜଣା ପଡୁଛି, ମୋଦି ମଧ୍ୟ, ପୁରୋହିତ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ ନୁହନ୍ତି। ତାହା ହେଲେ ବର୍ଣ୍ଣାଶ୍ରମର ଠିକାଦାରମାନେ, ରୀତି ନୀତିର ପୁରୋହିତ ମାନେ, ଆଜିବି ଭାରତୀୟ ସମାଜକୁ ଆଇନ ଓ ପ୍ରଶାସନ ଦ୍ବାରା ନିଶ୍ଚିତ କରାଇବା ପାଇଁ ଲାଗି ପଡ଼ିଛନ୍ତି। ୧୭% ଜନତା ସୁଦ୍ର, ସେମାନେ, କେତେଦିନ ଯାଏଁ ଏହି ବର୍ଣ୍ଣ ଭିତ୍ତିକ ସାମାଜିକ, ସାଂସ୍କୃତିକ, ଧାର୍ମିକ ବାରଣ ସହ୍ୟ କରିବେ, ଆକଳନ କରି ହେଉନାହିଁ। ବୁଦ୍ଧ, ଜୈନ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ, ମୁଷଲ୍ ମାନ ଧର୍ମ ଯଦି କିଏ ଏହି କାରଣରୁ ଗ୍ରହଣ କରିଛି, ତାହା ହୀନଉଦ୍ଧାର କରିବାରେ ବ୍ୟର୍ଥ ବିକଳ୍ପ ହୋଇଛି। ସ୍ଵାଭିମାନୀ ଆମ୍ବେଦକର, କହିଲେ ମୁଁ ହିନ୍ଦୁ, ଶୁଦ୍ର ହୋଇ ଜନ୍ମ ହେଲି ସତ କିନ୍ତୁ, ଶୁଦ୍ର ହୋଇ ମାରିବି ନାହିଁ। ତଥାପି ଶୁଦ୍ର ହୋଇ ବୁଦ୍ଧ, ଜୈନ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ, ମୁସଲମାନ  ନିଜ ଧର୍ମର ସବର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ବାସୀ ଦ୍ଵାରା ଅଗୃହିତ।
ସ୍କୁଲ କଲେଜ ଓ ଅଫିସ ମାନଙ୍କରେ ଆଉ ଥରେ ସରସ୍ଵତୀ ପୂଜା, ଗଣେଶ ପୂଜା ଓ ସମାଜରେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପୂଜା ଗୁଡ଼ିକ ବଢ଼ି ଚାଲିଛି। ଏଥିପାଇଁ ଆଗେ ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀ, ଅଭିଭାବକ ପଇସା ଚାନ୍ଦା ଦେଉ ଥିଲେ। ଆଜି କିନ୍ତୁ ବ୍ୟବସାୟୀ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ଗୁଡିକ ଓ ରାଜନୀତିରେ ଥିବା ନେତା ମାନେ ମୋଟା ଚାନ୍ଦା ଦେବା ଅଣସ୍ବୀକାର୍ଯ୍ୟ ନୁହେଁ। ଆରମ୍ଭରୁ ଭସାଣି ପର୍ବର ରଙ୍ଗ ମଞ୍ଚ ପଯ୍ୟନ୍ତ, ବାଦ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ର ଓ ବାରୁଦ ବମର ଶବ୍ଦରେ କର୍ଣ୍ଣ ବଳୟ ଦୋହଲି ଯାଉଛି। ଏହି ବାତାବରଣ ଦେଖିବାକୁ ଅନେକଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗୁଛି, କିନ୍ତୁ, ପୂଜା ବ୍ରାହ୍ମଣହିଁ କରୁଛି ଓ ଶୁଦ୍ର ଘରୁ ଅସୁଦ୍ର ଘରକୁ ଖାଇବା ପଠାଇଲେ, ବାରଣବି ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି। ପୂଜା ମାଧ୍ୟମରେ ବର୍ଣ୍ଣାଶ୍ରମର ଭାବନା ପୁନଃରୁଦ୍ଧାର ଗାଁ ଠାରୁ ରାଷ୍ଟ୍ର ଯାଏ ଚାଲିଛି, ଓ ବର୍ଣ୍ଣାଶ୍ରମର ପୁନର୍ ଉଦ୍ଧାର ହେଉଛି ମନେ ହେଉଛି?
ଭଲ ଲାଗୁଛି, ପାଣ ବାଜା ବା ହାଡ଼ି ବାଜା ଯାହାକୁ ହିନ କରାଯାଉଥିଲା, ଆଜି ସବର୍ଣ୍ଣବି ବଜାଉଛି ଓ କେତେକ ସବର୍ଣ୍ଣଙ୍କ ଲାଭ ଦାୟକ ବ୍ୟବସାୟ ରୂପରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି। ଦୁଃଖର ବିଷୟ, କେତେକ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ହସ୍ପିଟାଲ ମାନଂକରବି, ମଳ, ମୁତ୍ର ଓ ଆବର୍ଜନା ସଫା କରିବା କାମ ଆଜିବି ଜାତୀ ପ୍ରଥା ଭିତ୍ତିରେ ଚାଲିଛି। ପରିବର୍ତ୍ତନ ଅଛି, କିନ୍ତୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଜି.ଡ଼ି.ପି ବେଗରେ ହୋଇ ପାରୁନାହିଁ। ଯେପରି ଜି.ଡି.ପିର ବଡ ଭାଗ ହିତାଧିକାରୀ ସବର୍ଣ୍ଣ, ସେପରି ମଳ, ମୁତ୍ର ଓ ଆବର୍ଜନା ସଫା କରିବା କାମ ଆଜିବି ବଡ ଭାଗ ଦଳିତ କରୁଛି।
ଭାରତରେ ଦଳିତ ମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ, ମୁସଲମାନ ଓ ବୁଦ୍ଧ ଧର୍ମ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଚର୍ଚ୍ଚା ହୁଏ। ଏହା ସମ୍ପୂର୍ଣ ଅସତ୍ୟ ନୁହେଁ। କିନ୍ତୁ ଧର୍ମ ପରିବର୍ତ୍ତନ ପରେବି ସେମାନେ ଦଳିତ। ଆଟ୍ଟ୍ରୋସିଟୀ ଏକ୍ଟ୍ ସେମାନେ ବ୍ୟବହାର କରିପାରନ୍ତି ନାହିଁ। ଦଳିତ ସମାଜବି ସେମାନଙ୍କୁ ହିନ କରନ୍ତି, ନିଆଁ ଓ ପାଣି ବାରଣ କରନ୍ତି। ଦଳିତ ମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଓ ମୁସଲମାନ ହେଲା ପରେ ଦଳିତ ଆରକ୍ଷଣ ପାଇ ପାରନ୍ତି ନାହିଁ। ଅନୁସୂଚିତ ଜାତୀ ଓ ଅନୁସୂଚିତ ଜନ ଜାତୀ ଆଇନ ୧୯୮୯କୁ ବ୍ୟବହାର କରି ଦଣ୍ଡ ଆବେଦନ କରିପାରନ୍ତି ନାହିଁ। ତାଙ୍କର ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଓ ମୁସଲମାନ ସମାଜ ସରକାରୀ ଏସ.ସି ସ୍ଥାନ ସଂରକ୍ଷଣର ଫାଇଦା ନନେବାକୁ ଉତ୍ସାହ ଓ ପ୍ରବର୍ତ୍ତନା ଦିଅନ୍ତି।
ଏହି ବିଗତ କିଛି ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ, ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକ ବାରଣକୁ ଗତି ମିଳିଛି ବୋଲି ଅନୁଭବ ହୁଏ। ସାଂଖ୍ୟ ଲଘୁ, ଅସୁରଖିତ୍ତ ମନେ କରିବା ମଣିପୁର, କାଶ୍ମୀର ଓ ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶର ଘଟଣା ଗୁଡ଼ିକ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି।
ବିହାର ପ୍ରଦେଶର ବିହାର ସରିଫ, ନାଳନ୍ଦା ଜିଲ୍ଲାର ସଦର ମହାକୁମାରେ,  ଯେଉଁ ଦଙ୍ଗା ଗତବର୍ଷ ଘଟିଗଲା, ଏହା ବିଗତ ଦୁଇ ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ରାମ ନବମୀ ମେଢ଼ର ଯାତ୍ରା ଦେଖି ଆଶଙ୍କା କରାଯାଉ ଥିଲା। ଆଜି ଭାରତର ଅନେକ ସହର ଓ ବସ୍ତିରେ ସେହି ପ୍ରକାର ଯାତ୍ରା ଓ ପର୍ବ ପାଳନ, ଖଣ୍ଡା, ତଲୱାର୍, ତ୍ରିଶୂଲ ଓ ଜୟର ନାରାରେ ସକ୍ରିୟ ହେବାକୁ ଲାଗିଛି। ଏହା ମୁଁ ବିହାରରୁ ଝାଡ଼ଖଣ୍ଡର ଚାଇବସା ଆସି ସେ ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖିଲି। ସେ ସବୁ ସମାରୋହ ଦେଖିବାକୁ ଭୟ ଲାଗୁଛି। ଏହି ଯାତ୍ରାରେ, ଖଣ୍ଡା, ତଲ୍ଵାର, ଘୋଡ଼ା ପ୍ରଦର୍ଶନ, ଏକ ଶାନ୍ତି ଯାତ୍ରା ଅନୁଭୂତ ନହୋଇ ରଣ ଯାତ୍ରା ବା ବିଜୟ ଯାତ୍ରା ବା ହୁଙ୍କାର ମାରିବା ଯାତ୍ରା ପରି ମନେ ହେଉଛି। ଏପରିକି ଶକ୍ତି ପ୍ରଦର୍ଶନର ସମୟ ପରି ଅନୁଭୂଵ ହେଉଛି। ଲାଗେ, ରଣ କ୍ଷେତ୍ରକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଆସିଛନ୍ତି ଏକ କ୍ଷତ ଗ୍ରସ୍ତ ପୁରୁଣା ପରାଜୟର ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବା ପାଇଁ ଏକ ଦଳ। ଡି.ଯେ ବାଦ୍ୟର ଘମ ଘମ୍, ଦମ୍ ଦମ୍ ଶବ୍ଦ, ଧମନିରେ ରକ୍ତ ବେଗ ବଢ଼ାଇ ଦିଏ, ସାଧାରଣ ମଣିଷର ଶରୀର, ଅସାଧାରଣ ବଳ ପାଇ ଯାଏ। ୧୯୯୯ ରେ ଏମ୍.ଏ ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ, ଛତିଶଗଡ଼ର ରାଇପୁର ସହରରେ, ମୁସଲମାନ ଭାଇ ମାନଙ୍କ ଇଦ୍ ଯାତ୍ରା ସମୟରେ, ଠିକ୍ ସେପ୍ରକାର ଭୟ ଅନୁଭବ କରିଥିଲି।
ମନ୍ଦିର, ମସଜିଦ, ଗିର୍ଜା, ଇତ୍ୟାଦି ମୋତେ ଓ ମୋର ଦାୟାଦ ମାନଙ୍କୁ ଯଦି ହୀନ ମନ୍ୟ ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ ଓ ଆତଙ୍କିତ ହେବାପାଇଁ ବାଧ୍ୟ କରୁଛି, ତେବ ବର୍ଣ୍ଣ, ଜାତୀ ଓ ଧର୍ମରୁ କିପରି ତ୍ରାହି ପାଇବି କାହିଁକି ଜଣେ ଚିନ୍ତା କରିବ ନାହିଁ। ହୁଏତ ସବର୍ଣ୍ଣ ତାହା ଚିନ୍ତା କରିନଥାଇ ପାରେ।
ଭାରତର ଆଦିବାସୀ କେଉଁ ଧର୍ମାବଲମ୍ବି ଅଟନ୍ତି ତାହାର ଉତ୍ତର ସୁସ୍ପଷ୍ଟ ନୁହେଁ, ଯେହେତୁ ସେମାନେ ବର୍ଣ୍ଣାଶ୍ରମ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଆବିର୍ଭାବ ପୂର୍ବରୁ ଭାରତର ଆଦିବାସୀ/ଜନ ଜାତି। ସେମାନଙ୍କ ଭିତରୁ ଅନେକ ନିଜକୁ ହିନ୍ଦୁ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ, ବୁଦ୍ଧ ବା ମୁସଲମାନ କହିବା ବା ସେ ଧର୍ମ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଉଚିତ୍ ମନେ କରନ୍ତି ନାହିଁ। ତାଙ୍କର ନିଜସ୍ୱ ଧର୍ମ ଭିତ୍ତିକ ଭାବନା ଓ ପରମ୍ପରା ମାନ ରହିଛି। ସେମାନେ ହିନ୍ଦୁ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ, ବୁଦ୍ଧ ବା ମୁସଲମାନ ଧର୍ମଠୁ ପୁରୁଣା। ଆଦିବାସୀ, ପୃଥିବୀର ସବୁ ମହାଦେଶରେ ଅଛନ୍ତି। ସେମାନେ ଧର୍ମ ମାନଙ୍କଠୁ ପୁରୁଣା।
ଯିହୁଦି, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଓ ଇସ୍ଲାମ ଧର୍ମ, ' ମଣିଷ ' କୁ ୟୋହୋଵା ବା ଗଡ୍ ବା ଆହ୍ଲା ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି। ବର୍ଣ୍ଣ ବା ଜାତୀ, ଭାରତରେ ଧର୍ମର ' ଭଗବାନଙ୍କ ' ସୃଷ୍ଟି ବୋଲି କେତେକେ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି ଓ କେତେ ଏହା ମଣିଷ ସମାଜର ସୃଷ୍ଟି କହନ୍ତି। ଯିହୁଦି ଅଣ ଯିହୁଦିକୁ ହିନ ମାନିବା ଓ ହିନ ବ୍ୟବହାର କରିବା ବାଇବେଲରେ ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ। ବଇଦିକ ଧର୍ମ ଓ ୟୋହୋବା ଧର୍ମ ପୂର୍ବରୁ ମଣିଷ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଜାତୀ ପ୍ରଥା ନଥିଲା ସ୍ଵିକାର୍ଯ୍ୟ।
ଜଣେ ଶୁଦ୍ର ଭାରତରେ ଯେକୌଣସି ଧର୍ମ ଗ୍ରହଣ କରି ପାଣ, ଡମ୍ବ, ହାଡ଼ି ସମ୍ବୋଧନରୁ ଓ ତୁଚ୍ଛ ବ୍ୟବହାରରୁ ତ୍ରାହି ପାଇ ପାରେ ନାହିଁ। ସେ ପ୍ରକାର କିଛି ନଥାଇ, ଅନେକ ସବର୍ଣ୍ଣ ଉଚ୍ଚ ବୋଲି ଅଗାଧ ଆତ୍ମ ତୃପ୍ତି ଅନୁଭବ କରିପାରନ୍ତି। ଏହି ଦୁଇ ମାନସିକତାରୁ ତ୍ରାହି ନପାଇବା ଭାରତୀୟତା ମନେ ହୁଏ।
ସବର୍ଣ୍ଣ ଗରିବ-ଅଶିଖିତ୍ତ ହେଉ ପଛେ, ସିଖିତ୍ତ ଦଳିତ ସମ୍ମୁଖରେ ସେ ଉଚ୍ଚ ଭାବି ଆତ୍ମତୃପ୍ତି ଲାଭ କରିବା ଭାରତରେ ସାଧାରଣ ଅନୁଭୂତି। ସେପ୍ରକାର ଦଳିତ ଯେତେ ଧନୀ, ଶୁଶିକ୍ଷିତ ହେଲେବି ସବର୍ଣ୍ଣ ପାଖରେ  ନିଜକୁ ନୀଚ୍ଚ ଭାବିବା ହେଉଛି, ସାଧାରଣ ଅନୁଭୂତି ଗୁଡ଼ିକ। ଏହି ମନୋଭାବକୁ ଆବାହମାନ କାଳରୁ ଦୂରକରିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା  ହୋଇଆସୁଥିଲା  କିନ୍ତୁ ମନେ ହୁଏ, ଏବେ ତାହା ପ୍ରଖର ହେବାକୁ ଲାଗିଛି।  ଦଳିତ ଆଜିବି "ଏ ଡମ୍, ଏ ଗଣା, ଏ ପାଣ"। ପ୍ରଶ୍ନ, ହିନ୍ଦୁ ରାଷ୍ଟ୍ର ହେଲେ, ମୋତେ ଆଉ ଡକା ଯିବନିତ ଡମ୍ବ, ଗଣା, ଘାସି ଓ ପାଣ?
ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩


Certificate

Certificate
____________
Certificate buyers are better than many certificate holders,
They ensure it's use, before  becoming buyers.

Pet dogs are better than free dogs,
Not limited to one gate, eat and dwell before all gates,

Last benchers are better than first benchers,
They prove themselves after all the selections get over,

Without being religious is better than being religious,
They are loved by all, as they love all neighbours,

Invaluable people value all,
Beggars know who they are all.

Dwit David Philip
Advocate and Social worker
Bhawanipatna, Kalahandi, Odisha
Phone 9437104303
klddavid@rediffmail.com

The name of the era is inbuilt while it is scripted

The name of the era is inbuilt while it is scripted
_________________
If the driver is not concerned about the damage, the Bulldozer can buldoze anything. It is seen that a driver is generally an employee or a hired person. The owner is often someone else. Sometimes the bulldozer and driver both are hired. In Indian politics now, 'buldozer' and  'bulldoze' are much used jargon. It is not only bulldozing buildings and slums occupied or constructed illegally, it is also  bulldozing philosophies and ethos born and cherished by it's people in the land of  diversities, India, where many are by birth marginalised. The allegation is, "the present governance/politic is smashing the democratically founded institutions". 

Philosophies and ideologies are being bulldozed. Socialism, egalitarianism, ecumenism, is not only formatted and cherished in Universities and intellectuals' minds, rather philosophies and ideologies are the untold out cry of all living human beings existing among masses or found among multitude living below the poverty line including many rich and well to do citizens. In India, I believe more than 20 percent of the population are landless. Together, women occupy less than 5 percent of total private lands of the entire nation.  Food and Health of more than 20 percent of the population is under the grace as well as will of governments. 10-15 percent Childre below 14 years would be out of school. Children 0-5 of Mushahari of Bihar, Hoo of Jharkhand, Kutia in Kalahandi, Odisha would be over 70 percent and are under the clutch of malnutrition, stunting, wasting and are underweight. Excluding few, lion share of SCs, STs and SEBCs are suffering from untouchability, deprivations and discriminations of different kinds in public and private life. Deprivations and discrimination are not only in recruitments and political platforms of many political parties, also in bus stops, trains, hospitals, hotels, offices, villages, towns and cities. Opportunities of health, education and livelihood is not known to over 30 percent due to illiteracy and lack of information, data, census report, and knowledge and lack of availability, affordability, accessibility and quality of information from formal sources of the country, though we are in the age of digital revolution. Right to information is out of free and fare use and it is beyond the reach of common mass so far its use and impact is concerned. FIR is not received and FIR copy is not given back instantly, is a regular complaint.

Under such situations, the nation sees, voices of personalities like Subramanian Swamy, Raghuram Rajan, Arvind Kejriwal statesman and academician or pandits of Universities are stamped as against the government. Mohua Moitra, Rahul Gandhi etc, faced suspension from parliament, and it is renounced as, "the buldozer is working well".

Statue of Sardar Patel, New Parliament VISTA, Ram Mandir New, are the Historical monuments of this age to be remembered in the History along with the names of the present regime with Human Development Report on India. But I am afraid the current Era will also be remembered with Pulwama, Manipur, Hathras, Javahar Neheru University along with the plight of 74 primitive tribes including Malto, Mushari, Hoo, Kutia. 

It's an era, the media is in the hands of corporates. The highest number of editors and journalists resigned from media houses. It's an era when national appreciations, trophies, accolades and awards are surrendered back by artists, sports persons and intellectuals of distinctions.

Beauty lies in the beholder. Jay Shri Ram, Modi Mantra, Har Har Mahadev, Safron color are the media High lights of this era. The majority liked these symbols and slogans in this era. 

The names that are condemned mostly in this era are, Mohatma Gandhi, Pandit Javahar Lal Neheru, then Mughal and British Empire. 

Eras are branded and admired with socio- economic prosperity. Eras are also branded and admired with art, architecture, techniques and technologies. Development experts have promulgated development theories based on socio economic principles, philosophies, systems and structures and have named them like socialism, capitalism, marxism etc. States and governances are branded like, egalitarian, democratic, theocratic, military, dictatorship, totalitarian etc. Approaches are promulgated like philanthropy, welfare, development,  empowering etc.

The current Era 2014-2024 is likely to continue for another ten years or more and this period of India will be defined by economists, sociologists and political scientists. They will define it with different parameters. The prime presumed consideration of parameters would be, Gross Domestic Product, Economic Growth, Social Cohesion, Technology, Art and Architecture, Law and Justice, Freedom and Peace. 

The name would not be shocking because, the name of the era would be picked up from the current valued media and literature that are being written and encrypted not only by Indians of different disciplines but also by foreigners in print and electronics media. Era writes the things that are bubbling and boiling in the hearts of poor and rich, marginalized and preferred, minority and majority, illiterate and literate, victor and vanquised, rulers and ruled.

This is an era where epoch making legislations are made by the highest panchayat, Parliament  and judgements have been passed by the Supreme Court.  And will be passed in days to come. The judgement on Kashmir, Ram Mandir and Babri Masjid will be ever remembered. The legislations made on women, children, farmers, laborers and businessmen, will ever be referred to. But the greatest judgement and verdict is given by time and History records it. Meak and mighty, all are subjected to history and time. Concern is not the name of the era, but the healing of wounds. End shows erosion. Bleeding speaks the damage. 

The era witness the weaknesses of electoral system, i.e. the vote share of elected governments, may be 31 to 38 percent in a multy party democracy, but it impacts the entire 100 percent.

Dwit David Philip
Advocate and Social worker
Bhawanipatna, Kalahandi, Odisha
766001
Phone:9437104303

ପାତାଳରେ ବସିଥିଲା ଛଳନା

ପାତାଳରେ ବସିଥିଲା ଛଳନା
---------------------------------
ତୁମେ ମୋ ପଦବୀକୁ ବାହା ହେଲ ନା ମୋ ଦେହକୁ,
ତୁମେ ମୋ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ବାହା ହେଲ ନା ମୋ ଆତ୍ମାକୁ,
ତୁମେ ହେଲ ମୋ ସ୍ପନ୍ଦନ, ଯେବେଠୁ ହେଲା ଦେଖା ତୁମକୁ,
ବାହାହେଲି ଆଜି ସତ, ଭେଦି ଥିଲ ଯେବେ ମୋ ପାତାଳକୁ।

କୁହ, ନୁହେଁ ମୋର ପ୍ରଶ୍ନ ଜଟିଳ,
କୁହ, ନୁହେଁ ମୋର ଆତ୍ମା ଶିଥିଳ,
ଉତ୍ତର ସୁସ୍ପଷ୍ଟ, ତୁମ ନୟନ ଯୁଗଳ,
ହେଲେ ମୋଠି ବି ନାହିଁ ବିକଳ୍ପ।

ରହସ୍ୟ ତୁମ ହସ, ରହସ୍ୟ ତୁମ ବିତିଲା ଜୀବନ,
ତୁମ ପାତାଳ ଭିନ୍ନ, ପଶିପାରିବନୀ ସାମାନ୍ୟ,
ମୋ ପାତାଳ ମୋ ହୃଦୟ, ଭେଦିଲ ନଦେଇ ଅଙ୍ଗ,
ତୁମେ କେବଳ ଏକ ଶରୀର, ସେ ଭେଦି ନଥିଲା ମୋ ଗର୍ଭଗୃହ।

ଗର୍ଭ ପାତ ହେଲା ଆଜି ମୋର,
ଆଶ୍ୱସ୍ତି, ରହିବନି ଆଉ ହୋଇ ମୋର,
ମୋର ଭୁଲ, ନୁହେଁ ତୁମର, 
ଶୁକ୍ରାଣୁ ସେ ପ୍ରହେଳିକା, ଡିମ୍ୱାଣୁ ମୋ ମନ।

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବକ,
ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
୩୦/୧୨/୨୦୨୩
www.pensofdavid.com

ଯୀଶୁଙ୍କର ପ୍ରାଶଙ୍ଗିକତା

ଯୀଶୁଙ୍କର ପ୍ରାଶଙ୍ଗିକତା
---------
ଯୀଶୁ କହିଦେଲେ, ଅନେକଙ୍କୁ ବିଦେଶୀ ଓ ଗୋରା ମାନଙ୍କର ଭଗବାନ ବା କୃର, ନିଷ୍ଠୁର, ଧନ ଓ ପଦବୀର ଲାଳସା ଥିବା ଲୋକଙ୍କ ଦେବତା ପରି ଲାଗେ। ସଂସ୍କୃତି ଛଡା ଲୋକର ଧର୍ମ ଗୁରୁ ପରି ଲାଗେ। ଘୃଣା ଓ ବିତୃଷ୍ନାରେ ମୁଣ୍ଡ ଗରମ ହୋଇ ଯାଏ। ଅସୁଚିର ମନୋଭାବ ବଳେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇ ଯାଏ। କିନ୍ତୁ ଯିଏ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବରେ ଜାଣିଛି, ଅନୁଭୂତିରୁ, କିମ୍ବା ବାଇବେଲ ପଢ଼ି, କିମ୍ବା ଇତିହାସ ପଢ଼ି, ତାଙ୍କୁ ଯୀଶୁ ଶଦ୍ଦ୍ ବାହାରେ କେଉଁଠି ଶୁଣିଲେ, ମନ ଖୁସିରେ ବିଭୋର ହୋଇ ଯାଏ। ଯିଏ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଜାଣିଛି କିନ୍ତୁ ପ୍ରକାଶରେ ଗ୍ରହଣ କରିପାରି ନାହିଁ, ସେ ନିଜକୁ ଦୋଷୀ ଓ ମନରେ ଅସ୍ଵଭାବବିକ ମନେକରେ।
ଆପଣ କେଉଁ ଦଳ ଭିତରେ ଯାଆନ୍ତି ମୁଁ ଜାଣି ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଜାଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୁଏଁଯେ, ଯିଏକି କୌଣସି ଏକ ସହରରେ ଜନ୍ମ ହୋଇ ନଥିଲେ, କୌଣସି ଏକ କଲେଜରେ ପଢ଼ି ନଥିଲେ, କୌଣସି ଏକ ବହିଟିଏ ଲେଖିନ ଥିଲେ, ଯାହାର କୌଣସି ଅଫିସଟିଏ ନଥିଲା, ଯିଏକି ୨୦୦ ମାଇଲରୁ ଅଧିକ ଦୂର ଯାତ୍ରା କରିନଥିଲେ, ଯାହାଙ୍କୁ ସେସମୟର ସରକାର ଓ ଧାର୍ମିକ ନେତାମାନେ ବିରୋଧ କଲେ, ଯାହାଙ୍କୁ ନିଜ ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ଛାଡି ଚାଲିଗଲେ, ଯାହାଙ୍କ କଥାକୁ ଥଟ୍ଟା କରି, କୃଷରେ ହତ୍ୟା କରାଗଲା, ଯାହାଙ୍କର ନିଜର ସ୍ଥାବର ସମ୍ପତ୍ତି ବୋଲି କିଛି ନଥିଲା, ଯାହାଙ୍କ ମୃତ ଶରୀରକୁ ଅନ୍ୟର କବରରେ ଅନ୍ତିମ କ୍ରିୟା କରାଗଲା, ସେ ୨୦୦୦ ବର୍ଷ ପରେବି ପୃଥିବୀର ଜ୍ଞାନୀ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଅପ୍ରାଶଙ୍ଗିକ ହୋଇ ନାହାନ୍ତି। ତାହାଙ୍କ ଜନ୍ମ ଦିନ ପୃଥିବୀ ଇତିହାସକୁ ଦୁଇ ଭାଗ କରି ଦେଇଛି।
ମୋର ମନେ ହୁଏ, କ୍ଷମା ବିନା ପରିବାର, ସମାଜ, ଦେଶ ଓ ପୃଥିବୀରେ ଶାନ୍ତି ଅସମ୍ଭବ, ଯେହେତୁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଅକ୍ଷମଣୀୟ ଭୁଲ, ସବୁ ବେଳେ କରୁଛୁ। ଯୀଶୁଙ୍କ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଉପଦେଶ: ପରସ୍ପରକୁ ପ୍ରେମ କର ଓ କ୍ଷମାକର।
ଆପଣଙ୍କୁ ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କର ୨୦୨୩ ତମ ଜନ୍ମ ଉତ୍ସବର ଶୁଭେଚ୍ଛା।
ଯେଉଁମାନେ ଯୀଶୁଙ୍କ ବିଷୟରେ ଅଧିକ ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ତାଙ୍କ ପାଇଁ ସୂଚନା। ଯୀଶୁଙ୍କ ନାମ, ଜନ୍ମ ସ୍ଥାନ, ଅବିବାହିତ କନ୍ୟରୁ ଜନ୍ମ ହେବେ, ତାଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁର ଦୁଃଖଦ ବିବରଣୀ, ମୃତ୍ୟୁରୁ ପୁନରୁତ୍ଥାନ, ସ୍ୱର୍ଗହୋରଣ, ଆଲୌକିକ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବେ, ଇତ୍ୟାଦି, ଯୀଶୁଙ୍କ ଜନ୍ମର ସହ ସହ ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ଭବିଷ୍ୟତ ବାଣୀ ଲେଖା ହୋଇ ଥିଲା। ଯିହୁଦୀ ମାନେ, ଯୀଶୁଙ୍କ ଏହି ପୁରୁଣା ଭବିଷ୍ୟତ ବାଣୀକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରି ଆଜିବି ଅପେକ୍ଷା କରୁଛନ୍ତି। ଭାରତର କିଛି ଗ୍ରନ୍ଥ ମଧ୍ୟ ଏହାର ସୂଚନା  ସାଧୁ ଚିଲାପ୍ପାଙ୍କ 'ସତ୍ୟକେ ଔର ଏକ ଖୋଜ' ବହିରେ ସଂକଳିତ ହୋଇଛି।
ଯୀଶୁ ନିଜ ମୃତ୍ୟୁର ଦୁଃଖଦ ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ଭବିଷ୍ୟତ ବାଣୀ କରି ମୃତ୍ୟୁ ପୂର୍ବରୁ ଜଣାଇ ଦେଇଥିଲେ। ଯୀଶୁ ରୋଗୀଙ୍କୁ ସୁସ୍ଥ କରୁଥିଲେ। ଭୋକିଲାଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା ବଳରେ ଖାଦ୍ୟ ଖୁଆଉ ଥିଲେ। ଯୀଶୁ ମନ କଥା ଜାଣୁଥିଲେ ଓ କହି ଦେଇ ଅନ୍ୟକୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କରି ଦେଉଥିଲେ। ଯୀଶୁ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଆଉଥରେ ଜୀବିତ ହୋଇ ଅନେକଙ୍କୁ ଦର୍ଶନ ଦେଇଥିଲେ। ଯୀଶୁ ନିଜକୁ ୟୋହୋବା ଇଶ୍ଵରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଓ ନିଜକୁ ୟୋହୋବ ଦାବି କହୁଥିଲେ। ଏହି କାରଣରୁ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଦୋଷୀ ବୋଲି ଆକ୍ଷେପ କରି, କୃଷରେ ମୃତ୍ୟୁ ଦଣ୍ଡ ଦିଆ ଯାଇଥିଲା।
ଯୀଶୁଙ୍କର ଜ୍ଞାନୀ ଓ ଧନୀ ଶିଷ୍ୟ, ତଥା ଯୀଶୁଙ୍କ ଶିକ୍ଷିତ୍ତ, ଅଶିଖିତ୍ତ ଓ ଗରିବ ଶିଷ୍ୟ, ଉଭୟେ ଯୀଶୁଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ, ନିଜ କୌଳିକ ବୃତ୍ତିକୁ ଫେରି ଯାଇଥିଲେ। ଯୀଶୁ ଯେତେବେଳେ ମୃତ୍ୟୁପରେ ବାର ବାର ସ୍ଵଶରୀରରେ ଦେଖାଦେଲେ, ଯୀଶୁଙ୍କ ଜ୍ଞାନୀ ଓ ଧନୀ ଶିଷ୍ୟ ତଥା ଯୀଶୁଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସୁଶିକ୍ଷିତ୍ତ ଓ ଗରିବ ଶିଷ୍ୟ, ଯୀଶୁଙ୍କ ଆଦେଶ ଓ ବାଣୀ ମାନି ଯୀଶୁ ଓ ୟୋହୋବା ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମା ଗୁଣ ଓ ଅନନ୍ତ ଜୀବନର ସୁତ୍ରକୁ ପ୍ରଚାର କଲେ।
ଯିଏ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରେ, ସେ ଯୀଶୁ ଓ ୟୋହୋବା ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମା ଗୁଣ ଓ ଅନନ୍ତ ଜୀବନର ସୁତ୍ରକୁ ପ୍ରଚାର କରେ, ଯେହେତୁ ଆଜିବି ତାହା ଯୀଶୁଙ୍କ ଶିଷ୍ୟ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପରାମର୍ଶ ଅଟେ।
ଯୀଶୁଙ୍କ ଇଶ୍ଵରତ୍ୱକୁ ପୃଥିବୀର ଦକ୍ଷିଣାଞ୍ଚଳ, ଆଫ୍ରିକା, ଦକ୍ଷିଣ ଏସିଆ, ଦକ୍ଷିଣ ଆମେରିକାର ଦେଶ ମାନେ ବେଶୀ ଗ୍ରହଣ କରୁଛନ୍ତି। ୟୁରୋପ ଓ ଆମେରିକାର ଦେଶ ମାନଙ୍କରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ସଂଖ୍ୟା କମୁଛି, ପୃଥିବୀରେ ଅଶାନ୍ତି ବଢୁଛି।
ଯୀଶୁ ଆଜିବି ଦେଖା ଦେଉଛନ୍ତି ବୋଲି କେତେକେ ପ୍ରମାଣ  ଦେଇ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରିବା ମୁଁ ଶୁଣିଛି ଓ ପଢୁଛି।
ମୋ ଜୀବନରେ, ମୁଁ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରି ଅନେକ ଥର ସୁସ୍ଥ ହୋଇଛି, ଅନେକ ବିପଦରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଛି, ଉପାର୍ଜନ ଲାଭ କରିଛି, ଶିକ୍ଷା ଓ ଆୟ ଉପାୟ ପାଇଛି।
ଅଲୌକିକ କାର୍ଯ୍ୟର ସାକ୍ଷ୍ୟତ ସବୁ ଧର୍ମାବଲମ୍ବି, ସାକ୍ଷ୍ୟ ଓ ପ୍ରମାଣ ଦିଅନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଯେ, ଇତିହାସରେ ଯୀଶୁଙ୍କ ବିଷୟରେ ବିଭିନ୍ନ ଧର୍ମ ଗ୍ରନ୍ଥ, ଏପରିକି ଭାରତର କେତେକ ଧର୍ମ ଗ୍ରନ୍ଥ ମଧ୍ୟ ସୂଚନା ଦିଏ।
ଅନୁଭୂତି ଆସ୍ଥା ଜନ୍ମାଏ। ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ କଲେ ଅନୁଭୂତି ଆରମ୍ଭ ହୁଏ। ଯାତ୍ରା ଲମ୍ବା ହେଲେ ଅନୁଭୂତି ଗୁଡ଼ିକ ବିଶ୍ୱାସକୁ ସୁଦୃଢ କରେ। ଧର୍ମ ପ୍ରଚାର ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ, ଏହା ମୋରବି ବିଶ୍ୱାସ ଓ ନୀତି। ଅନୁଭୂତି ଅନ୍ୟକୁ ନକହି ରହି ହୁଏ ନାହିଁ। ଅନେକ ଧର୍ମର ପରିବେଶରେ, ଧର୍ମ ପ୍ରଚାର ଅପ୍ରାଶଙ୍ଗିକ ଭିତ୍ତିହିନ-ଜିଦ୍ ବୋଲି ମୁଁ ଭାବେ। କିନ୍ତୁ, ଅନୁଭବ ଏକ ଝଡ ତାକୁ ଚାପି ହୁଏନି। ଯୀଶୁଙ୍କ ସହିତ, ମୋ ପାଇଁ ମୋ ଯାତ୍ରା, ତାଙ୍କ ବିଶୟରେ ରଚିତ ବାଇବେଲ ଓ ମୋ ଜୀବନର ଘଟଣା ଗୁଡ଼ିକ ଅନୁଭୂତି। ତାହା ନକହି ରହି ହୁଏନି।
ଜେଲରୁ ଆଜିବି ପ୍ରାର୍ଥନା ବଳରେ କଏଦୀ ଖଲାସ ହେବା, ବିନା ଚାକିରୀରେ ଉପାର୍ଜନ, ବିନା ରୋଗରେ ଜୀବନ, (ବାପାଙ୍କ) ଦୀର୍ଘ ଜୀବନ ପାଇଁ ପ୍ରାର୍ଥନା ଓ ଉତ୍ତର, ଅସ୍ବୀକାର କରି ରହିହେବନି। ଯୀଶୁଙ୍କର ପ୍ରାଶଙ୍ଗିକତା ଆକାଟ୍ୟ, ସେଥିପାଇଁ ମୃତ୍ୟୁ, ରାଜ ଦଣ୍ଡ, ଭୋକ, ହିନ ମନ୍ୟତା ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଅସ୍ବୀକାର କରିପାରୁନାହିଁ ଓ ଆଜିବି ଦକ୍ଷିଣ ପୃଥିବୀ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁ ଇଶ୍ଵର ବୋଲି ବହୁସଂଖ୍ୟାରେ ଗ୍ରହଣ କରି ଚାଲିଛି। ଗାନ୍ଧୀ ଭାରତୀୟ ହୋଇ ଆଫ୍ରୀକାରେ ପ୍ରାଶଙ୍ଗିକ ହୋଇ ପାରିଲେ, ଗୌତମ ବୁଦ୍ଧ ଭାରତୀୟ ହୋଇ ଚିନ୍, ଜାପାନ କୋରିଆରେ ପ୍ରାଶଙ୍ଗିକ, ତେବେ ବିଶ୍ଵଶାନ୍ତି ପାଇଁ କ୍ଷମାର ବାର୍ତ୍ତା ଅପ୍ରସଙ୍ଗିକ ନୁହେଁ।  ଯୀଶୁଙ୍କ କ୍ଷମାର ବାର୍ତ୍ତା ଭିନ୍ନ। କରଣ, ଯୀଶୁଙ୍କ ବାର୍ତ୍ତା: ନିଜେ କଷ୍ଟ ପାଇ ଓ କ୍ଷତି ସହି ଅନ୍ୟକୁ କ୍ଷମା ଦେବା ବାର୍ତ୍ତା। ପରଷ୍ପର ଭିତରେ ଭୁଲ ଗୁଡ଼ିକର ଡେବିଟ ଓ କ୍ରେଡିଟ ବା କେତେ ଗଲା, କେତେ ମିଳିଲା ଏହି ହିସାବ କଲେ, ଘରେ, ସମାଜରେ, ଦେଶରେ ଓ ପୃଥିବୀରେ ମୟିତ୍ରୀ ସ୍ଥାପନ ହୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ। 
ଯୀଶୁଙ୍କ ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମାର ବାର୍ତ୍ତା ଅନେକଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଉପେକ୍ଷିତ, କାରଣ ଯୀଶୁ ମନୁଷ୍ୟର ଅନନ୍ତ ଜୀବନ ପାଇଁ ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମା ପାଇଁ ଅୟିଶ୍ୱରୀୟ ଅନୁଗ୍ରହର ବାର୍ତ୍ତାକୁ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି। ପ୍ରକୃତି ଓ ସୃଷ୍ଟି କର୍ତ୍ତାଙ୍କ  ଅନୁଗ୍ରହରେ ଦୟା, କ୍ଷମା ଓ ପ୍ରେମ ରହିଛି। ଗଛ ହାଣି, ପ୍ରକୃତିକୁ ଦୂଷିତ କରି ଆମେ ବାୟୁରୁ ନିଶ୍ବାସ, ପାଣି ଓ ମାଟିରୁ ଖାଦ୍ୟ ପାଉଛୁ। ପ୍ରକୃତିର ମାଲିକ ଯଦି କୌଣସି ଏକ ପ୍ରଭୁ ବା ଇଶ୍ଵର ବା ଗଡ୍, ତେବେ ସେହି ଗଡଙ୍କ ବାର୍ତ୍ତା ହେଉଛି, ଅନୁଗ୍ରହ, ଦୟା, କ୍ଷମା ଓ ପ୍ରେମ। ଅନୁଗ୍ରହ ଦରକାର, ଯେହେତୁ ଆମେ ଯାହା କ୍ଷତି କରିସାରିଛୁ ତାହା ଅପୂରଣୀୟ ଯାହା ପାଇଁ ଆମେ ଦଣ୍ଡର ଯୋଗ୍ୟ। ଯୀଶୁଙ୍କ ସାର ବାର୍ତ୍ତା ହେଉଛି, ଅନୁଗ୍ରହ, ଦୟା, କ୍ଷମା ଓ ପ୍ରେମ। ବିଶ୍ୱ ପ୍ରଚୂର୍ଯ୍ୟୟରେ ଭରପୁର, କିନ୍ତୁ କ୍ଷୁଧା, ତୃଷା ଓ ଅଭାବରେ ଶିଶୁ, ଯୁବା, ବୃଦ୍ଧ ସବୁ ଦେଶରେ ଜର୍ଜରିତ। ଯୀଶୁଙ୍କ ବାଣୀ ଓ ପ୍ରକୃତିର ବାଣୀ ଭିନ୍ନ ନୁହେଁ, ତାହା ଏକ ଏବଂ ତାହା ଶାନ୍ତ ବାଣୀ। ଆଜିର ସମୟରେ କାହିଁକି, ଯୁଗ ଯୁଗ ପାଇଁ ଯୀଶୁଙ୍କ ବାଣୀ ପ୍ରାସଙ୍ଗିକ। ଅନୁଗ୍ରହ, ଦୟା, କ୍ଷମା ଓ ପ୍ରେମ କୌଣସି ଦେଶ, ବର୍ଣ୍ଣ, ସଂସ୍କୃତି ଓ ଦଳ ପାଇଁ ଅପ୍ରାଶଙ୍ଗିକ ହୋଇ ପାରିବ ନୁହେଁ। ଅନୁଗ୍ରହ, ଦୟା, କ୍ଷମା ଓ ପ୍ରେମ ନ ଥାଇ ନିଜକୁ ଯୀଶୁଙ୍କ ଲୋକ, ଧାର୍ମିକ ସମାଜ, ଗୋଷ୍ଠୀ, ଜାତି, ବର୍ଣ୍ଣ, ଦେଶ, କହିପାରିବା ନାହିଁ।
ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଆଇନଜୀବି ଓ ସମାଜସେବୀ,
ବଡ଼ପଡ଼ା, ଭବାନୀପାଟଣା, ୭୬୬୦୦୧ ଫୋନ୍ ୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩

Why did you leave me

Why did you leave me before I am not lifted up?
----------
You will not be there to show compassion,
Soil is ready to decompose your son,
All that to come have to face alone, 
You can't lift as were, not with me any more.

Daddy, before death, I am dying here,
Daddy, before dying, I am fighting here.

The world is brutal, intolerance is every where,
Humanity has become animality though called software,
Dogs and snakes are dear to this world,
Who will hold me to the chest don't know doggy words. 

Sex is food even among same gender,
Nudity is civilisation, clothes not required any more,
Cash and love sick with digitalisation,
I am not equipped, I am abandon.

Why did you leave me, before I am not lifted up?

DWIT DAVID PHILIP
Advocate and Social worker
Badpada, Bhawanipatna, Kalahandi Odisha 

ଛିଣ୍ଡାଇଛି ଫୁଲ

ଛିଣ୍ଡାଇଛି ଫୁଲ
---------
ଯାଉଛି ତୁ ଥିବୁ
ହେବ ଯଦି କରି ଆସିବୁ

ଭାବୁଥିଲି ଯୌବନେ ଦୁନିଆ ମୋର 
କରିବି ଭୋଗ ଓ ପୁଣ୍ୟ ଅନେକଙ୍କର
ଭାବୁଛି ଏବେ ଦୁନିଆ ଆଉ ନୁହେଁ ମୋହର
ନଦେଲେବି ଏହାକୁ ହାତରେ ତୋହର
ଆସିବା ପୂର୍ବରୁ ପାଇବୁ ଅନେକ ସମୟ 
ପେଟ, ଆରାମ, ଅଧିକାର, ସମ୍ମାନ, ପାଇଁ ହେବୁନି ବ୍ୟାକୁଳ
ପର ଉପକାରେ ପାଇବୁ ଯାହା ଦୁନିଆ ପାଇଁ ଅପାର।

ଫୁଲ ବାଶିଲେ ଫୁଲ ତୋଳିବାକୁ ବ୍ୟାକୁଳ
ମାଟି, ପାଣି, ମଞ୍ଜି ଯୋଗାଡ କଷ୍ଟ ନୁହେଁ ସେମାନଙ୍କର
ଛିଣ୍ଡାଇଛି ସାଜିବାକୁ ମୋ ଘର ଦ୍ବାର
ଯାଉଛି ଶିଖି, ଶିଖାଇବିନି, ନାହିଁ ସମୟ
ଭାଷଣ ପେଲୁଛି କବିତାରେ, କରିବୁନି ମୋପରି ବିଦ୍ରୋହ।

ହାଏ ମୋ ଯୌବନ ଭୁଲେ ଶିଶୁ ଓ ଶୈଶବ ସମୟ।
ହାଏ ମୋ ପ୍ରୌଢ଼, ଛିଣ୍ଡାଇଛି ପେଟ, ଆରାମ, ଅଧିକାର, ସମ୍ମାନ, ପାଇଁ ଫୁଲ।


ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବକ,
ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
୨୬/୧୧/୨୦୨୩
www.pensofdavid.com

କୁଆଁ କୁଆଁ ଶବ୍ଦ ଅବୁଝା

କୁଆଁ କୁଆଁ ଶବ୍ଦ ଅବୁଝା
--------
ମାଠିଆରେ ତୋତେ ଗଢ଼ିଲାଜିଏ ସେ ହେଲା ମଇଳା,
ଥାଳିରେ ତୋତେ ଗଢ଼ିଲଜିଏ ସେ ହେଲା କାଳୀଆ,
ଛାତରେ ତୋତେ ଗଢ଼ିଲାଜିଏ ସେ ହେଲା ଝାଳରେ ଓଦା,
ମଇଳା, କାଳୀଆ, ଝାଳରେ ଓଦା, ତାକୁ କହନ୍ତି ଏ ଶୁଣିଯା।

ପଗଡ଼ି ପିନ୍ଧା, ଅଣ୍ଟା ବନ୍ଧା, ମାଲିକ ପାଖରେ ଛନ୍ଦା,
ପଗଡ଼ି ପିନ୍ଧା, ଅଣ୍ଟା ବନ୍ଧା, "ଏ" ଶୁଣେନି ସେ ପ୍ରକୃତରେ ଏଠି ରାଜା,
ଆସିଲା ଭୋଟ ହାତ ଯୋଡ଼ିଲା, କହେ ରାଜା ଶାସନ ଗଲା,
କିଏ ବିଧାତା, "ଏ" ଶୁଣେନି ସେସିନା ପ୍ରକୃତ ରାଜା।

କୁକୁଡ଼ା ଡାକିଲା, ମାଲିକ ଆସିଲା, ବିନା ହାତ କଡିରେ ଯେ ବନ୍ଧା,
ଦେହ ସମାନ, କିଏ ବନ୍ଧା ତ କିଏ ଖୋଲା, ଭୋଟ ଦେଲେବି ଅସୁବିଧା,
କୁଆଁ କୁଆଁ କରି କିଏ ନ ଆସିଲା, ଅର୍ଥ ସିନା ଥିଲା ଅବୁଝା
କିଏ କହୁଥିଲା ମୁଁ ଆଶୁଛି ରାଜା, କିଏ କହୁଥିଲା ମୁଁ ହେବି କାହିଁକି ପ୍ରଜା?

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବକ,
ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
୩୦/୧୧/୨୦୨୩ ଟ୍ରେନରେ
www.pensofdavid.com

Tenderly sobbing

Tenderly sobbing 
-----------
A human life with fragility,
A human life with divinity,
A human life with all sensitivity,
Best heart without a voting right.

Without requesting, they come into life,
Without knowledge names are given,
Food, water, and air are only demand of life,
From day one facing restrictions and impositions in life,

Though heart and mind is empty, 
Nakedness, they are taught from beginning to hide,
Handle with care their heart and mind,
It's they who turn into human bombs also messengers of tranquility.

Compare not with flowers of life,
Compare not with divinity,
Compare not with innocence,
They see what you, me and we have been doing.

Slogans, they are 'future of family, society, country and humanity',
Tenderly sobbing,  'don't declare delinquence',
Who is behind all these?
Voters and the adult suffrage system, never answers all these.

DWIT DAVID PHILIP
Advocate and Social Worker
9437104303
klddavid@rediffmail.com
www pensofdavid.com

10/11/2023

ରାଁ

ରାଁ,
------
ମୁଁ ଅଭାବରେ ତୁମକୁ ଦେଖେ
ଦେଖେ ତୁମେ କେତେ ମହାନ୍

ରାଁ କରିବୁଲେ ଖାଲି ପଡ଼ିଆରେ,
ନିରାଶ ଶୀର୍ଷରେ, ଅନ୍ୟର ଲୁହରେ!
ଦେଖେ ତୁମ ପ୍ରେମ ଯୋଜନା,
ହୋଇପାରେ ମୃତ୍ୟୁ ବେଦନା,
ମୋ ପାଇଁ ସାନ୍ତ୍ଵନା, ମୁଁ କରୁଥିଲି ରାଁ!
ରହୁଥିଲ ତୁମେ ଦେବାକୁ ଜଣକୁ ଅନୁଭୂତିର ରାଁ।

କଂକ୍ରିଟ ଭିତରେ ଶିଶୁ ଟିର ରାଁ,
ଶିଶୁ ବିହୁନେ ମାଁ ଟିର ରାଁ,
କୃଷ ଉପରେ ଯୀଶୁଙ୍କ ରାଁ,
ସବୁରି ପଛରେ ତୁମର ରାଁ?
ଟୋପା ଟୋପା ରକ୍ତ ବିନ୍ଦୁ ତୁମରି କାହା ପାଇଁ ରାଁ?
ଜଗତରେ ରାଁ ବୁଝିଲାନି ବୁଦ୍ଧ ବିଚରା, କହିଲା ଛାଡ଼ିବାକୁ ରାଁ।

ବ୍ରମ୍ଭାଣ୍ଡ କି ଛିଡି ପଡ଼ିବ, ଶୀର୍ଷରେଜେ ତୁମ ଯୋଜନା,
ଫରକ୍, ତୁମର ଓ ମୋର ରାଁ।

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବକ,
ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
୯/୧୧/୨୦୨୩
www.pensofdavid.com

ଇଶ୍ଵର

ଇଶ୍ଵର
---------
ଧାର୍ମିକତାର ପରୀକ୍ଷା ମୋର ନେଉଛ,
ଧାର୍ମିକ ହେବାକୁ ତୁମେ ହିଁ କହିଛ,
ମୁର୍ଖ ମୁଁ ତୁମେ ମୋତେ ଜନ୍ମରୁ ଛନ୍ଦିଛ,
ବାହାରି ପାରୁନି ଏବେବି, ହୋଇ କେବେଠୁ ଜନ୍ମ।

ସମାଜ ତୁମେ ବଡ ପଥର,
ପଥର ଛେଚିଲେ ତୁମର ଧର୍ମକୁ ଭାଙ୍ଗୁନ,
ଭାଙ୍ଗୁଛ କିନ୍ତୁ ମୋର ମନ,
ମୁକୁଳିବିନି ଯେତେଦିନ ମୁଁ ଓ ତୁମେ ଥିବ।

ମୁଁ ଦେଇଛି ମୋ ପିଲାକୁ ଜନ୍ମ,
ତାକୁବି ଛନ୍ଦିଛ ସେବି ବ୍ୟାକୁଳ,
ଏବେ କହିବ ଧର୍ମ?
କିଏ କ'ଣ, କିଏ କ'ଣ ସେଥିପାଇଁ ଇଶ୍ଵର!

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଓକିଲ ଓ ସମାଜ ସେବକ,
ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
www.pensofdavid.com


ତୁମେ ଗଲାପରେ

ତୁମେ ଗଲାପରେ
----------
ତୁମେ ଗଲାପରେ
ସୂର୍ଯ୍ୟବି ଉଇଁଲା
ବର୍ଷାବି ହେଲା
ଶୀତ ବି ହେଲା.....
ତୁମେ ଗଲାପରେ
କୋଇଲି ବି ରାବିଲା
ବେଙ୍ଗ ବି ଡାକିଲା
କୋକିଶିଆଳୀ ବି ବୋବାଇଲା......
ତୁମେ ଗଲାପରେ 
ଚାଷ ବି ହେଲା
ରନ୍ଧା ବି ହେଲା
ଖିଆବି ଗଲା........
ମୁଁ ଗଲାପରେ, ଲେଖା ରହିଗଲା,
ଆସିଥିଲ, ନା ଥିଲ, ନା ଅଛ, ନା ଥିବ, ମନ ଅବୁଝା
ସ୍ବପ୍ନ ଟି କିନ୍ତୁ ଭଲ ଲାଗିଲା
ଗାଧେଇଲା,
ଶ୍ରୀଙ୍ଗାର କଲା,
ସ୍ୱପ୍ନର ଓଢ଼ଣା ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା,
ପାଖକୁ ଆସି କହିଲା,
"ତୁମେ ଗଲାପରେ ମୁଁ ' ସ୍ବପ୍ନ ' ବିଧବା"

ଡୁଇଟି ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଆଇନ ଜୀବୀ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩

ଯୁଦ୍ଧ ନୁହେଁ ପୁଞ୍ଜି ପତ୍ତୀ ମାନଙ୍କର ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍, ବାହାନା ଆତଙ୍କବାଦ, ଧର୍ମ ଓ ସୀମା

ଯୁଦ୍ଧ ନୁହେଁ ପୁଞ୍ଜି ପତ୍ତୀ ମାନଙ୍କର ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍, ବାହାନା ଆତଙ୍କବାଦ, ଧର୍ମ ଓ ସୀମା
-----------
ଧର୍ମର ଭିଡ ଭିତରେ ଯୁଦ୍ଧ। କିନ୍ତୁ ଯୁଦ୍ଧ କେବେବି ଏକ ବିକଳ୍ପ ନୁହେଁ। 'ଯୁଦ୍ଧ ଯୁଦ୍ଧକୁ ଜନ୍ମ ଦିଏ', ଏହା ଏକ ସତ୍ୟ ଓ ପୁରୁଣା ପ୍ରବାଦ। ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ ପୃଥିବୀରେ ଇତିହାସ ହୋଇ ରହି ନାହିଁ। ଆଜିବି ରାଷ୍ଟ୍ର, ସମାଜ, ଧର୍ମ ଓ ବ୍ୟକ୍ତି ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦର କ୍ଷୁଧା ଓ ଜ୍ଵାଳାରେ ଜର୍ଜରିତ। ଗଣତନ୍ତ୍ର ଓ ମାନବ ଅଧିକାରର ଯଥେଷ୍ଟ ଚର୍ଚ୍ଚା ଓ ଆଇନ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଭୌତିକ ଓ ମାନସୀକ ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ ପାଇଁ ରାଷ୍ଟ୍ର, ସମାଜ, ଧର୍ମ ଓ ବ୍ୟକ୍ତି, ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ ଭୋକରୁ ନିଜକୁ ପ୍ରତ୍ୟାହାର କରି ପାରୁନାହାନ୍ତି। ପୁଞ୍ଜିବାଦୀ ମନୋବୃତି ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦକୁ ବହୁଳ ଭାବରେ ପ୍ରାୟୋଜିତ କରୁଛି। କେବଳ ଅନ୍ତର୍ଦେଶୀୟ ଯୁଦ୍ଧ ନୁହେଁ, ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟ ଓ ଧର୍ମ ପୀଠ ମାନଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ରାଷ୍ଟ୍ର, ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମାଜ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଧର୍ମ ଓ ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ ନୀତିକୁ ଧରି ବଞ୍ଚୁଛନ୍ତି। ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦର ଶିକାର, ଆମେ ସମସ୍ତେ, କିନ୍ତୁ ଆଦିମ ଜନଜାତି, ଶିଶୁ, ମହିଳା ଓ ବୃଦ୍ଧ ସବୁଠୁ ବେଶୀ ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ ମନୋବୃତ୍ତି ଦ୍ଵାରା କ୍ଷତି ଗ୍ରସ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି। ପ୍ରକୃତ୍ତୀ ଓ ଭବିଷ୍ୟତ ପିଢ଼ି, ବିତିଗଲା ସମୟକୁ ଦୋଷ ଦେବା ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କିଛି କରି ପାରିବେ ନାହିଁ।
ଯୁଦ୍ଧର ଭୟାବହ ରୂପ କହିଲେ ୧୯୧୯ ର ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ଵଯୁଦ୍ଧ ଓ ୧୯୪୫ ର ଦ୍ଵିତୀୟ ବିଶ୍ଵ ଯୁଦ୍ଧକୁ ପୃଥିବୀ ବାସି ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି ଓ ତୃତୀୟ ବିଶ୍ଵ ଯୁଦ୍ଧକୁ ଏଡ଼ାଇବା ପାଇଁ ନାସ୍ତି କରୁଛନ୍ତି। ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ଵଯୁଦ୍ଧ ଓ ଦ୍ଵିତୀୟ ବିଶ୍ଵଯୁଦ୍ଧରେ ଯେତେ ଜନ ଜୀବନ ଓ ଧନ ନଷ୍ଟ ହୋଇଛି, ଆକଳନ କଲେ ୧୯୪୫ ଠାରୁ ଆଜିଯାଏଁ ଯେତେ ଦୁଇ ପାକ୍ଷିକ ଯୁଦ୍ଧ ହୋଇଛି, ସେଥିରେ ପ୍ରଥମ ଦୁଇଟି ବିଶ୍ଵ ଯୁଦ୍ଧରୁ ପ୍ରାୟ ପଚାଶ ଗୁଣରୁ ଅଧିକ ଜନ ଜୀବନ ଓ ଧନର କ୍ଷୟ କ୍ଷତି ହୋଇ ସାରିଲାଣି। ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧ ରେ ୧୭ ମିଲିୟନ ଲୋକ ମରିଥିଲେ ଓ ଦ୍ଵିତୀୟ ବିଶ୍ଵଯୁଦ୍ଧରେ ପ୍ରାୟ ୫୦-୮୦ ମିଲିୟନ ଲୋକ ମରିଥିଲେ। 
ଦୁଇ ଦେଶ, ଦୁଇ ଜାତି, ଦୁଇ ଧର୍ମ, ଦୁଇ ରଙ୍ଗର ଭିତରେ ଘୃଣା ଓ ବିବାଦ କେତେ ଖୋକଲା, ଯୁକ୍ତି ଓ ଅର୍ଥ ବିହୀନ ତାହା ଦୁଇ ଦେଶ, ଦୁଇ ଜାତି, ଦୁଇ ଧର୍ମ, ଦୁଇ ରଙ୍ଗର ଲୋକ ଭିତରେ ରକ୍ତ ଦାନ ଓ ଅଙ୍ଗ ଦାନ ଓ ଗ୍ରହଣରୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଉଛି। ଯୁଦ୍ଧ, ମଣିଷ ଜଙ୍ଗଲରୁ ସଂଗ୍ରହ କରି ବଞ୍ଚିବା ଦିନଠୁ ଶିଳ୍ପ କେନ୍ଦ୍ର ଦ୍ବାରା ପ୍ରସ୍ତୁତ ପ୍ୟାକେଟ ଖାଦ୍ୟ ଓ ପାଣି କିଣି ବା ଯାଏଁ ଚାଲି ରହିଛି ଓ ଚାଲୁ ରହିବ ଯେତେଦିନ ଯାଏଁ ପୃଥିବୀରେ ଖାଉଟି ବାଦ୍ ରହିଥିବ। ମନସ୍ତାତ୍ତ୍ୱିକ ମାଶ୍ଲୋଙ୍କ ମଣିଷର ନିଡ ବା ମୌଳିକ ଆବଶ୍ୟକତା ସିଦ୍ଧାନ୍ତରେ ଦର୍ଶା ଯାଇଥିବା ଚାରୋଟି ଆବଶ୍ୟକତାରୁ ମଣିଷ ବାହାରି ପଞ୍ଚମ ଆବଶ୍ୟକତା: ଆତ୍ମ ସଚେତନତାରେ ପହଞ୍ଚି ପାରୁନାହିଁ। (୧:ଶରୀର ସମନ୍ଧୀୟ ବା physiological, ୨:ସୁରକ୍ଷା ବା safety, ୩:ପ୍ରେମ ଓ ମୋର ଭାବନା ବା love and belonging, ୪:ସମ୍ମାନ ବା esteem and ୫: ଆତ୍ମ ସଚେତନତା ବା self- actualization).
ବର୍ତମାନ ଇସ୍ରାଏଲ ଓ ପାଲେଷ୍ଟାଇନ ଓରଫ ହାମାଶ ଯୁଦ୍ଧରେ କେବଳ ଦୁଇଦେଶର ଭୌତିକ ଭୂମି ଅଧିଗ୍ରହଣ ପାଇଁ ଯୁଦ୍ଧ ଏହା ପୃଥିବୀ ବାସୀଙ୍କ ଆଖିରେ ଦିଶୁଛି କିନ୍ତୁ, ଏହାର ଆଢ଼ୁଆଳରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶ ଓ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ସ୍ୱାର୍ଥିଯେ ଲୁଚି ରହିଛି ତାହା ସର୍ବ ସାଧାରଣରେ ଆଲୋଚନା ହୋଇ ପାରୁନାହିଁ। 
ଯୁଦ୍ଧକୁ ଦେଖି ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁଛି ଯେପରି, ଭାରତ ଆଗରୁ ପାଲେଷ୍ଟାଇନକୁ ସମର୍ଥନ କରୁଥିଲା ଆଜି କାହିଁକି କରୁନାହିଁ? ଇସ୍ରାଏଲକୁ ଆମେରିକା, କାନାଡା ଓ ୟୁରୋପର ଅଧିକାଂଶ ଦେଶ କାହିଁକି ଧନ ଓ ଉପକରଣ ଦେଇ ସମର୍ଥନ କରୁଛନ୍ତି? ଏହି ଯୁଦ୍ଧ ତୃତୀୟ ମହା ଯୁଦ୍ଧକୁ କାହିଁକି ମୁହାଇବ? ଋଷିଆ ଓ ଚିନ୍ କାହିଁକି ପାଲେଷ୍ଟାଇନ କୁ ସମର୍ଥନ କରିବେ? ଇସ୍ରାଏଲ୍ କାହିଁକି ୧୯୪୮ ରେ ଯାଇ ରାଷ୍ଟ୍ରର ମାନ୍ୟତା ପାଇଲା? ଇସ୍ରାଏଲ ଓ ପାଲେଷ୍ଟାଇନର ଯୁଦ୍ଧକୁ ତିନୋଟି ଧର୍ମର ଧର୍ମଯୁଦ୍ଧ ବୋଲି କାହିଁକି କୁହାଯାଉଛି? କାହାକୁ ଯିରୁଶାଲମ୍ ମନ୍ଦିର ମିଳିବା ଉଚିତ୍? ମୁସଲମାନ ମାନେ ବା ହାମାଶ କାହିଁକି ଯିରୁସାଲେମ୍ ଓ ଇସ୍ରାଏଲ ଦେଶକୁ ଅଧିକାର କରିବାକୁ ଚାହାନ୍ତି? ଏସବୁ ପ୍ରଶ୍ନ କେବଳ ଶିଶୁ ମାନେ ନୁହନ୍ତି, ରାଜନୀତି ଓ ଆଇନ ପାଠ ପଢ଼ି ବି ଅନେକେ ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଛନ୍ତି। ଏହି ସ୍ତମ୍ବ ଲେଖାରେ ଏହି ଗୁରୁତର ପ୍ରଶ୍ନର ଗୁଡ଼ିକର ଉତ୍ତର ଦେବାର ଚେଷ୍ଟା କରାଯାଇଛି। 
ପ୍ରଥମେ ବୁଝିବାକୁ ହେବ ତିନୋଟି ଧର୍ମର ଆବିର୍ଭାବର ସମୟ, ସ୍ଥାନ ଓ ପ୍ରଣେତାଙ୍କ ନାମ। ଯିହୁଦୀ ଧର୍ମର ମୁଖ୍ୟ ସ୍ରୋତ ବା ନବି, ଅବ୍ରହାମ। ଅବ୍ରହାମଙ୍କ ବଂଶଧର, ମୋଷା, ପରେ ଯିହୁଦୀ ମାନଙ୍କର ରାଜା ଦାଉଦ ଓ ତାଙ୍କ ପୁତ୍ର ଜ୍ଞାନୀ ସଲୋମନ୍। ଦାଉଦଙ୍କ ବଂଶରେ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଧର୍ମର ମୂଳ, ଯିରୁସାଲେମରୁ ପ୍ରାୟ ୯.୫ କି.ମି ଦୂର ବେଥେଲିହିମରେ ୨୦୨୩ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଯିହୁଦୀ ପରିବାରରେ ଜନ୍ମ ହୋଇ ଥିଲେ। ଯୀଶୁ ଯିରୁଶାଲେମ୍ ମନ୍ଦିରରେ ବାର ବାର ଶିକ୍ଷା ଦେଇଥିଲେ। ଯିରୁଶାଲେମ୍ ମନ୍ଦିର ପ୍ରଥମେ ରାଜା ସଲୋମନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ପୂର୍ବ ଦଶମ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଭବ୍ୟ ଆକୃତ୍ତିରେ ତିଆରି ହୋଇ ଥିଲା। ଏହି ମନ୍ଦିର ବାବିଲୋନ, ବର୍ତ୍ତମାନର ଇରାକ ଅଞ୍ଚଳର ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ୍ ନୀତି ଯୋଗୁଁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ପୂର୍ବ ୫୮୭ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଥିଲା। ତା'ପରେ ଯିହୁଦୀ ମାନଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱ ଓ ପାରସ୍ୟ, ବର୍ତ୍ତମାନର ଇରାନ ଅଞ୍ଚଳର ତତ୍ୱାବଧାନ ଓ ଧନରେ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ପୂର୍ବ ୯୫୭ ବର୍ଷରେ ପୁନଃ ନିର୍ମାଣ ହୋଇ ଥିଲା। ଏହି ମନ୍ଦିର ଦ୍ଵିତିୟ ଥର ରୋମ ସମ୍ରାଟଙ୍କ ଅଧିକାର ସମୟରେ ରୋମୀୟ ସନ୍ୟମାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ୭୦ ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦରେ ଭାଙ୍ଗି ଦିଆ ଯାଇଥିଲା। ସେ ଯାଏଁ ଏହା କେବଳ ଯିହୁଦୀ ମାନଙ୍କର ଧର୍ମ ପୀଠ ଥିଲା।
ମହମ୍ମଦ ମୁସଲମାନ ଧର୍ମର ମୂଳ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଜନ୍ମ ଓ ମୃତ୍ୟୁର ପ୍ରାୟ ୫୭୦ ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦ ପରେ ସାଉଦି ଆରବର ମକ୍କା ସହରରେ ଜନ୍ମ ଗହଣ କରିଥିଲେ ଓ ଯିରୁଶାଲମକୁ ମଧ୍ୟ ଯାଇ ପ୍ରଚାର କରିଥିଲେ ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ।
ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍: ଧନ, ଜ୍ଞାନ, ପଣ, ସମୃଦ୍ଧି ଆଣିବାରେ ଓ ବିସ୍ତାର କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରେ। ଇତିହାସରେ ସବୁଠୁ ବଡ଼ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦି ହେଉଛନ୍ତି ଗ୍ରୀକ୍, ରୋମୀୟ, ବାବିଲୋନିୟ, ପାରସ୍ୟ ଓ ଇଂରେଜ ମାନେ। ଜ୍ଞାନ, ଧନ ଓ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି, ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍ ବୃଦ୍ଧିରେ ଯଥେଷ୍ଟ ସହାୟକ ହୋଇ ଥାଏ। ବାରୁଦ ଓ ବନ୍ଧୁକ ଏବଂ ପରେ ଆଣବିକ ଶକ୍ତି ଯୁଦ୍ଧକୁ ଗୁଣାତ୍ମକ ଓ ଭୟାବହ କରୁଛି। ଏବେ ପୁଞ୍ଜିବାଦୀ ମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶରେ ଏହାର ପ୍ରାୟୋଜକ ଓ ପ୍ରଭାବକ।
ଦ୍ଵିତୀୟ ଥର ଇସ୍ରାଏଲଦେଶକୁ, ୭୦ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଆକ୍ରମଣ ଓ ମନ୍ଦିର ଭାଙ୍ଗି ଦେଲା ଉତ୍ତାରେ, ଯିହୁଦୀ ମାନେ ସାରା ପୃଥିବୀରେ ଛିନ ଛତ୍ର ହୋଇ ବିଛାଇ ହୋଇ ଗଲେ। ଯିହୁଦୀ ମାନେ ଯେଉଁ ଦେଶ ମାନଙ୍କରେ ବ୍ୟବସାୟ କରୁଥିଲେ ସେହି ଦେଶ ମାନଙ୍କୁ ଚାଲିଗଲେ। ବହୁ ପୂର୍ବରୁ ଯିରୁଶାଲେମ୍ ପ୍ରଥମେ ଯିହୁଦୀ, ଦ୍ଵିତୀୟରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ମାନଙ୍କର ଧର୍ମର ଓ ବ୍ୟବସାୟର କେନ୍ଦ୍ର ବିନ୍ଦୁ ଥିଲା। ଏହା ଭୌଗୋଳିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ୟୁରୋପ, ଏସିଆ ଓ ଆଫ୍ରିକାର ମିଳନ କେନ୍ଦ୍ର। ଏହି ସ୍ଥାନରେ ସବୁ ମହାଦେଶର ଲୋକଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ। ଧର୍ମକୁ ବ୍ୟବହାର କରି ରୋମ ରାଜା ମାନେ, ପରେ ଆରବ ଦେଶର ରାଜା ମାନେ ଓ ପରେ ୟୁରୋପୀୟ ରାଜାମାନେ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବିସ୍ତାର ନୀତିରେ, ରାଜ୍ୟ ବିସ୍ତାର କରି ଚାଲିଲେ। ଧର୍ମରୁ ପ୍ରେମ, କ୍ଷମା, ତ୍ୟାଗ ଇତ୍ୟାଦି ଭାବ ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ୍ ହରଣ କରି ନେଇଗଲା ମନେ ହୁଏ।
ପୃଥିବୀରେ ଯିହୁଦୀ ମାନେ ସ୍ୱଳ୍ପ ସଂଖ୍ୟକ ହେଲେ ସୁଦ୍ଧା, ଶିଳ୍ପ ପତି ଓ ନୋବେଲ ପୁରସ୍କୃତ ବିଜ୍ଞାନୀ। ଉଇକିପିଡ଼ିଆ ଲେଖେ, "1901 ରୁ 2023 ମଧ୍ୟରେ ନୋବେଲ ପୁରସ୍କାର ଏବଂ ବିଜ୍ଞାନରେ ନୋବେଲ ମେମୋରିଆଲ ପୁରସ୍କାର ପ୍ରାପ୍ତ 965 ଜଣ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅତି କମରେ 214 ଜଣ ଯିହୁଦୀ କିମ୍ବା ଅତି କମରେ ଜଣେ ଯିହୁଦୀ ପିତାମାତା ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଅଟନ୍ତି, ଯାହାକି ସମସ୍ତ ପ୍ରାପ୍ତକର୍ତ୍ତାଙ୍କ 22% ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରିଥାଏ।" ଆଜି ସବୁ ଧର୍ମରେ ଶିଳ୍ପ ପତି ଓ ପରମାଣୁ କ୍ଷମତାପୁର୍ଣ୍ଣ ଜ୍ଞାନ କୌଶଳ ରହିଛି। ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍ ଚାହେଁ ଯେକୌଣସି ଉପାୟରେବି ନିଜର ପ୍ରତିପତ୍ତି ବିସ୍ତାର କରିବା। ମିତ୍ର ଗୋଷ୍ଠୀ ହୋଇ କିମ୍ବା, ଧନ ଓ ଜ୍ଞାନର ବ୍ୟବସାୟ କରି ହେଉ, କିମ୍ବା ବ୍ୟବସାୟ ସନ୍ଧି ସ୍ଥାପନ କରି ନିଜର ପ୍ରତିପତ୍ତି ବିସ୍ତାର କରିବା ଚେଷ୍ଟା ଜାରି ରଖିଛନ୍ତି। ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍ ପିପାସା ସବୁ ଦେଶର ପୁଞ୍ଜିପତ୍ତିଙ୍କ ଇଚ୍ଛା। ଏହି ପୁଞ୍ଜିପତ୍ତି ମାନେ ଦେଶ ଓ ବିଦେଶର ରାଜନୀତି ଓ ଯୁଦ୍ଧକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରୁଛନ୍ତି। ଇସ୍ରାଏଲ ଓ ପାଲେଷ୍ଟାଇନ ଓରଫ ହାମାସର ଯୁଦ୍ଧ, ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦର ଯୁଦ୍ଧ ମନେହୁଏ। ଏହି ଚକ୍ରଭ୍ୟୁରୁ କୌଣସି ଦେଶ ଆଉ ନିରପେକ୍ଷ ହୋଇ ରହି ପାରୁନାହାନ୍ତି। ଧର୍ମ, ଭୌଗୋଳିକ ସୀମା ଓ କ୍ଷମତା, ଆଢ଼ୁଆଳରେ ପୁଞ୍ଜିବାଦ ଓ ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦ୍ ଏକ ନୀତି, ଯାହାକି ଠିଆ କରାଉଛି ସବୁ ସଭ୍ୟ ଓ ବିକଶିତ ରାଷ୍ଟ୍ରକୁ ଏକସ୍ୱରରେ କହିବା ପାଇଁ, "ଯୁଦ୍ଧ ଏକ ଆବଶ୍ୟକୀୟ ଅମଙ୍ଗଳ"/ ୱାର ଇଜ୍ ଏ ନେସେସେରି ଏଭିଲ୍।
ଡୁଇଟ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଆଇନ ଜୀବୀ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି, ୭୬୬୦୦୧
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
୨୪ ଅକ୍ଟୋବର ୨୦୨୩
www.pensofdavid.com

Don't suffer

Don't suffer
----
Don't suffer,
You are alone,
Yes, I know, pain is unbearable, 
It's long, 
Don't suffer,
I the one, suffers for you,
Accept me within, and be relex, 
Allow me to suffer for you,
Give your body, it's me has given the body on to you,
Let me back, to empower you,
In suffering, just come and do join,
You will enjoy, once I am fully into you,
Keep loving till, I in you and you in me,
Your loving echo, 'I'm' thee, for you.

DWIT DAVID PHILIP
Advocate and Social Worker
www.pensofdavid.com
9437104303

ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ୍ ତାଲିବାନି ଓ ସରକାରୀ ଆତଙ୍କବାଦ୍ ଅଗ୍ରହଣୀୟ ଉପାଖ୍ୟାନ ନୁହେଁକି?

ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ୍ ତାଲିବାନି ଓ ସରକାରୀ ଆତଙ୍କବାଦ୍ ଅଗ୍ରହଣୀୟ ଉପାଖ୍ୟାନ ନୁହେଁକି?
ପୃଥିବୀରେ ଗୋରା ସରକାର ଉପନିବେଶବାଦ ପାଇଁ ସଦା ଘୃଣ୍ୟ। ଦାସ ପ୍ରଥା ପାଇଁ ଇଉରୋପ ସଦା ବଦନାମ। ଦକ୍ଷିଣ ଆଫ୍ରୀକା ଓ ଆମେରିକା ଦ୍ଵାରା ଆପାଥାଏଡ ବା ଗୋରଙ୍କ ଗୋରାଙ୍କ ଦ୍ଵାରା କଳା ମାନଙ୍କୁ ଘୃଣା ଓ ଭେଦ ଭାବ ଯେପରି ଭାରତରେ ଶାସକଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଇତିହାସରେ ଜାତିବାଦ ସେପରି, ଶାସକ ଓ ଶାସନ ନିଜର କୁକୃତ୍ତି ପାଇଁ ମାନବ ଇତିହାସ ଚିର କାଳ ପାଇଁ ଲଜ୍ଜା ଭୋଗୁଛି । ଯେବେଠୁ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଭାବନାର ଆବିର୍ଭାବ ହୋଇଛି, ଇତିହାସ ମାନବିକ ଅଧିକାର ଓ ମାନବିକତା ଲାଗି ସଭ୍ୟ ସମାଜ, ଶିଶୁ, ନାରୀ, ବୃଦ୍ଧ, ବିକଳାଙ୍ଗ, ଜନଜାତି ନପୁଂସକ ଓ ସମ ଲିଙ୍ଗି ପାଇଁ ନ୍ୟାୟ ବାନ ଓ ଉଦାର ହୋଇ ଆସୁଛି। 
ଶିଶୁ, ନାରୀ, ବୃଦ୍ଧ, ବିକଳାଙ୍ଗ, ଜନଜାତି କାହିଁକି, ପୁରୁଶଙ୍କ ପାଇଁବି ଉପନିବେଶବାଦ ଓ ଦାସ ପ୍ରଥାର ଶିକାର ମଣିଷ ହୋଇଥିଲା। ଅନେକ ଦେଶ ରାଷ୍ଟ୍ର, ଜାତି ଓ ଧର୍ମ ର ଲୋକ ମାନେ, ଉପନିବେଶବାଦ ଓ ଦାସ ପ୍ରଥାର ଜଘନ୍ୟ ଶିକାର ହୋଇଥିବା ପୃଥିବୀ ଜାଣିଛି। 
ବୁଦ୍ଧଦେବ, ଯିଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟ, ଗାନ୍ଧୀଯୀ, ନେଲସନ ମଣ୍ଡେଲା ପୃଥିବୀକୁ ମାନବ ଧର୍ମର ସୁଶିକ୍ଷା ଓ ସ୍ଥାପନ ପାଇଁ ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଦାନ କୁହାଯିବ। ସେ ପ୍ରକାର ପ୍ରଥମେ ବାବିଲୋନୀୟ, ତାପରେ ପାରସ୍ୟ, ତାପରେ ଗ୍ରୀକ୍, ତାପରେ ରୋମୀୟ, ଓ ଶେଷରେ ଇଂରେଜମାନଙ୍କର କୃର ସାଶନର ବର୍ବରତାର ବାସ୍ତବ ଉଦାହରଣ। ତଥାପିବି ଜଗତ ବର୍ବରତାକୁ ଘୃଣା କରୁନାହିଁ କିମ୍ଵା ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରୁନାହିଁ। ଦେଖିଛି ଏସବୁ ଶାସନରେ ସବୁ ପ୍ରକାର, କଳା, ସ୍ଥାପତ୍ୟ, ସାହିତ୍ୟ, ବିଜ୍ଞାନର ବିକାଶ ହୋଇଛି। ଯେଉଁ କାଳରେ ମାନବ ସମାଜ ହନ୍ତ ସନ୍ତ ଓ ଜୀବନ ଦୁଷ୍କର ଓ ହିନ ହେଉଛି, ସେଇଠି ଇତିହାସ ସମୟକୁ ନାଁ ଦେଇଛି "କଳା ଯୁଗ" ବା dark age। ନିନ୍ଦା ବିହୀନ ହୋଇ ରହି ଯାଏନି ଶାସନ, ସମାଜ ଓ ଧର୍ମ। ହିନ୍ଦୁ ହେଉକି ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଧର୍ମ ଅବା ମୁସଲମାନ ଧର୍ମ, ସଂସ୍କାରର ସ୍ଲୋଗାନ ସମ୍ମୁଖରେ ସମସ୍ତେ ନତ ମସ୍ତକ। ବୁଦ୍ଧ ଓ ଜୟିନ ହିନ୍ଦୁ ପାଇଁ, ପ୍ରୋଟେଷ୍ଟାଡ ବିପ୍ଲବ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ପାଇଁ, ସିଆ, ସୁନ୍ନି ଓ ସୁଫି ପରି ଚିନ୍ତା ମୁସଲମାନ ପାଇଁ, ସଂସ୍କାର ବାର୍ତ୍ତାର ଉଦାହରଣ ଓ ତାର ସାହିତ୍ୟ ଓ ରଚନା ପିରାମିଡ୍ ପରି ଠିଆ ହୋଇ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଦେଉଛି, ସଂସ୍କାର ଏବେବି ଆବଶ୍ୟକ। 
ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ସମ୍ପ୍ରଦାୟରେବି ଜାତିଆଣ ଭାବ, ମହିଳାଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା ସଭାରେ ପାଳକୀୟ ନେତୃତ୍ୱ ସେବାରୁ ବାଦ୍ ଦେବା, ମହିଳାଙ୍କୁ ସମ୍ପତ୍ତିରୂ ବାଦ୍ ଦେବା, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ୍ ତାଲିବାନି ଚିନ୍ତା ନୁହେତ ଆଉକଣ। ସରକାରଙ୍କ କର୍ମ ଚାରି ଦ୍ଵାରା ଲାଞ୍ଚ, ପୁଞ୍ଜି ପତ୍ତି ପାଇଁ ଭୂମି ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଅଧିଗ୍ରହଣ ଓ ଦଖଲ ସରକାରୀ ଆତଙ୍କବାଦ୍ ନୁହେଁ ତ କଣ? ଜଳ ଜଙ୍ଗଲ ଓ ଜମିରୁ ପ୍ରଶାସନର ଶକ୍ତିକୁ ଅପବ୍ୟବହାର କରି ଆଦିବାସୀଙ୍କୁ ଉଚ୍ଛେଦ ବିଭିନ୍ନ ମହାଦେଶରେ ସରକାରୀ ଆତଙ୍କବାଦ୍ ନୁହେଁ ତ କଣ। ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଧର୍ମ, ଶ୍ରେଣୀ ଓ ଜାତି ପାଇଁ ସରକାରୀ ସୁରକ୍ଷା ଓ ସରକାରୀ କୋହଳ ନୀତି ଅବା ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଧର୍ମ, ଶ୍ରେଣୀ ଓ ଜାତି ପାଇଁ ସରକାରୀ କଟ କଣା, ସରକାରୀ ଆତଙ୍କ ବାଦ୍ ନୁହେଁତ ଆଉ କଣ। 
ବୁଦ୍ଧ, ଯିଶୁ, ଗାନ୍ଧୀ, ମାଣ୍ଡେଲା ନିଜର ସାକ୍ଷ୍ୟ ମୟ ଜୀବନ ପାଇଁ ପୂଜ୍ୟ। ସେମାନଙ୍କର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଉପାଖ୍ୟାନ ଗୁଡ଼ିକ ହେଉଛି, ମଣିଷର ମଣିଷକୁ ବ୍ୟବହାର, ସେବା, ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମା । ସାରା ବିଶ୍ବରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ସଂଖ୍ୟା ସର୍ବ ବୃହତ୍। ଯିଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟ କହି ଚାଲି ଗଲେ ପୋଡୋଷିକୁ ଆତ୍ମ ତୁଲ୍ୟ ପ୍ରେମ କର, ସାତ ଗୁଣ ସତୁରୀ ଥର କ୍ଷମା କର, ମୋତେ ଯଦି ପ୍ରେମ କରୁଛ, ଅନ୍ୟକୁ ପ୍ରେମ କର। ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଏହି ସାକ୍ଷ୍ୟ ବହନ କରୁଛି କି, ଧର୍ମ ମାନେ ଏହି ସାକ୍ଷ୍ୟ ବହନ କରୁଛନ୍ତି କି? 
ପଶୁବି ପ୍ରେମ ବୁଝେ। ପୋଷା ମାନେ। 
ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍ ଓ ପୁଞ୍ଜିବାଦ/ଖାଉଟି ବାଦ୍, ବିଜ୍ଞାନର ବିକାଶ ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚ କରେ ଓ ବିଜ୍ଞାନ ବ୍ୟବହାର ପାଇଁ ଚାହିଦା ବଢାଏ। ସାଧାରଣ ଓ ଅସାଧାରଣ ମଣିଷ ଏହାର ଶିକାର ଓ ଭୃତ୍ୟ। ଭୋଗ ବିଳାସର ବସ୍ତୁ କିଣିବା ପାଇଁ ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର ଚାଲେ ଓ ପାଇବା ପାଇଁ ଚାଲେ ଦୌଡ, ମଣିଷ କେବଳ ନୁହେଁ, ଜଳ, ଜଙ୍ଗଲ ଓ ଜମି ବ୍ୟତୀତ ସାହିତ୍ୟ, କଳା ଓ ଖାଦ୍ୟ, ବିଜ୍ଞାନ ନାଁରେ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦ୍, ପୁଞ୍ଜିବାଦ, ଖାଉଟି ବାଦର ପ୍ରଚାର ଓ ପ୍ରସାର ହେଇ ଚାଲିଛି। ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦି ଓ ପୁଞ୍ଜିବାଦି ପୁଞ୍ଜି ନିବେଶ ନକଲେ ବିକାଶ ହୁଏନାହିଁ। ସରକାର ମାନଙ୍କଠୁ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦି ଓ ପୁଞ୍ଜିବାଦି ଅତି ପ୍ରଭାବୀ।
ପ୍ରତି କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଣିଷ ଚାହେଁ, ଆୟ ବଢ଼ୁ, କାମ କମୁ ଓ ଉତ୍ତର ଦାୟି କେହି ନରହୁ। ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦି ଓ ପୁଞ୍ଜିବାଦି ଏହା ଶୁନିସଚିତ୍ତ କଲା ବେଳକୁ, ସରକାର ଆଇନ ଓ ନ୍ୟାୟ ଏହାକୁ ଧରି ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଉତ୍ତର ଦାୟି କରିବା ପାଇଁ ଅନେକ ଦେଶରେ ସଙ୍ଘର୍ଷ କରୁଛନ୍ତି। ବିଜ୍ଞାନ ଓ କ୍ଷମତା ମଣିଷ ପାଇଁ ଆୟ ବୃଦ୍ଧି, କାର୍ଯ୍ୟ ବୋଝ ହ୍ରାସ ଓ ଉତ୍ତର ଦାୟୀତ୍ଵର ବୋଝକୁବି ହ୍ରାସ କରିବାରେ ମଧ୍ୟ ସମର୍ଥ ହେଉଛି। 
ଶିକ୍ଷା ଓ ଧନର ଅଭାବୀମାନଙ୍କୁ ବିଜ୍ଞାନ, ଆୟ ଓ କ୍ଷମତା ଯଦିଓ ଆକର୍ଷଣ କରୁଛି ଏହାର ସୁଯୋଗ କାନ୍ଧକୁ କାନ୍ଧ ମିଳାଇ ହାସଲ କରିବା ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସାଧାରଣତଃ ସମ୍ଭବ ହେଇ ପରୁ ନାହିଁ।
ଇସ୍ରାଏଲ ଓ ପାଲେଷ୍ଟାଇନ/ହାମାଶ ଯୁଦ୍ଧରେ, ଆମେରିକା ଓ ଇଉରୋପର ଅନେକ ଦେଶ ବିନା ସର୍ତରେ ଇସ୍ରାଏଲକୁ ସମର୍ଥନ କରୁଛନ୍ତି। ଏହା ଅନେକଙ୍କୁ ଉଚିତ୍ ମନେ ହେଉଛି। ହାମାସ ପ୍ରଥମେ ଆକ୍ରମଣ କଲା ଓ ଶିଶୁ, ମହିଳା ଓ ସାଧାରଣ ନାଗରିକଙ୍କୁ ମାରିଲା ତେଣୁ ଏହି ଯୁଦ୍ଧ ଓ ଏହି ପ୍ରତିଶୋଧ ଯଥାର୍ଥ କୁହାଯାଉଛି। କିନ୍ତୁ ପ୍ରଶ୍ନ, ଆତଙ୍କବାଦୀଙ୍କୁ ମାରିବାପାଇଁ ଶିଶୁ, ମହିଳା ଓ ସାଧାରଣ ନାଗରିକଙ୍କୁ ମାରିବା କଣ ଯଥାର୍ଥ। ଆମେରିକା ବିନ ଲାଦେନକୁ ମାରିବା ପାଇଁ ସର୍ବ ସାଧାରଣଙ୍କୁ ବଳି ପକାଇ ନଥିଲା। ଶିଶୁ, ମହିଳା ଓ ସାଧାରଣ ନାଗରିକଙ୍କୁ ହଜାର ହଜାର ସଂଖ୍ୟାରେ ମାରିବା ଆମକୁ ଓ ଧର୍ମର ଠିକାଦାର ମାନଙ୍କୁ ଖରାପ ଲାଗୁନି କାହିଁକି? ବଡ଼ ଚିନ୍ତାର ବିଷୟ! ମନେ ହେଉଛି ପୃଥିବୀର ତିନୋଟି ଧର୍ମ, ଇସ୍ରାଏଲ ଓ ଯିରୁଶାଲେମ୍ ମାଟିରେ, ପୁଞ୍ଜିବାଦ ଓ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦର ବିନିଯୋଗରେ ନିଜର ଆତ୍ମହୁତି, ଦେଉଛନ୍ତି।
ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ବିଶ୍ବାସୀ, ଯିଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଠାରେ ବିଶ୍ୱାସ କରେ। ଯିଶୁ କହିଛନ୍ତି, 'ଶତ୍ରୁକୁ ପ୍ରେମ କର', 'ଅନ୍ୟକୁ ସାଠିଏ ଗୁଣ ସତୁରିଥର କ୍ଷମା କର', 'ଯିଏ ନିଜ ଭାଇକୁ କ୍ଷମା କରି ନାହିଁ ତାଠି ମୋର ଅଂସ ନାହିଁ'। 'ଯାଅ ସର୍ବ ଜଗତକୁ ପ୍ରଚାର କର, ବାପ୍ତିସ୍ମ ଦିଅ, ଶିଷ୍ୟ କର'। ତେବେ, ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମାର ଧର୍ମ, ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମାକୁ ଛାଡ଼ି ଯୀଶୁଙ୍କୁ କିପ୍ରକାରେ ପ୍ରଚାର କରିବ। 
ଅଧିକନ୍ତୁ, ଜିହୁଦି ମାନେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ କୃଷରେ ଚଢାଇ ମାରି ଥିଲେ। ଯୀଶୁଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁରୁ ଉଠିବା ସତ୍ୟତାକୁ ମନ ଗଢା କାହାଣୀ ବୋଲି କହିଲେ। ସେମାନେ ଯିଶୁ ଆସିନାହାନ୍ତି ଆସିବେ ବୋଲି ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତି। କିଛି ଯିହୁଦି ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଅଛନ୍ତି ସେମାନେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି ସତ କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ଅତି କମ୍। ବାଇବଲ କହେ, 'ଇସ୍ରାଏଲ ପାଇଁ ପ୍ରାର୍ଥନା କର'। ଏହାର ଅର୍ଥ ନୁହେଜେ, ବାଇବଲ ଆଜି ରକ୍ତ ପାତର ସମର୍ଥନ କରେ। 
ଗୋରା ସରକାର, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ବିଶ୍ବାସୀଙ୍କ ଏକ ପ୍ରତୀକ ବୋଲି ଅନେକ ଗ୍ରହଣ କରି ନେଇଛନ୍ତି। ଭାରତରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ କହିଲେ ବିଦେଶୀ ଓ ଇଂରେଜ ମାନଙ୍କୁ ସାଧାରଣତଃ ବୁଝନ୍ତି। ଇଂଲଣ୍ଡ, ଜର୍ମାନ ଓ ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ୍ ହିଁ ଭାରତରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଧର୍ମ ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର କଲେ , କିନ୍ତୁ ଇତିହାସ କହେ, ଯିଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଜନ୍ମ ପୂର୍ବରୁ ଯିହୁଦି ମାନେ ଭାରତକୁ ଆସୁଥିଲେ ଓ ଇଂଲଣ୍ଡ, ଜର୍ମାନ ଓ ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ୍ ଦେଶମାନେ, ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଜାଣିବା ପୂର୍ବରୁ ସାଧୁ ଥୋମାସ ଭାରତରେ ପହଞ୍ଚି ସାରି ଯୀଶୁଙ୍କ ବାଣୀ ପ୍ରଚାରକରି ଥିଲେ। 
ଇଂଲଣ୍ଡ, ଜର୍ମାନ ଓ ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ୍ କାହିଁକି, ସାରା ଇଉରୋପ ପୁଞ୍ଜିବାଦୀ, ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦି ଥିଲା ଓ ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକଙ୍କୁ ଖୁସି କରିବା ପାଇଁ ସରକାର ମାନେ ସ୍ଥାନୀୟ ଧର୍ମ ଗୁଡ଼ିକକୁ ସମର୍ଥନ କରି ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକର ପ୍ରିୟ ହେଉଥିଲେ, ରାଜ୍ୟ ଅଧିକାର କରୁଥିଲେ। ରୋମ ସରକାର ଯିହୁଦିଙ୍କୁ ପ୍ରଥମେ ସମର୍ଥନ କରିଥିଲା ଓ ଯିଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କୁ କୃଷରେ ଟାଙ୍ଗିବାରେ ସହଯୋଗ କରିଥିଲେ। ରୋମ ସରକାର ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଥିଲା ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ଧର୍ମକୁ ସମର୍ଥନ କରିବା ପାଇଁ ଯେହେତୁ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ସଂଖ୍ୟା ଏସିଆ ଓ ଇଉରୋପ ରେ ହୁହୁ ହୋଇ ବଢ଼ୁ ଥିଲା। 
ଶାସକ ଓ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବାଦି ମାନେ, ତଥା ଯୀହୁଦି ମାନେ କେବେବି ଯୀଶୁଙ୍କ ଜନ୍ମ ଓ ଯୀଶୁଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁରୁ ଆଉଥରେ ବଞ୍ଚିଉଠିବା ପ୍ରମାଣକୁ ଗ୍ରହଣ ଓ ସମର୍ଥନ କରି ନାହାନ୍ତି । ରୋମ ସରକାର ଓ ଯିହୁଦି ନେତା ପ୍ରମାଣ ନଷ୍ଟ ଓ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଯୀଶୁଙ୍କ ପ୍ରଚାର ବିରୋଧୀ ଥିଲେ। କଁ ଭାଁ କିଛି କିଛି ଜାଗାରେ ଓ ଦେଶରେ ଏହା କିଛି କିଛି ବ୍ୟକ୍ତି ଓ କିଛି କିଛି ପ୍ରଶାସକଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ସମର୍ଥିତ। 
ପୃଥିବୀରେ ଇତିହାସ ଓ ପରିସ୍ଥିତି ଏପରି ଗୋଳିଆ ହୋଇ ସାରିଛି ବିନା ପ୍ରେମ ଓ କ୍ଷମାରେ ପରସ୍ପର ଭିତରେ ଶାନ୍ତି ଆସି ପାରିବ ନାହିଁ, ଯୁଦ୍ଧର ଇତିହାସ ଓ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହାର ସମାଧାନ ନୁହେଁ। ୱାର ବିଗେଟସ ୱାର। ଯୁଦ୍ଧ ଯୁଦ୍ଧ କୁ ଜନ୍ମ ଦିଏ। ଅନ୍ଧ ଇସ୍ରାଏଲ ସମର୍ଥକ ଓ ଅନ୍ଧ ଭାବରେ ବାଇବେଲକୁ ଧର୍ମକୁ ବୁଝିଲେ ବାଇବେଲ ଓ ଧର୍ମ ଗ୍ରନ୍ଥ ମାନଙ୍କର ଓ ଯୀଶୁଙ୍କର ତଥା ବୁଦ୍ଧ, ଗାନ୍ଧୀ, ମାଣ୍ଡେଲା ଇତ୍ୟାଦିଙ୍କ ପ୍ରେମ ବାର୍ତ୍ତା ନଷ୍ଟ ହେଉଛି। ରକ୍ତ ପାତ ମହା ପାପ ଏହା ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଇଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଓ ତାଙ୍କ ସତଭକ୍ତ ମାନଙ୍କୁ ଦୁଃଖିତ କରିବ। ତେଣୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ୍ ତାଲିବାନି ଓ ସରକାରୀ ଆତଙ୍କବାଦ୍ ଅଗ୍ରହଣୀୟ ଉପାଖ୍ୟାନ ଅଟେ।

କୁଡ଼ିଆର ପ୍ରେମ କବିତା କଂକ୍ରିଟ ଘରକୁ

କୁଡ଼ିଆର ପ୍ରେମ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କଂକ୍ରିଟ ଘରକୁ
----
କଂକ୍ରିଟ ତୁମେ କେତେ ଶକ୍ତ, ବିଶାଳ, ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ ଅଭେଦ୍ୟ,
ପାଣି, ପବନ, ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣର ତୁମକୁ ନାହଁ ଭୟ
କୁଡିଆ ମୋଘର, ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନ ଆଉକି ରହିବ?
ଥରେତ ଦେଖି ଆସ ମୋର ଭଲ ମନ୍ଦ।

ଅମାବାସ୍ୟା, ପୂର୍ଣ୍ଣିମା, ସବୁ ଗ୍ରହଣ,
ମୋ ଛାତ ଉପରେ ସଭେ ବିଦ୍ୟମାନ,
ପାଣି, ପବନ, ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣ,
ଅଗାଧ ପ୍ରବେଶ, ଜୀବ, ଜନ୍ତୁ, ସରିସୃପ, ସ୍ବୀକାର ମୋ ଆଚରଣ।

ଏଠି ଯେ ରହନ୍ତି ସେ ତୁମକୁ ଗରିବ ହିନ,
ରଖନ୍ତି ନାହିଁ ଯଥେଷ୍ଟ ଖାଦ୍ୟ, ବସ୍ତ୍ର, ଉପକରଣ,
ପୃଥିବୀରେ ମୋର ଜନ୍ମ ଆବାହାମାନ ସମୟ,
ଛବି ପାଲଟିଛି ମୁଁ, ନାହିଁ ମୋର ଆଉ ଜନ୍ମ।

ବେଦ, ବାଇବଲ ଓ କୁରାନ,
ମୋଠି ଲେଖା ମୋର ଜୀବନ,
ତୁମଠି ଲେଖା ଆଇଟି ଓ ରିଲେଟିଭିଟି ବିଜ୍ଞାନ,
ତୁମରି ଲେଖା ତୁମ ପରମାଣୁ ବମ।

ଡୁଇଟ୍ ଡେଭିଡ ଫିଲିପ
ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡି,
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
www.pensofdavid.com

ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡିର ଛତର ଯାତ୍ରା ବନାମ ବିଶ୍ଵର ବଳି ପ୍ରଥା

ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡିର ଛତର ଯାତ୍ରା ବନାମ ବିଶ୍ଵର ବଳି ପ୍ରଥା
----------------
ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଇଣ୍ଟରନେଟରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଲା, ଏକ ଆକଳନ ଅନୁଯାୟୀ, ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ପ୍ରତିଦିନ ୨00 ନିୟୁତ ପଶୁମାନଙ୍କୁ ବଧ କରାଯାଏ | ତାହା ହେଉଛି ବର୍ଷକୁ ୭୨ ବିଲିୟନ | କେବଳ ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ରରେ ପ୍ରତିଦିନ ପ୍ରାୟ ୨୫ ନିୟୁତ ପ୍ରାଣୀ ବଧ କରାଯାଏ। ସେଠାରେ ହାରାହାରି/ଅଭେରେଜ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ବଧଘର ପ୍ରତି ଘଣ୍ଟାରେ ୧୧00 ଘୁଷୁରିଙ୍କୁ ମାରିଦିଏ |
କିନ୍ତୁ ବଳି ଓ ଖାଇବା ପାଇଁ ଜୀବ ହତ୍ୟା ଏଦୁଇ ଭିନ୍ନ। ଜାଣିବାକୁ ମିଳୁଛି, ସିଙ୍ଗାପୁରର ବାର୍ଷିକ 'ହାରି ରାୟା ହାଜି ପର୍ବ', ପଶୁ ବଳି ପାଇଁ ବିଶ୍ଵରେ ଅତି ପ୍ରସିଦ୍ଧ।
ବଳିକୁ ଦେଖିଲେ, ସାରା ପୃଥିବୀର ଆଦିବାସୀ ଜନଜାତି ଏକ ପ୍ରକାର ମନେହୁଏ। ଆଦିବାସୀ ଜନଜାତି ସବୁ ଜାଗାରେ ଆପଣା ଆପଣା ଇଷ୍ଟ ଦେବୀ ଓ ଦେବତା ପାଖରେ ବଳି ଦିଅନ୍ତି। ଆଫ୍ରିକା, ଆମେରିକା, ଏସିଆ, ଇଉରୋପ ଇତ୍ୟାଦିରେ, ବଳି ସର୍ବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପବିତ୍ର ଓ ଗାମ୍ଭିର୍ଯ୍ୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଉପାସନା। ମଣିଷ ବଳିବି, ଭାରତର ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ସବୁ ବେଳେ ସବୁ ମାସରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ। ସଭ୍ୟ ସମାଜ ମଣିଷ ବଳିକୁ ତିରସ୍କାର ଓ ଆଇନ ଦ୍ୱାରା ଦଣ୍ଡନୀୟ କରିସାରିଛି।
ପୃଥିବୀର ପୁରୁଣା ଧର୍ମ ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ, ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମ ଓ ଯିହୁଦୀ ଧର୍ମରେ, ବଳିର ପରମ୍ପରା ଆଦ୍ୟରୁ ରହିଆସିଛି। ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଧର୍ମ ୨୦୨୩ ବର୍ଷ ପୁରୁଣା। ଯୀଶୁଙ୍କ କୃଷୀୟ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ, ବଳିର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ ବୋଲି ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ମାନେ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି। ମୁସଲମାନ ଧର୍ମର ଅନେକ ସାହିତ୍ୟ, ବଳିର ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ମାନ୍ୟତା ଦିଅନ୍ତି। 
ଅବ୍ରହାମଙ୍କୁ ମାନୁଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଧର୍ମ, ଅବ୍ରହାମ ନିଜ ପୁତ୍ରଙ୍କୁ ୟୌହୋବା-ଇଶ୍ଵରଙ୍କୁ ବଳି ଦେବା ଘଟଣାକୁ ଶ୍ରେଷ୍ଟ ବଳି କହନ୍ତି। ଏହା ୟୌହୋବା-ଇଶ୍ୱରଙ୍କ, ନିଜ ପୁତ୍ର ଯିଶୁଙ୍କୁ ବଳି ଦେବାର ଏକ ପୂର୍ବାଭାସ ବୋଲି ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ମାନେ ମାନନ୍ତି। ଅବ୍ରହାମଙ୍କ ବଳିକୁ ସ୍ମରଣ କରି ମୁସଲମାନ ଭାଇ ମାନେ ସାରା ପୃଥିବୀରେ ପୁତ୍ରର ବଳି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବଳି ଭାବି ଶ୍ରେଷ୍ଟ ତମ ବଳି ବାଛି ବାଛି ବଳି ଉତ୍ସର୍ଗ କରନ୍ତି ଓ ଧନ, ଦ୍ରବ୍ୟ ବିତରଣ କରନ୍ତି। 
ଅନ୍ୟ ପକ୍ଷରେ ପୃଥିବୀରେ ଯ୍ୟିନ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀ, 'ଜୀବ ହତ୍ୟା ମହା ପାପ' ବୋଲି ଧାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି। କିଟାଣୁଟିଏ ବି ନମରୁ ଭାବି ମୁହଁରେ ମାସ୍କ ଦିଅନ୍ତି। 
ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମର ଅନେକେ, ଜୀବ ବଳିକୁ ଅନୁଚିତ୍ ଓ ପାପ ବୋଲି ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରନ୍ତି। ବୌଦ୍ଧ ଧର୍ମରେ ମଧ୍ୟ ଜୀବ ବଳି ଗ୍ରହଣୀୟ ନୁହେଁ।
ବିଭିନ୍ନ ସମୁଦାୟରେ ବଳି ଉପରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ବିଶ୍ୱାସ ଓ ମତ ରହିଛି। 
ଭବାନୀପାଟଣାର ଛତର କିନ୍ତୁ, ବିଶ୍ଵରେ ବଳିର ଏକ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ପର୍ବର ମାନ୍ୟତା ପାଉଛି। ଦେଶ ବିଦେଶର ସମ୍ବାଦ ପତ୍ରରେ, ଛତର ଯାତ୍ରାକୁ ଏକ ବିଶେଷ ସମ୍ବାଦ ଭାବରେ ସ୍ଥାନ ଦିଆଯାଇଛି। ଛତର, ଭବାନୀପାଟଣା, କଳାହାଣ୍ଡିର ବିଶେଷ ପର୍ବ। ଆଶ୍ୱିନ ମାସର ଶୁକ୍ଳପକ୍ଷ ଅଷ୍ଟମୀ ଦିନରେ ଏହି ଅୟୀତିହାସିକ ପର୍ବ ପାଳନ କରାଯାଏ। ମୂଳତଃ, ଏହା କଳାହାଣ୍ଡିର ନାଗ ବଂଶ ରାଜା ଓ କନ୍ଧ ମାନଙ୍କ ସମନ୍ୱିତ ଧାର୍ମିକ ବିଶ୍ଵାସର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପର୍ବ ଓ ପ୍ରତୀକ ମନେହୁଏ। ଆଜି ଜାତି ଧର୍ମ ନିର୍ବିଶେଷରେ, ମହା ସମାରୋହରେ ଏହି ପର୍ବକୁ ପାଳନ କରାଯାଏ। ରଜନ୍ୟିତିକ ସଚେତନ ବ୍ୟକ୍ତି ମାନେ ଓ ପ୍ରଶାସନ, କଳାହାଣ୍ଡିର ସାଧାରଣ ଜନତାଙ୍କ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାନ ପାଇବା ପାଇଁ, ବଳି ପ୍ରଥା ଉଚ୍ଛେଦ ସ୍ୱରକୁ ଆଖି ଠାରି, ଏହି ଯାତ୍ରାରେ ନିଜକୁ ବହୁ ଆଡ଼ମ୍ବରରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି, ପାଳନ କରି ଭବ୍ୟ ଯାତ୍ରାରେ ଭାଗ ନିଅନ୍ତି। ଦିନକୁ ଦିନ, ଏହା ଆହୁରି ରଙ୍ଗୀନ ଓ ଚିତ୍ତାକର୍ଶକ ହେବାରେ ଲାଗିଛି। ବହୁ ବାଦ୍ୟରେ ମୁଖରିତ ହେଉଛି, ବହୁ ସ୍ଲୋଗାନରେ ଆକର୍ଷଣୀୟ ହେଉଛି, ବହୁ ନାଚ ଗୀତରେ ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦିତ ହେଉଛି। ଏହି ଯାତ୍ରା କଳାହାଣ୍ଡିଆଙ୍କୁ କିଛିକ୍ଷଣ ପାଇଁ ଆତ୍ମ ଗୌରବରେ ମନ୍ତ୍ର ମୁଗ୍ଧ କରିଦେଉଛି। ଏହି ଯାତ୍ରା ଆଶା ସାଗରର ପାଖ, ଜେନା ଖାଲ ତୁଠରୁ କଳାହାଣ୍ଡି ରାଜାଙ୍କର ରାଜପ୍ରାସାଦ ପରିସର ଭୂକ୍ତ ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ମାଣିକେଶ୍ଵରୀ ମନ୍ଦିର ଯାଏଁ ଆସିଥାଏ। ମାତା ମାଣିକେଶ୍ଵରୀଙ୍କ ଛତର ବିଶ୍ବାସୀ ମାନେ ବର୍ଷ ସାରା ନିଜର ପୂଜାର ପ୍ରସ୍ତୁତି କରିଥାନ୍ତି। ଅନେକେ ଏହି ଦିନର ଗାମ୍ଭିର୍ଯ୍ୟ ଓ ରୀତି ନୀତିକୁ ପୁରଣ କରିବା ପାଇଁ ବିଦେଶରେ ଥିଲେବି, ଭବାନିପଟଣାକୁ ଫେରି ଆସନ୍ତି ଓ ନିଜ ନିଜ ବଳୀ, ଛେଳି, ପାରା, କୁକୁଡ଼ା, ମେଣ୍ଢା, ମାଗୁର ମାଛ ଇତ୍ୟାଦି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ରଖନ୍ତି। ଗରିବ ଓ ଶାକାହାରୀ ମାନେ ନଡ଼ିଆ, କଦଳୀ, ଖଜା, ଲଡୁ, ଚାଉଳ, କଖାରୁ, ଲାଉ, ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଫୁଲ, ଦୀପ, ଧୂପ ଇତ୍ୟାଦି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ରଖନ୍ତି। ଛତର ଯାତ୍ରା ପୂର୍ବ ରାତିରେ ସହର ସାରା ନାଚ, ଗୀତ ବାଦ୍ୟ, ନାଟକ ଇତ୍ୟାଦିରେ ଲୋକେ ମାତି ରହନ୍ତି। ଅନେକେ, ଦିନେ ଦୁଇଦିନ କିମ୍ବା ସପ୍ତାହେ ପୂର୍ବରୁ ଆସି, ନିଜ ନିଜ ଘରେ ବା ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କ ଘରେ ରହି, ରାତିସାରା ବଳୀ ଓ ବଳୀ ପାଇଁ ସାମଗ୍ରୀ ଓ ବିଶେଷକରି ବଳୀ ପାଇଁ ଟାଙ୍ଗୀ ଓ ଜୀବ ଜନ୍ତୁଙ୍କୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରନ୍ତି। ସପ୍ତାହେ ଓ ମାଶକ ପୁର୍ବରୁ ସହରରେ ଛେଳି, ମେଣ୍ଢା କୁକୁଡା, ପାରା ବିକ୍ରି କରିବା, ସ୍ଥାନେ ସ୍ଥାନେ ଦେଖାଯାଏ। ଅନେକେ ନିଜ ନିଜ ଶସ୍ୟ-ବଳୀ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରନ୍ତି। ସକାଳୁ ମାତା ମାଣିକେଶ୍ଵରୀଙ୍କ ଛତର ଦର୍ଶନ ପାଇଁ, ଯାତ୍ରା ଦେଖିବା ପାଇଁ ଓ ବଳି ଓ ଭେଟି ଚଢ଼ାଇବା ପାଇଁ, ସକାଳ ନପାଉଣୁ ରାସ୍ତା କଡରେ ସ୍ଥାନଟିଏ ପାଇଁ ଘରୁ ବାହାରି ଯାଆନ୍ତି। ଅନେକ ସମୟରେ, ବିଳମ୍ବ କଲେ, ଠିଆ ହେବାକୁ ଜାଗା ମିଳେନାହିଁ। ଭିଡ଼ ଭିତରକୁ ସାହସିକ ଓ ବଳ ଥିବା ଯୁବା ଓ ଯୁବତୀ ଗଲେ, ଛତର ଯାତ୍ରାରେ ସାମିଲ ହୋଇ ହୁଏ। ଛତର ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ ହେବା ମାତ୍ରେ ରାସ୍ତାର ଦୁଇ କଡ଼ରେ ବଳିଦିଆ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଯାଏ। ଆଗରୁ, ଛତର ମନ୍ଦିରରେ ପହଞ୍ଚିଲେ ପୋଢ଼ ବଳି ଦିଆ ଯାଇଥିଲା। ଆଜିକାଲି ପୋଢ଼ ବଳି ଦିଆ ସ୍ତଗିତ କରା ଯାଇଛି। ଅନେକ ଯୁବା ଯୁବତୀ ଆଦିବାସୀ ବେଶ ଭୂଷା ଧାରଣ କରି ବାହାରିବା, ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ବାଦ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ର ନେବା ଓ ବଜାଇବା ଯାତ୍ରାକୁ ମନୋଜ୍ଞ କରୁଛି। 
ଛତର ବର୍ଷକୁ ଥରେ ଆସେ। ପ୍ରତ୍ୟେକ ବର୍ଷ ଛତର, ମନର ପରିବର୍ତ୍ତନ ଓ ସମର୍ପଣର ଭାବ ଆଣିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରେ। ଏହା ପରସ୍ପର ସହିତ ମିଳନର ଏକ ସମୟ। ଭବାନୀପାଟଣାର ଅନ୍ୟ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀବି, ଏହାର ଗୁରୁତ୍ୱକୁ ବୁଝନ୍ତି। ପରସ୍ପରକୁ ସମସ୍ତେ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାନ୍ତି। 
ଘରେ ଘରେ ବଳି ମାଂସ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ନିଜ ରୁଚି ଅନୁସାରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି, ଏକାଠି ଖାଆନ୍ତି। ପାରିବାରିକ ଓ ସାମାଜିକ ସୌହାର୍ଦ୍ୟ ବଢିଲା ବୋଲି ଅନୁଭବ କରନ୍ତି। 
ବଳିର ସାଧାରଣ ଅର୍ଥ, ତ୍ୟାଗ ବା ଛାଡ଼ି ଦେବା। ବଳି ନିଜର ଇଚ୍ଛାକୁ ଇଶ୍ଵରଙ୍କ ପାଖରେ ସମର୍ପଣ କରିବା। ବଳି ଏକ ବିଶେଷ୍ୟ। ଉଇକି ପିଡ଼ିଆ ଲେଖେ, " ଦୈତରାଜ ବିରୋଚନ ପୁତ୍ର ଓ ପ୍ରହ୍ଲାଦ ପୌତ୍ର, ନୈବେଦ୍ୟ; ଭୋଗ; ପୂଜାର ଉପକରଣ ବା ସାମଗ୍ରୀ, ଛେଦନଯୋଗ୍ୟ ପୂଜାପଶୁ, କର; ରାଜକର; ରାଜସ୍ଵ, ଖାଦ୍ୟାଂଶ; ଅଇଠା, ଭୂତ ଯଜ୍ଞ; ବୈଶ୍ଵଦେବ, ବୈଶ୍ଵଦେବରେ ଦିଆଯିବା ପିଣ୍ତମାନ; ବୈଶ୍ଵଦେବ, ଚଣ୍ତ; ପୂଜା ପରେ ପୂଜା ସାମଗ୍ରୀରୁ କଢାଯିବା ଅଂଶ, ପଶୁ ଯଜ୍ଞ; ଯଜ୍ଞରେ ପଶୁ ବଧ, ଚାମର ଦଣ୍ତ; ଚଅଁର ବେଣ୍ଟ, ଜରା ଜନିତ ଶ୍ଳଥ ଚର୍ମ; ବିଲୋଳ ଚର୍ମ; ନୀଧ୍ର; ଘରଚାଳର ଓଳି, ରାଜକର; ରାଜସ୍ଵ, ରେଖା, ଗନ୍ଧକ, ଶ୍ରେଣୀ; ପଂକ୍ତି, ଏକପ୍ରକାର ବାଦ୍ୟ, ଉପହାର; ଭେଟୀ, ଭକ୍ଷ୍ୟ ବସ୍ତୁ; ଅନ୍ନ ଆହାର, ବିଶିଷ୍ଟ ଦେବତାଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ପୃଥକିକୃତ ଯଜ୍ଞାଦିରେ ନିବେଦିତ ବସ୍ତୁର ଅଂଶ। ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ —ଆଶ୍ୱିନ ପର୍ବ ସମୟରେ ସମଲେଇ ଠାକୁରାଣୀ ଯେଉଁ ଡ଼ାଙ୍ଗୁଆ (ସେବକ) ଠାରେ ଉଭା ହୁଅନ୍ତି, ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ଠାକୁରାଣୀଙ୍କ ନିକଟରେ ବଳି ଦିଆଯାଇ ଥିବା ପଶୁର ଗଣ୍ଡିକୁ ହାତରେ ଧରି ତାହାର ତୋଟିରୁ ସ୍ରବୁ ଥିବା ରକ୍ତକୁ ଶୋଷି କରି ପିଇ ସେ ଗଣ୍ଡିକୁ ତଳେ ପକାଇ ଦିଏ ସୋନପୁର ଅଞ୍ଚଳରେ ଯେଉଁ ଜୀବକୁ ବଳି ଦିଆ ଯାଏ ତାହାର ନାମ ପଶୁ ଓ ଯାହାଠାରେ ଠାକୁରାଣୀ ଊଭା ହୁଅନ୍ତି ତାହାକୁ ବଳି କହନ୍ତି"।
ବଳି ଦାନ ଏକ ଧାର୍ମିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା, ଏହା ଏକ ଆତ୍ମାର ବ୍ୟବସ୍ଥା। ବଳି ଦାନ ପରେ ମନୁଷ୍ୟର ଆତ୍ମା ସନ୍ତୋଷ ଲାଭ କରେ। ବଳିକୁ କିଛି ସମ୍ପ୍ରଦାୟରେ ତିନି ଭାଗରେ ବିଭକ୍ତ କରନ୍ତି, ଏକ ଭାଗ ପୂଜକଙ୍କର, ଏକ ଭାଗ ଗରିବ ଅବହେଳିତଙ୍କର ଓ ବାକି, ବଳି ଉତ୍ସର୍ଗ କାରିଙ୍କ। କୁରାନ (୪: ୧୫୨) କୁହେ, ଯଦି ତୁମେ ତୁମର ସାଥୀ ମାନବଙ୍କ ପ୍ରତି ଦୟାଳୁ, ଯାହା ମୋର ସୃଷ୍ଟି, ତୁମେ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଦୟାଳୁ ହେଲେ ମୋର ଅନୁଗ୍ରହ ଅର୍ଜନ କରିବ | ଭବିଷ୍ୟ‌ଦ୍‌ବକ୍ତା ମହମ୍ମଦ କହିଥିଲେ: ଜଣେ ସବୁଠୁ ଏକ ଛୋଟ ଦାନ ଟିଏ କରି ପାରିବ, ତାହା ହେଉଛି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଏକ ଛୋଟ ହସ ଏବଂ ପ୍ରଶଂସା ଟିଏ ଦେବା|
ବାଇବଲ ପାଞ୍ଚ ପ୍ରକାରର ବଳି ବାବଦରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରେ। ଇସ୍ରାଏଲିୟ ମାନେ ତାହା ଏବେବି ପାଳନ କରନ୍ତି ଏବଂ ତାହା ହେଉଛି ହୋମବଳି, ଶସ୍ୟ ନୟୀବେଦ୍ୟ/ବଳି, ଶାନ୍ତି ନୟୀବେଦ୍ୟ/ବଳି, ପାପ ନୟୀବେଦ୍ୟ/ବଳି ଏବଂ ଅପରାଧ ବଳି | ପ୍ରତ୍ୟେକ ବଳିଦାନ ଏକ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟ ପରିବେଷଣ କରିବା ପାଇଁ ଉର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ | 
ଅନ୍ୟକୁ କଷ୍ଟ ଦେଇ ବା ଅନ୍ୟର କ୍ଷତି କରି ବା ମନରେ କୁଚିନ୍ତା ଆଣି, ପାପ ଅର୍ଜନ ହୁଏ। ଏହା ସାଧାରଣତଃ ଆମେ ସବୁ ଭାରତୀୟ ବିଶ୍ୱାସ କରୁ। ବୋଧ ହୁଏ, ବଳି ପାପରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ଏକ ବିକଳ୍ପ। ବଳି ଯଦି ପାପର ବୋଧର ବିକଳ୍ପ, ସରକାରୀ ସ୍ଥରରେ ନିୟମ ପ୍ରଣୟନ କରି, ସରକାରୀ ବଳି, ରାଜ କୋଷରୁ ଦେଶ ବାସୀ ବା ପୃଥିବୀ ବାସୀଙ୍କ ପାଇଁ ମହା ବଳି ଉତ୍ସର୍ଗ କରିବା ବ୍ୟବସ୍ଥା କେବାଠୁ ହୋଇ ସାରନ୍ତା। ଏହାକୁ ବ୍ୟିଜ୍ଞାନିକ ମାନସିକତା ସ୍ଵୀକୃତି ଦେଉନାହିଁ ତେଣୁ ଏପରି ବ୍ୟବସ୍ଥା ସରକାରୀ ଉପାୟରେ କୌଣସି ଦେଶରେ କରାଯାଇ ନାହିଁ। ବଳି କିନ୍ତୁ ଏକ ଧାର୍ମିକ ଓ ଆତ୍ମିକ, ବ୍ୟକ୍ତି ଗତ ଓ ସାମାଜିକ ଅଣ ସରକାରୀ ରୀତି। ଏହାକୁ ପାଳନ କରିବା ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଓ ସାମାଜିକ ବିଷୟ। 
ବଳିର ଆତ୍ମିକ ତତ୍ତ୍ଵ ଓ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମାନବ ସମାଜର ମନରେ ବସିଲେ ଓ ପାଳନ କଲେ, ପୃଥିବୀରୁ ଭୋକ, ଉପାଶ ଦୂର ହୋଇ ଯା'ନ୍ତା। ଖାଦ୍ୟ, ପାଣି, ବାସ ଗୃହର ଅଭାବ ରହନ୍ତା ନାହିଁ। ଯେଉଁ ସମାଜ ମାନଙ୍କରେ ଏତେ ବଳି, ସେହି ସମାଜ ମାନଙ୍କରେ ଏତେ ଦାରିଦ୍ର୍ୟତା! ଅଶହିଷ୍ଣୁତା! ଅନେକ ଆଇନ ଗତ ମକଦ୍ଦମା! ଅନ୍ତର ଦେଶୀୟ ବିବାଦ ଓ ଯୁଦ୍ଧ! ରହନ୍ତା ନାହିଁ।
ବଳି ଓ ଛତର ଯାତ୍ରା କେବଳ ଜେନା ଖାଲରୁ ମାଣିକେଶ୍ବରୀ ମନ୍ଦିର ବା ହଜ ବା ଜିରୁସାଲେମ ଯାଏଁ ନ ହୋଇ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ବଳିଦାନର ମାନସିକ ଯାତ୍ରା, ହୃଦୟରୁ ବାହାରି ଆମ ଧମନୀ ମାନଙ୍କରେ ଆତ୍ମିକ ଓ ବ୍ୟବହାରିକ ଭାବରେ ଯାତ୍ରା କଲେ, ବଳି ଓ ଛତର ପରି ମହୋତ୍ସବ ଆଉ କେତେ ଅର୍ଥ ପୂର୍ଣ୍ଣ ନହୁଅନ୍ତା। 

ଡୁଇଟି ଡେଭିଡ ଫିଲିପ୍
ଆଇନ ଜୀବୀ ଓ ସମାଜ ସେବୀ
କଳାହାଣ୍ଡି, ୭୬୬୦୦୧
୯୪୩୭୧୦୪୩୦୩
୨୨ ଅକ୍ଟୋବର ୨୦୨୩
www.pensofdavid.com

Contact Here

Name

Email *

Message *